Pieter, een aanstormend talent in de paardenwereld
Voor er digitale televisie was, hadden mensen een grote antenne op het dak van hun huis. Zo kreeg het scherm signalen die zich vertaalden naar een beeld. Als de antenne niet juist stond afgesteld kreeg je flinke ruis. Ze moest precies goed staan dan kon je de leukste programma’s bekijken. Zo is het ook met jouw leven. Staat jouw antenne perfect afgesteld? Dit gaat over jouw echte potentieel.
Toen ik nog op school zat was ik niet bezig met wat ik wilde worden. Sommige vrienden wisten het wel. Zij hoefden niet te zoeken naar wat ze wilden worden. Zij waren het al. De ene was een visser. De andere een vogelliefhebber. Er was ook iemand met paarden bezig of met fysica. Het maakt totaal niet uit. Na mijn middelbare school ben ik bij de vuilophaaldienst gaan werken. Die mannen daar zeiden tegen me dat ik te slim was om dat werk te blijven doen. Dat zette me aan het denken. Het was de eerste keer dat iemand dit tegen me zei: ‘Jij bent te slim.’
Om de ruis van mijn scherm te krijgen heb ik veel plaatsen in de wereld bezocht, met mensen gesproken, verschillende jobs uitgeprobeerd en opleidingen gevolgd. We weten eigenlijk niet hoe we bestaan, we leven per toeval. We hopen dat alles in orde komt. Zijn wij de regisseurs van ons eigen leven? Doe jij de dingen in je leven die je in de positie plaatsen om te slagen? Dat is een stokpaardje van mij en het houdt me bezig, dat weten mijn lezers ondertussen wel.
Ik wil jullie vertellen over Pieter. Pieter is vijf jaar. Hij is de derde zoon van een familie van zeven. De papa had twee grote ezels gekocht. Ik kende die ezels van dichtbij van bij de vorige eigenaars. De ezels hadden weinig vertrouwen in de mensen en zeker in hun hoefsmid. Ik moest alles uit de kast halen om ze te kunnen bekappen. Ze hadden ook een heel slechte kwaliteit van hoeven. Daarom moesten ze geweekt worden tegen schimmels. Mierennesten noemen we dat in Vlaanderen. Dat zijn witte korreltjes die de hoefwand opeten, zoals de witte-lijn-ziekte bij paarden, maar dan erger. Als een paard deze aandoening zou hebben, zou het minder goed kunnen lopen dan een ezel. Een ezel heeft hier zelden zichtbaar last van. Ezels zijn sterk.
Marc moest de ezelhoeven goed bijhouden en daarom kwam ik daar regelmatig op het erf. Ik merkte al snel hoe Pieter een speciale band met de ezels opbouwde. Hij zat er ook op. In welke richting maakte hem niet uit. Hij zat even graag met zijn hoofd richting achterwerk van de ezel. Heel snel kwam er ook een pony en een paard. En zoals jullie weten hoe dat gaat in de paardenwereld: nog eentje en nog eentje. Al snel waren er verschillende paarden en ezels. En Pieter, die zat overal op of onder. Pieter zei niet veel maar toonde al heel snel interesse in de hoeven. Dat vertelden zijn ogen me. Als Pieter me iets vertelde ging het over paarden. Zijn nicht heeft paarden en die trainen ze samen. Hij toont foto’s op zijn gsm van paarden, hij springt met paarden, hij longeert paarden, hij wandelt met paarden of is gewoon graag met paarden.
Pieter zijn antenne is al goed afgesteld. Het beeld op zijn scherm komt goed binnen. Paarden zijn het leukste programma waar hij naar kijkt. Zijn ouders steunen hem hierin. De papa kijkt uit om een weide bij te huren om uit te breiden. De mama erkent het talent.
Toen Pieter 13 jaar was is hij met mij meegegaan met bekappen. Klanten voelden de vibe van deze jongen. Nu is hij veertien en ik laat hem zelfstandig paarden bekappen. Hij helpt me bij moeilijke paarden. Klanten zijn vol lof over hem. Natuurlijk sta ik ernaast. Ik vind het mooi om een deel te zijn van het potentieel dat iemand in zich draagt en dat te ontwikkelen. Deze zomer was mooi.
Pieter doet dit allemaal onbewust. Hij doet wel de dingen die hem in de positie plaatsen om te slagen. Zomaar. Zonder omhaal. Zonder dure woorden of cursussen. Dat vind ik mooi! Een aankomend talent in de paardenwereld. De antenne perfect afgesteld. P