100910369_ABFweb
100910369_ABFweb

Blog Inga Wolframm: Gewoon goed luieren

Nieuws

Om even voorop te stellen: Er is niets mis met af en toe een beetje ‘luieren’. Gewoon even een tandje minder, iets rustiger aan. Af en toe luieren geeft je geest en lichaam de tijd te herstellen, om tot rust te komen en weer energie bij te tanken. Daarnaast geldt hetzelfde ook voor je paard. Af een toe een poosje rust doet goed.



‘Nog nooit eerder heeft een generatie het zo goed gehad. Zegt men’



Natuurlijk wist je dit al. Maar op een of ander manier doen we er met z’n allen hartstikke weinig mee. Sterker nog, we proberen vooral niet te gaan luieren, om vooral niet toe te geven aan de behoefte naar rust. Waarom eigenlijk? Laten we eerlijk zijn: we leven in een tijdperk dat nogal veel van ons vraagt. Vandaag de dag blijken de kansen tot succes, tot zelfontplooiing, tot altijd ‘het beste uit ons zelf halen’ oneindig. Oneindig veel en oneindig groot. Je hoort en leest het overal. Nog nooit eerder heeft een generatie het zo goed gehad. Zegt men. Eigenlijk zouden we dus het perfecte leven moeten hebben. Dus doen we héél erg hard ons best om deze zogenaamde ‘oneindige kansen’ te verzilveren. We gaan op zoek naar de meest geschikte studie, de meest kansrijke baan, de meest attractieve partner, het meest liefdevolle gezinsleven - en, uiteraard, naar het perfecte paard. Een paard dat ons aanvoelt en naar ons luistert. Een paard dat ons begrijpt en dat wij begrijpen. Een paard waar we alles mee kunnen, wat we - ooit - zouden willen. En als we in het zadel zitten moet het gewoon allemaal kloppen, dankjewel! We gaan op zoek naar het moment waarop écht alles klopt. Waarop alles perfect is.

Maar wanneer is dat dan? Geen idee. Toch maar doorgaan? En zo blijf je bezig.Het is dan ook niet vreemd dat je op een gegeven moment niet anders kunt dan een tandje minder doen. Nog minder vreemd, gezien ons eigen, waanzinnig verwachtingspatroon, is dat we het ‘tandje minder’ meteen afstempelen als ‘luieren’. Vooral bij ons zelf, trouwens. Bij anderen zijn we vaak een stuk coulanter! Het resultaat? Een slecht geweten en daarnaast het gevoel dat je nog harder je best moet doen.Want zoals het nu is is het gewoon niet goed genoeg. En zo begint het spelletje weer opnieuw…
‘We zijn allemaal maar mensen en het is praktisch onmogelijk om altijd perfect te zijn’

De crux van het probleem? Volgens mij komt het door de dingen té goed willen doen, alles té perfect voor elkaar te willen hebben. Want we zijn allemaal maar mensen en het is praktisch onmogelijk om altijd perfect te zijn. En als je erover na gaat denken, over wiens idee van perfectie hebben we het dan eigenlijk? En zelfs jouw eigen idee van perfectie kan gedurende de tijd veranderen. Daarbij komt er altijd een punt dat iemand anders beter is dan jij, ookal ben je echt ontzettend goed. Neem bijvoorbeeld Isabell Werth, Anky van Grunsven, Edward Gal, Adelinde Cornelissen of Charlotte Dujardin. Op een bepaald punt wonnen ze de ene wedstrijd na de andere. Ze leken onverslaanbaar. Tot het moment dat ze werden verslagen. En het idee van het ultieme succes is in de andere disciplines nog wankeler. Als je van jezelf verwacht dat je altijd perfect bent of de beste bent, loop je een heleboel plezier mis dat samengaat met de paardensport en in je leven daar buiten.
‘Het zou veel beter zijn om niet altijd te streven naar het allerbeste, maar te werken aan ‘goed’’

Het zou dus veel beter zijn om niet altijd te streven naar het allerbeste, maar te werken aan ‘goed’. Want ‘goed’ is vatbaar. ‘Goed’ is haalbaar. ‘Goed’ geeft energie. En wie energie heeft, hoeft niet te luieren. Maar het mag wel. Want luieren is goed voor je!

Dr. Inga Wolframm is onderzoeker, sportpsycholoog en auteur van meerdere boeken, waaronder ‘Mentaal fit, perfecte rit’. In Bit 229, die nu in de winkels ligt, vertelt ze over luiheid bij ruiters en meer redenen waarom sommigen liever langer op de bank zitten dan op het paard. Als Premium-abonnee kun je dit nummer en andere edities van Bit ook online lezen.
17152_OS_Perfect Mind Perfect Ride.indd