120411376_ABFa4
120411376_ABFa4

Graaskorven: De voordelen en de nadelen

Nieuws

Elke paardenliefhebber houdt van de aanblik van vrolijk grazende paarden in een sappig weiland. Om de veelvraten onder de paarden deze ervaring niet te onthouden, is er een scala aan graaskorven op de markt. Handig, met name voor paarden met aanleg. Door een graasmasker krijgt een paard de grassprieten slechts mondjesmaat binnen. Hoe effectief is het? En hoe ga je om met frustratie en boosheid? De voor- en nadelen op een rijtje.



De voordelen


Dé graaskorf bestaat niet. Ruitershops bieden traliekorven met een metalen raamwerkje, korven die op een omgekeerd kunststof emmertje lijken en graaskorven met een rond gaatje van enkele centimeters onderin. “Het grote voordeel van een graaskorf is dat het de voeropnamesnelheid beperkt”, steekt dierenarts en voerspecialist Anneke Hallebeek van wal. “Met een graaskorf kan een paard minder grote happen nemen en per minuut minder gras naar binnen werken. Met name paarden die te dik zijn, kunnen hierdoor langer buiten lopen. Ook paarden met insulineresistentie kunnen baat hebben bij een graasmasker. In gras zit suiker en bij suikergevoelige paarden gaat het niet alleen om de hoeveelheid suiker maar ook om de snelheid waarbij ze het binnenkrijgen. Met het masker krijgt hij de hoeveelheid gras geleidelijk binnen, zodat grote suikerpieken voorkomen worden. Ook paarden die kort in de wei staan, hebben soms de neiging om heel snel heel veel te eten. Een graaskorf vertraagt de voeropname in dat geval.” Recent onderzoek wees uit dat de onderzochte paarden gemiddeld 82% minder doge stof opnamen wanneer ze een graasmasker droegen. “Ga zelf uit van 50 tot 80 procent, afhankelijk van de handigheid die je paard ermee heeft”, tipt Hallebeek. “Drinken kan een paard met een graasmasker ook probleemloos. Ik vind het graasmasker een effectief hulpmiddel, mits je het correct en bij de juiste graslengte gebruikt. Je paard hoeft het masker bijvoorbeeld niet 24 uur per dag te dragen, hij moet ook normaal kunnen kauwen en met zijn soortgenoten kunnen communiceren. Je paard kan door een grasmasker eten zolang het gras minimaal 5 centimeter lang, maar niet té lang is. Lange plukken gras duwt de korf plat en dan kan je paard er niet bij. Vergeet ook niet om je paard te leren met de korf om te gaan.” Net als aan alle nieuwe dingen moet een paard aan een graasmasker wennen. “Zet het masker bij je paard op, loop even met hem rond en steek wat grassprieten door het masker. Paarden wennen over het algemeen snel aan graasmaskers en snappen het systeem ook vlot. Bovendien is het alternatief – namelijk dat een paard níét met zijn soortgenoten het weiland in kan – niet positief. Wanneer juist gebruikt is de graaskorf effectief.”

De nadelen


Aan het gebruik van graasmaskers kunnen haken en ogen kleven. Zo zijn er talloze verhalen in omloop over paarden die woest worden wanneer ze een masker op hun neus krijgen en van boosheid hun hoofd tegen het hek aan rammen en net zolang strijden tot ze zichzelf van het gevaarte op hun neus bevrijd hebben. Het blijkt vaak lastig om een exemplaar te vinden dat goed blijft zitten. “Paarden zijn vaak verrassend handig en het lukt de echte slimmeriken vaak wel om zichzelf van een graasmasker te ontdoen”, weet gedragsdeskundige dr. Machteld van Dierendonck. “De frustratie die een paard bij het dragen van een graasmasker ervaart, kan worden versterkt als het paard op rantsoen staat. Hij is immers te dik en dat wordt nog te vaak opgelost door het paard weinig tot geen voer meer te geven. Het paard heeft in zo’n situatie honger en kan door het masker ineens niet bij het gras waar hij toen hij een dag eerder in de wei stond nog wel bij kon. Laat je paard daarom altijd eerst even zonder masker grazen om zijn ergste honger te stillen. Soms is het middel erger dan de kwaal. Hoewel ik niet per sé tegen graasmaskers ben, heb ik zelf andere manier om de voedselinname van mijn paarden te beperken.” Korven kunnen schuurplekken en drukkingen veroorzaken, waardoor het belangrijk is dat ze goed passen. Het is vaak een zoektocht naar de juiste maat. Ook zijn er gevallen bekend van paarden die met een graaskorf een soort stalondeugden ontwikkelen, of een verstoorde communicatie met hun soortgenoten ondervinden. “Het communicatieprobleem valt wel mee, aangezien er voor het paard nog voldoende mogelijkheden resteren om met zijn soortgenoten te communiceren. Een paard kan zijn hoofd nog uitzwaaien en dreigen, alleen de daadwerkelijke hap niet maken. Wel kan de frustratie van het graasmasker zich uiten in meer geïrriteerd gedrag naar andere paarden.” Een aandachtspunt bij het gebruik van graasmaskers is het zogenaamde rebound effect. “Als een paard iets heel graag wil, maar daarin verhinderd wordt en vervolgens ineens wél weer datgene kan doen waar hij zijn zinnen op zette, dan kan hij gaan overcompenseren.” In het geval van de graaskorf zie je soms dat een paard dat het masker niet klokje rond draagt razendsnel een enorme hoeveelheid gras naar binnen gaat werken zodra het masker wordt verwijderd. Het effect van de graaskorf wordt daarmee deels teniet gedaan en een suikerpiek in de bloedspiegel ligt op de loer. En dat was nou precies niet de bedoeling.
1915711