Marieke van Schuppen
Marieke van Schuppen

Paardenmeisjeswalhalla

Nieuws

Het is al een paar weken een spannende bedoening met die Sinterklaas in het land. Voor mij niet natuurlijk, maar voor die twee meiden van me. Het concept ‘schoen zetten’ is voor een vierjarige wel een beetje eng: “Komt er écht een piet in ons huis?” Maar ’s ochtend zijn die zorgen al vergeten, bij de aanblik van een pakje in de schoen. De oudste gelooft elk jaar harder in de goedgeefse man. Complete knutselwerkjes gaan de schoen in, geadresseerd aan Sinterklaas. Die ik een paar dagen later via een slinkse wisseltruc zó in de oudpapierbak op mijn werk mik. Arm kind.


Met pakjesavond wordt hier doorgaans iedereen getrakteerd. Ook de kat, met een blikje paté. En ja, daar komen we bij mijn excuus voor een mooi, nieuw halster voor Saar. Ik geef het direct toe. Ik laat me verleiden tot onnodige, maar o zo leuke aankopen voor een huisdier. Want ze heeft al een halster, het is wat versleten en verkleurd. Maar het ding werkt toch prima? Toch sta ik tussen de schappen van het paardenmeisjeswalhalla op zoek naar een passend halster (even googelen naar ‘Cob’ en ‘Full’… ‘Pony’ kan ik zelf nog wel terug redeneren.) Het wordt een mooi, paars exemplaar. En ik trap er met open ogen in, want naast dat halster, kom ik naar buiten met ook nog een nieuw zadeldekje. Handig toch, een tweede erbij? Houd ik mezelf voor. Heel handig, scheelt reuze veel werk, voor iemand die eens per week rijdt. Zo heb je twee weken de tijd om het ding uit te wassen.

Wel goed, daar gaan we dan. Ongezien de pakjes in de schuur deponeren. De buurman die even hard wil kloppen. Het loopt ook dit jaar weer gesmeerd met de Sint. En de verbazende blikken van mijn twee lachende meiden (“Hoe wéét Sint dat?!?”) bij het aanschouwen van dat grote, ingepakte cadeau met de naam ‘Saartje’ erop. Dat vervult mijn hart nog meer dan al het zoet en lekkers.

Tot volgend jaar Sint! En namens Saar ook bedankt.
SAMSUNG