Een laatste groet
NieuwsDe terminaal zieke, 89 jaar oude, Marie van der Westerlaken uit Den Bosch is nu even de gelukkigste vrouw ter wereld. Dit weekend kreeg ze van haar zus Alexia de verrassing van haar leven: ze mocht haar paard Courage eindelijk weer zien. Voor de laatste keer.
Het verhaal van Marie is het schoolvoorbeeld van echte dierenliefde. Het bewijs dat tragedie en pracht met elkaar versmolten kunnen worden.
Niet lang meer te leven
Na het overlijden van haar man eind vorig jaar kon Marie zelf niet meer voor Courage zorgen. De prachtige hengst werd geschonken aan Dressuurstal Schellekens in Best, waar verstandelijk gehandicapten er mee kunnen gaan rijden.
Marie was blij dat Courage een belangrijke rol kon gaan spelen in het leven van deze kinderen, maar het kwijtraken van haar dier deed zeer. Heel zeer. Niet veel later kreeg ze te horen dat ze een terminale vorm van darmkanker heeft. Ze had niet lang meer te leven.
‘Zo dol op dat paard’
Alexia zag haar zus langzaamaan aftakelen. Daarop besloot ze in actie te komen. Ze belde Stichting Wens Ambulance, een stichting die laatste wensen van terminaal zieke patiënten in vervulling laat komen. “Ik belde maandag met het verzoek of Marie voor een laatste keer op bezoek kon bij Courage. Een dag later ging de telefoon. ‘Geregeld’, kreeg ik te horen”, aldus Alexia.
Het Jeroen Bosch Ziekenhuis, waar Marie momenteel verblijft, gaf groen licht. Toen konden Alexia en de mantelzorger van Marie het goede nieuws vertellen. “Ze was zó blij, zo gelukkig. Ze is zo dol op dat paard. Dat ze hem eindelijk weer kon zien, deed haar heel veel. En ons ook”, vertelt Alexia.
‘Wat een fantastische dag’
En zo geschiedde. Samen met de knalgele wensambulance reden ze van Den Bosch naar Best om nog één keer te knuffelen met Courage. Het paard herkende Marie meteen. “Het was echt geweldig”, blikt haar zus terug. “Ze wilde maar niet stoppen met aaien. Wat een fantastische dag was het.”
Een woordvoerder van Stichting Wens Ambulance beaamt dat het een bijzonder afscheid was. “We zijn blij dat we patiënten op deze manier nog een prachtige dag kunnen bezorgen.”
‘Ik ben klaar om dood te gaan’
Terug in het ziekenhuis raakte Marie niet uitgepraat. Courage weer zien, dat was een allerlaatste wens. “Ze zei tegen me: ‘ik ben nu klaar om dood te gaan’. Het is allemaal heel tragisch, maar ik ben blij dat we dit zo hebben kunnen afsluiten. Dit heeft ze verdiend.”
Bron: Omroep Brabant
