Annemarie Kroekenstoel
Annemarie Kroekenstoel

Dagboek van een dierenarts: De geboorte

Nieuws

Dierenarts Annemarie Kroekenstoel (32) werkt bij Diergeneeskundig Centrum Bekenland in Gelselaar. Binnen de paardengeneeskunde heeft ze speciale interesse in gynaecologie, veulenziektes en tandheelkunde. Ze geeft je een kijkje in het leven van een paardendierenarts.



“De geboorte van een veulen verloopt meestal heel snel en ongecompliceerd. Maar wanneer het misgaat, perst een merrie met zoveel geweld dat er ook heel veel schade kan ontstaan. Als dierenarts word je meestal niet gebeld voor die keren dat het makkelijk gaat. Je bent je dus erg bewust van wat er allemaal mis kan gaan. Onze eigen merrie staat ook op springen en die moet uiteraard de beste begeleiding krijgen. Een week voor de verwachte datum wordt een camera geïnstalleerd. Daarnaast krijgt ze een geboortemelder om die alarm geeft als ze gaat liggen. De merrie heeft ons al eerder verrast, dus alle middelen worden ingezet om dit nogmaals te voorkomen. Nu de datum nadert, zie je ook duidelijk dat alle tekenen er naar zijn. De bekkenbanden verslappen, het uier schiet vol en de merrie begint mooi te kegelen. Alles verloopt volgens plan. We houden haar goed in de gaten en ondanks de camera en de geboortemelder, gaan we ’s nachts toch ook een paar keer kijken. Op zondagavond gaan we met de hele familie uit eten. Wel dicht in de buurt, want als de melder afgaat, willen we er wel bij op tijd bij kunnen zijn. We maken het niet te laat en rijden om tien uur ’s avonds het erf op. We lopen direct naar stal, want je weet maar nooit. Dan zien we al aan de reactie van de andere paarden dat er iets aan de hand is. We lopen de stal in en op dat moment staat de merrie op. En ja hoor, het veulen ligt er al! Nog nat en in het vlies, maar we waren wel te laat. De melder is niet afgegaan en we hebben niet op het juiste moment op de camera gekeken. Ik moest en zou er bij zijn om de juiste begeleiding te kunnen geven, maar de merrie dacht er anders over. De natuur laat zich toch niet helemaal dwingen. Gelukkig lijkt alles goed en de veulen hinnikt al voorzichtig. Het is een prachtveulen van El Salvador en we zijn blij dat alles gezond is.

Dezelfde avond was mijn collega druk met een slap veulen van één dag oud. Ondanks alle inspanningen overlijdt het veulen die nacht toch. Via de veulencentrale wordt de merrie als mogelijke pleegmoeder aangemeld. De veulencentrale verzamelt alle meldingen die worden gedaan van moederloze veulens of merries met een dood veulen om te zorgen voor een eventuele koppeling. We krijgen een melding van een veulen van één week oud waarvan de merrie is overleden aan koliek. Er wordt contact gezocht en we besluiten om de koppeling te proberen onder professionele begeleiding op de kraamkliniek. De merrie is niet makkelijk en nog heel erg gehecht aan haar dode veulen. Het is belangrijk dat het eerste contact goed verloopt. De merrie krijgt een hormooninjectie waardoor het lijkt alsof ze weer geboorte geeft aan een veulen. Dit kan helpen voor het hechtproces. De merrie wordt uit de stal gehaald en de veulens worden ‘omgewisseld’. Het gaat nog niet van harte, maar het veulen is gelukkig erg zeker en doelgericht. Hij weet waar hij de melk moet halen. De koppeling lijkt te slagen. Om het veulen een veilige hoek te geven wordt er een constructie met een balk in de hoek geplaatst waar het veulen wel onderdoor kan en de merrie niet. De eerste week is dit ook nog wel nodig. De merrie lijkt het veulen nog niet volledig te accepteren en het veulen kan alleen onder begeleiding drinken bij de merrie wanneer iemand de merrie in bedwang houdt. Maar het gaat steeds beter en nu – een week later – ligt het veulen languit in de stal bij de merrie. Jan Huurneman van de kraamkliniek is er erg druk mee geweest, maar de aanhouder wint. De merrie heeft het veulen volledig geaccepteerd en ze lijkt er zelfs een beetje gek mee te worden. Een veulen laten accepteren is niet altijd makkelijk, maar met de juiste begeleiding hebben we op de kraamkliniek al veel koppelingen laten slagen. Op dit moment loopt er zelfs een ponymerrie met twee veulentjes aan de voet. Een prachtig gezicht en fantastisch dat een veulen mét moedermelk en hopelijk wat moederliefde groot kan groeien!”
Annemarie Kroekenstoel