Nieuwe editie Bit, vanaf 17 april te koop!
NieuwsHet voorjaarsnummer, Bit 225, ligt vanaf vrijdag 17 april in de winkel. Lees alvast de editorial van Bit-redacteur Tessa van Daalen.
In mijn jonge jaren bracht ik in de zomer toeristen de eerste beginselen van het paardrijden bij. Die lessen bestonden voor het grootste gedeelte uit gymnastiek op de paardenrug. Eerst aan de longeerlijn en alleen in stap. Zodra de bewegingen meer vertrouwd werden, werkten we ook in draf en zonder lijn. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat het een goede manier is om te leren rijden. Zelf ben ik op een min of meer natuurlijke manier zo begonnen, op ongezadelde pony’s die alle kanten op vlogen. We hadden niet anders en we wilden toch rijden.
De belangrijkste rol in mijn rijkunstige carrière is weggelegd voor een bijzondere instructrice: mevrouw Barrau-Jacometti. Tot op hoge leeftijd stond ze onuitputtelijk haar enorme kennis uit te dragen, maar altijd met een hoofdrol voor houding en zit. Als wij als ruiters het niet goed doen, hoe kunnen we dan van een paard verwachten dat hij mooi ontspannen en los door zijn lijf beweegt? Het is onze taak, onze opdracht, om een paard niet in de weg te zitten. Paarden hebben er immers niet om gevraagd dat we op hun rug plaatsnemen, maar ze staan dat zeer genereus toe. Dan moeten wij het ze zo makkelijk mogelijk maken. Dat vergt echter veel zweet en zelfdiscipline. Nou, daar was mevrouw Barrau wel van. Ze schroomde daarbij niet om pittige uitspraken te doen en maatregelen te nemen. Ze werd helemaal wild van mijn te beweeglijke handen. Dus bond ze mijn wijsvingers aan elkaar met een elastiekje. Een rotgevoel, maar ik heb er toch braaf vele jaren mee geoefend.
De kers op mijn rijkunstige taart werd gelegd door de Engelse grootmeester John Lassetter. Hij is zelf ooit als eerste buitenlander in de gelederen van de Spaanse rijschool in Wenen opgenomen en bracht daar het eerste jaar alleen maar aan de longeerlijn door. Ik heb vele uren sprakeloos van bewondering langs de rijbaan doorgebracht als hij zijn paarden trainde. Kon ik ooit maar zo onberispelijk zitten als hij, al was het maar voor even. Nog elke dag als ik rijd, denk ik eraan en probeer ik aan mijn houding en zit te werken.
Zitles, je hoort er veel over, maar wie geeft het nog? Een oproepje op onze website leverde een stortvloed aan reacties op. Ik werd er heel blij van. Er wordt dus nog steeds op grote schaal hard gewerkt om onszelf te verbeteren. Wij lieten drie zitspecialisten en hun fans aan het woord. Maar er zijn er veel meer. Dus lezers, ga vooral zo door. Dank, namens jullie paarden!
