Vier uur kletsuur!

Wat is je vaste avondritueel?

Jeroen Dubbeldam:

“Als ik klaar met mijn werk ben, ga ik graag lekker naar huis om samen met mijn vriendin lekker te eten en televisie te kijken. Echt even tot rust komen. ’s Avonds voor ik naar bed ga loop ik nog een laatste ronde door de stallen om te checken of alles goed gaat met de paarden.”

Tim Lips:

“Rond een uur of negen ’s avonds voer ik de paarden voor de laatste keer, ik check alles en sluit af op stal. Daarna ga ik nog niet gelijk naar bed. Meestal kijk ik nog even tv en doe ik een rondje social media: Facebook en Twitter updaten en kijken wat mijn vrienden hebben meegemaakt.”

Anky van Grunsven:

“Ik heb geen vast avondritueel. Iedere avond verschilt weer van de vorige, wat wel overeenkomt is dat het bijna iedere avond druk is. Eten, de kids naar sport brengen en halen, zelf sporten, er is altijd wel iets. Ik ben niet zo van het bankhangen, als ik echt niets te doen heb, ga ik liever met een boek in bed liggen.”

Wat is het meest bijzondere paard dat je hebt (gehad)?

Britt Dekker:

“Het meest bijzondere paard is toch wel Eve. Ik ken haar al sinds ze een klein veulentje was. Ik zag haar in de wei en ze kon super bewegen. Ze sprong over het hek van de ene naar de andere wei. Ik weet nog dat ik dacht dat ik haar toch nooit kon kopen. Maar ik werd ouder, Eve werd ouder en ik kon haar toch de mijne gaan noemen. Ik had nooit eerder wedstrijden gereden en heb met Eve clinics bij Adelinde en Imke mogen rijden, heel speciaal.”

Hans Peter Minderhoud:

“Nadine! Omdat zij het eerste paard was waar ik mee in het landenteam reed. Ook was ze het eerste paard waar ik succes mee had bij de senioren. Ik heb haar nog steeds en ze gaat niet meer weg. Momenteel loopt ze samen met de pony in de wei. Soms stappen we nog even lekker zonder zadel over het terrein.”

Anky van Grunsven:

“Dat zijn er drie. Uiteraard Bonfire. Hij was het eerste paard waar ik echt succes mee had. Het is heel bijzonder dat ik hem kreeg toen hij 2,5 was, hem opgeleid heb en verzorgd heb tot zijn dertigste. Wij hadden een speciale band. Dit geldt ook voor mijn eerste, echte paard: Prisco, die op zijn 33e is ingeslapen. In 1980 reed ik mijn allereerste dressuurwedstrijd met hem in de L-klasse. Twee jaar later reden we Z. Het was echt vallen en opstaan. Hij was extreem druk en moeilijk. Ik heb zeer veel geleerd van hem, hij heeft mij echt gevormd in mijn rijden. Ook Salinero betekent heel veel voor mij. Met hem schreef ik geschiedenis door drie keer op rij individueel goud te winnen op de Olympische Spelen. Als het er om spant, geeft Sali zich altijd helemaal.”