De eerste vrouwelijke paardenvisser
NieuwsGarnaalvisser Nele Bekaert is geslaagd voor haar examen. Ze mag zich de eerste vrouwelijke garnaalvisser te paard in Oostduinkerke noemen. Het betekent het einde aan een van de laatste echte ‘mannenberoepen’. ”Ik zal als vrouw zeker mijn mannetje staan”, zegt ze trots tegen HLN.be.
Een stralende zon scheen donderdag boven het Oostduinkerkse strand. Nele, Günther en Pieter stonden met hun gezadelde boerenpaard klaar op de Zeedijk. De jury, met paardenvissers en politici, hield alle handelingen nauwlettend in het oog en nam notities. Sinds het ambacht erkend is door Unesco, moeten kandidaten twee jaar stage lopen en een proef afleggen. “Ik voel een gezonde portie kriebels in mijn buik”, lachte Nele Bekaert, die resoluut ging voor de titel van eerste, vrouwelijke, erkende paardenvisser. “Het zou een eer zijn om bij de mannenbende te behoren.” Günther en Pieter waren de nuchterheid zelve. “We hebben dit al zo vaak gedaan dat er van zenuwen geen sprake is. De zee, het paard en wij daar tussenin, dat is wat ons boeit aan dit ambacht.”
Paardenvissers trekken enkel bij laag water naar zee. De drie moesten dus een flink eind stappen. Nadat ze de manden hadden opgeworpen en het net hadden bevestigd, was het tijd om de Noordzee in te duiken. Vrij vlot geraakten de drie kandidaten op de rug van hun trouwe paard. Na een korte trek zwommen in de netten heel wat garnalen, tong, krabbetjes en zelfs een pieterman. “Van deze vis moet je heel goed opletten”, maande Pieter de omstanders aan. “Ze kunnen venijnig prikken.”
Nele, Günther en Pieter borgen hun materiaal weer op in de kar en trokken naar de Zeedijk, waar een mobiel fornuis klaarstond. “We hebben samen tweeënhalve kilo garnalen gevist. Niet slecht voor zo’n korte trek”, klonken de drie fier. Burgemeester Marc Vanden Bussche (LB) volgde het geheel blootvoets, met korte broek en pet op het hoofd. “Na een stage van twee jaar, een theoretische uiteenzetting in het Visserijmuseum Navigo en de praktische proef zijn jullie glansrijk geslaagd”, sprak Vanden Bussche de verlossende woorden. Dat verdiende een stevige pint. Nele toastte enthousiast mee. Haar man Chris Vermote, die ook paardenvisser is, gaf haar een zoen. “Ik ben vereerd dat ik nu deel uitmaak van de echte paardenvissers”, zegt Nele fier. “Ik mag nu ook meedoen aan evenementen en de zomerdemonstraties, maar voor mij blijft toch het ambacht op zich het belangrijkste. Ik zal als vrouw mijn mannetjes staan.”
“Mijn vrouw en dochter zijn ook paardenvisser geweest, maar het was ondenkbaar dat de mannelijke vissers hen zouden erkennen”, zegt Eddy D’hulster. “Sinds de erkenning door Unesco is er een comité dat waakt over de authenticiteit. Dat comité maakt het mogelijk dat ook vrouwen het ambacht kunnen uitoefenen als ze aan alle voorwaarden voldoen. De instroom van jonge mensen is belangrijk. Er zitten in onze groep een paar zeventigers, onder wie mezelf, en wij zullen niet blijven meegaan.” Met de drie nieuwe paardenvissers staat de teller nu op zestien officieel erkende paardenvissers.
Nele, Günther en Pieter kijken alvast uit naar de garnaalfeesten op 27 en 28 juni in Oostduinkerke. Dan maken ze hun opwachting in de garnaalstoet.
Bron: HLN.be
