Wonderpaard: Castello

31 mei 2015, 00:00 Nieuws
“In oktober 2012 kocht ik Castello: een vijf jaar oude, springgefokte ruin van 1.81 meter die toen L dressuur liep. Na een maand werd hij plotseling ziek, hij had hoge koorts, die na koortsremmers amper zakte. Uit het bloedonderzoek bleek dat hij zichzelf aan het vergiftigen was en we brachten hem in kritieke toestand naar de kliniek. Daar heeft hij bijna twee maanden gestaan. Hij kreeg steeds koorts, maar die verdween ook weer. De dierenartsen konden niks vinden en Castello werd steeds slechter en slechter. Het advies van de dierenarts was om hem te laten gaan, want hij zou er niet meer bovenop komen...

[caption id=”attachment_39538” align=”alignleft” width=”357”] Voor de eerste keer er weer op[/caption]

Zolang ze de oorzaak niet gevonden hadden, kon ik inslapen niet over mijn hart verkrijgen. Ik zag hem elke dag vechten, de ene dag ging het beter, de andere weer wat minder. Ik ben elke dag bij hem op bezoek geweest in de kliniek, ondanks dat ik hem nog maar zo kort had werd de band tussen ons heel sterk. We vochten samen.

Na drie maanden in de kliniek was hij ineens een week lang koortsvrij. Hij mocht naar huis, eindelijk! Er was niet veel van hem over. Hij moest in een quarantainebox, want hij was te zwak om tussen de anderen te staan. Ik was bang dat hij een virus op zou lopen.

Toen hij anderhalve week thuis was, kreeg hij zware koliek. We moesten weer met spoed naar de kliniek. Het operatieteam stond al klaar, maar hij was er te slecht aan toe om te opereren. Hij was nog te zwak van de afgelopen periode. De dierenartsen zeiden weer dat ze niets meer voor hem konden doen: ‘laat hem maar gaan’. Maar dat kon ik niet, er moest iets zijn. We besloten hem te spoelen, het werd een lange nacht. Maar wonder boven wonder draaiden zijn darmen zelf weer op hun plek! Na anderhalve week mocht Castello weer naar huis.

‘De dierenartsen zeiden dat ze niets meer voor hem konden doen’

Daarna ging zijn herstel voorspoedig, eind maart zat ik er vijf minuten op en langzaam werd hij sterker. Hij heeft daarna helaas nog wel een keer in de kliniek gestaan voor zijn koliek, maar de koorts is nooit meer teruggekomen. We weten vandaag de dag nog steeds niet hoe het precies zat en zijn darmen blijven gevoelig. We doen er alles aan om hem zo hoog mogelijk in conditie te houden.

In juni 2013 zijn we samen voor het eerst M1 gestart en we hebben inmiddels bijna alle klassen uitgereden. Vorige zomer had hij even een terugslag en moest hij weer naar de kliniek, maar elke keer knapt hij wonderbaarlijk snel op en tot nu toe hebben ze hem niet hoeven opereren. Hopelijk blijft dat zo.

Inmiddels loopt Castello ZZ-Zwaar en gaat hij voor me door het vuur. En ik voor hem! Hij is zeer speciaal voor mij en heeft me inmiddels meer gekost aan dierenartskosten en homeopathie dan waarvoor ik hem heb gekocht. Maar het was het allemaal waard. Ik zou ook graag alle mensen die me in die tijd hebben geholpen willen bedanken.”

Heb jij ook een wonderpaard? Stuur een mailtje naar bit@eisma.nl en wie weet staat jouw paard binnenkort in deze rubriek!