Fotomoment van... Joyce Heuitink
NieuwsMaandelijks vragen we een bekende ruiter naar een bijzondere gebeurtenis uit zijn paardenleven. Welke foto heeft een bijzondere waarde en waarom? Deze keer vertelt dressuuramazone, jurylid en bondscoach van het Nederlands para-dressuurteam Joyce Heuitink over haar herinneringen.
“Je paard uitlenen aan een andere ruiter is niet iets wat je snel doet. Laat staan als het een Lichte Tour-paard is, een van de beste van Nederland en winnaar van het zilver op de KNHS Kampioenschappen in die klasse. Toch besloten eigenaar Hans Olthof en ik om het avontuur aan te gaan. Wup, NRPS-hengst en dressuurpaard van beroep, werd voor een periode van drie maanden de nieuwe partner van Qabil Ambak. Deze Maleisische dressuurruiter is bijzonder veelzijdig, want naast Wup trainde hij ook nog een springpaard voor de Asian Games.
Daar begon mijn spannende avontuur. Hoe begeleid ik mijn eigen paard voor een periode van drie maanden met een volkomen vreemde ruiter? Hoe zorg ik dat hij in topvorm is op het juiste moment? We hebben er heel wat trainingsschema’s op losgelaten, in samenspraak met mijn trainer Sjef Janssen. Hij stond me constant bij met raad en daad. Qabil was er om de week om vijf dagen te trainen. Voor de rest reed ik Wup zelf. Uiteindelijk gingen we samen in quarantaine op het terrein van de Aachener Soers, alvorens we doorreisden naar Guangzhou.
Het werd een bijzondere week. Onze eerste trip naar China, Wup voor het eerst in een vliegtuig en mijn eerste grote evenement als trainer (van mijn eigen paard). Ik vond het allemaal bijzonder spannend. Gelukkig kwam Wup als een kievit het vliegtuig uit, stal hij de show bij de veterinaire keuring en ging hij goed om met de nieuwe omstandigheden zoals ander water, ander voer, een ander dagritme, hitte en een lichte jetlag.
[row]
[eight]
Ik herinner me nog de eerste proef. Ik stond in de ‘kiss and cry’ box en had een hartslag die niet ver van de 200 slagen per minuut af lag. Wup deed het uitstekend met Qabil, tot het aangalopperen… Wup ontplofte! Achteraf konden we er hard om lachen, want Qabil werd in de persconferentie gevraagd of hij wel zijn vliegbrevet had om zo hoog te mogen vliegen. Dat was best grappig. Naarmate het toernooi vorderde, groeide de vorm en de samenwerking. Dat resulteerde uiteindelijk in een bronzen medaille met het team en een bronzen individuele medaille in de eindstand over de tweede en derde proef (een Kür op muziek) op Lichte Tour-niveau. Ik had tranen van blijdschap en een brok in mijn keel. Het was toch even mijn Wuppie die daar met een voor hem relatief vreemde ruiter ‘gewoon zijn ding’ had gedaan zoals er van hem werd verwacht. Aan de andere kant van de wereld.
Het zat Qabil, als ware sportman, wel een dagje dwars, want hij zag voor het eerst zijn jongere zus Quzandria hem voorbij gaan. Zij pakte met Handsome de individuele zilveren medaille. Maar dat was hij de volgende ochtend vergeten en toen kwam de blijdschap boven. Het was een unieke prestatie in de geschiedenis van de Asian Games dat een broer en zus op hetzelfde podium staan (alle andere sporten zijn namelijk niet gemixt, altijd mannen en vrouwen apart voor een medailleklassement). Zo schreven ze samen geschiedenis en daar mochten Wup, mijn vriend Michael en ik deel van uitmaken. Het was een te gekke week, samen met de Deen Andreas Helgstrand, die als trainer van Quzandria ook in Guangzhou was. En zo’n evenement, waar je samen zo kort maar intensief naartoe werkt, zorgt ook voor een hechte band. Qabil Ambak en zijn familie zien we nog steeds af en toe, als we in Kuala Lumpur zijn, of als zij in Europa zijn.”
[/eight]
[four]
[panel]
Joyce Heuitink is sinds 2013 bondscoach van de succesvolle Nederlandse para-dressuurruiters. Op de Wereldruiterspelen in Caen werd door haar ploeg maar liefst tien medailles behaald. Zelf reed ze tot voor kort met Wup mee in de internationale Grand Prix en ze is daarnaast ook actief als jurylid op Grand Prix-niveau.
[/panel]
[/four]
[/row]
