spiegel150615036_ABFweb
spiegel150615036_ABFweb

Psyche: Introverte vs. extraverte ruiters

Nieuws

Sanne Beijerman is sportpsychologe, Grand-prix dressuuramazone en instructrice. Iedere maand nemen we samen met haar een mentaal probleem, dat je tijdens het rijden of in de omgang met je paard tegen kunt komen, onder de loep. Deze maand bespreken we de voor- en nadelen van de karaktereigenschappen introversie en extraversie.



Introvert vs. extravert


“Ik werk heel veel met zogenaamde Actiontypes® om karaktereigenschappen in kaart te brengen,” begint Sanne. “Ik maak dan gebruik een vragenlijst die een type bepaalt. Het eerste onderscheid dat hierin gemaakt wordt is introvert en extravert. Niemand is 100% introvert of 100% extravert, vaak is wel de ene of de andere eigenschap sterker aanwezig. Er zijn duidelijke verschillen zichtbaar tussen beide types. Extraverte mensen zijn naar buiten gericht, halen energie uit de buitenwereld en doen eerst en denken daarna. Introverte personen zijn meer naar binnen gericht, halen energie uit rustige situaties en denken eerst en doen daarna pas.”
‘Niemand is 100% introvert of 100% extravert, vaak is wel de ene of de andere eigenschap sterker aanwezig’

Talent en valkuil


“Bij de indeling van die types gaan we er vanuit dat alle ruiters bepaalde talenten hebben. Het talent van extraverte ruiters bijvoorbeeld, is het snel kunnen reageren omdat extraverte mensen vaak redelijk impulsief zijn. Is het paard heel even niet aan het been? Een extraverte ruiter heeft meteen, tjak, zijn been er aan en begint met doen en gaat dan pas denken. Daar hoort vaak ook een wat grotere motoriek bij. De hulpen zijn bij sommige van dit soort ruiters goed zichtbaar. Qua type paard zou een wat flegmatiek paard of juist een stoere hengst een goede match zijn. Als een extraverte ruiter onder druk komt te staan, gaat hij heel veel doen van waar hij goed in is. In dit geval is dat heel erg reageren en vaak wordt zo iemand dan groter in de motoriek. Als je dan een wat gevoeliger paard hebt, is dat niet handig en wordt het talent juist een valkuil. Dan ga je te veel rijden, met te veel hulpen.” Hieruit blijkt dus dat niet iedere ruiter en ieder paard een goede combi kunnen zijn of dat hier een leertraject ligt voor een ruiter.
‘Een introverte ruiter zal eerst gaan denken en dan pas doen’

Het tegenovergestelde type, de introverte ruiter, zal eerst gaan denken en dan pas doen. “Zo’n ruiter is wat kalmer in de motoriek en hulpen en past daarom beter bij een wat heter, sensitiever paard,” legt Sanne uit. “De valkuil is wel dat als een introverte ruiter onder druk komt te staan, hij ook gaat doen waar hij goed in is: denken. Bij het losrijden is dit vaak geen probleem, zo’n ruiter is dan vaak rustig en weloverwogen. Maar in de proef kan het een probleem worden, bijvoorbeeld als hij nog verder gaat in het introverte en te afwachtend wordt. Dan zie je een paard bijvoorbeeld naar binnen vallen, en gaat de ruiter eerst nadenken wat hij moet doen. Dat werkt niet.”

Gebruik je talent


Beide types kunnen in hun kracht staan maar kennen ook valkuilen. Het is daarom belangrijk je bewust te zijn van welk type ruiter jij bent, zodat je gebruik kunt maken van je talent. “Ik train ruiters daarin en leer ze ook hoe ze uit een valkuil kunnen komen. Voor extraverte ruiters geldt bijvoorbeeld: houd rust en reageer eens even niet. Soms is het goed om eventjes af te wachten of een heel kleine hulp te geven. Introverte ruiters leer ik juist om meer te reageren. Je voelt iets dus doe wat! Het maakt dan meestal eerst niet eens uit wat je doet, maar zorg dat je reageert. Ga aanvallender rijden en wees niet te voorzichtig. Dat zie je ook vaak op protocollen.”
‘Het is belangrijk je bewust te zijn van welk type ruiter jij bent, zodat je gebruik kunt maken van je talent’

Leerproces


Ook in het leerproces verschillen extraverte ruiters van introverte ruiters. Extraverte ruiters leren door te doen. “Bij een extraverte leerling zeg ik dan ook vaak: ‘doe het maar en ga na wat je voelde.’ Een introverte ruiter leert meer door theorie. Die wil eerst het theoretische concept en gaat het dan pas zelf ervaren. Bij zo’n ruiter leg ik dus eerst uit hoe je de oefening rijdt: je buitenbeen ligt daar, het moet er zo uitzien, etc. Ook hierbij horen valkuilen. Zo kan een introverte leerling te veel in de theorie blijven hangen. In zo’n geval haal ik ze uit de comfortzone, want om echt te leren rijden moet je natuurlijk vooral voelen. Doe het gewoon! Bij extraverte ruiters is het vaak andersom. Hen leer ik juist meer aandacht te besteden aan de theorie door bijvoorbeeld na het rijden van een appuyement te vragen: leg eens uit wat er goed ging of juist niet. Want je moet wel weten wat je eigenlijk aan het doen bent, om op terug te kunnen vallen als het een keer niet op gevoel lukt. Op deze manier leer ik ruiters hun talent in te zetten en alert te zijn op de valkuilen die hun bij persoonlijkheid kunnen horen.”

Ben jij een introverte of een extraverte ruiter? Doe hier de test!