Totilas-wei
Totilas-wei

Groom Totilas schrijft afscheidsblog

Nieuws

De groom van Totilas, Dagmar Kallenberg, heeft voor de Zweedse website Tidningen Ridsport een prachtige blog geschreven. Een soort afscheid van Totilas. Dagmar gaf de website Horses toestemming om haar column in het Nederlands te vertalen en te publiceren. Lees hieronder de intense belevenissen van een groom.


“De Europese kampioenschappen in Aken zijn al weer ruim een maand geleden. Ik had er enorm naartoe geleefd, het zou iets geweldigs gaan worden. Helaas pakte dat anders uit.

Nu pas lukt het me om dit op papier te zetten. Het EK was heel zwaar, emotioneel, lichamelijk, mentaal.

Waar moet ik beginnen? Als je met een paard als Toto werkt, is aandacht van de media een gegeven. Daar moet je maar aan wennen. Maar het is méér dan dat. Uit alle hoeken en gaten zijn alle ogen op je gericht. Je vraagt je dan altijd af wat die mensen denken. De druk is dus altijd aanwezig.

Toto is het geweldigste dier om voor te zorgen. Het is een jonge hond die je overal volgt waar je gaat. Gezellig optrekken met Alan en Valegro, met Isabell Werth’s paard Johnny en zijn groom Steffie. Simply the best…

Om te beginnen moet ik zeggen dat het EK niet alleen maar vervelend was. Vóór die bewuste dag was ‘Aken’ geweldig. Ik ontmoette een stel oude vrienden, Aken is gewoon het beste evenement ter wereld.

Voor mij was het belangrijkste moment nog wel toen Toto’s vorige groom Vanessa naar me toe kwam en hallo tegen me zei. Eerder hadden we nooit een woord met elkaar gewisseld. Ik wilde wel, er waren wel honderd dingen die ik haar had willen vragen. Maar omdat Team Holland mij meed, respecteerde ik dat en wachtte ik tot zij op mij afkwam. Ik wilde me niet opdringen. Maar in al die jaren heb ik me inderdaad wel afgevraagd of ze een hekel aan me had.

Maar in Aken kwam ze op me af, ’s morgens vroeg. Ze pakte m’n hand en zei: ‘Ik wil je even dag zeggen. En je moet weten dat het niks tegen jou was’. Wat betekenden die woorden veel voor me! We spraken een poosje. Ik voelde me eindelijk geaccepteerd.

Team Germany was geweldig. Prachtige atleten, zowel de paarden als de mensen. En het groomsverblijf was super. We hadden veel plezier samen en Toto kreeg een nieuwe vriend in de persoon van Don Johnson. Zo schattig! Ik zei ‘t al: ik heb de liefste hengst.

Ook teammanager Monica Theodorescu en chef d’equipe Klaus Roeser waren top. We hadden gewoon een super team in de Zwart – Rood – Gouden stal. Zonder dit alles zou het voor mij veel zwaarder zijn geweest.

Want toen kwam die donderdag, de Grand Prix. Ik was zo gefocust als altijd. Je moest me eens zien als er dan iets knapt, dan moet ik even alleen zijn. Mijn eigen Grand Prix, zogezegd.

Ik wil niet tot in detail ingaan op wat er precies is gebeurd. ‘Shock’ is het goede woord.

Maar ik weet één ding: ik ben zo ontzettend trots op Matthias. Wat hij kan en hoe goed hij kan rijden. Dat wordt helaas wel eens vergeten, maar ik ben zo trots op ‘m. En dan Toto. Mijn vechter, mijn Leeuwenhart. Bij de prijsuitreiking was ik trots en gelukkig, ondanks alles wat er gaande was. En dan dat goud voor Nederland, te gek!!!!!

Toen kreeg de werkelijkheid mij te pakken. Op vrijdag viel de beslissing dat voor ons de wedstrijd over was. Natuurlijk kwam dat hard aan. Maar het ging maar om één individu: Toto. Dus ja, het was hard, maar moeilijk? Nee.

Ik heb altijd geweten dat er een eind aan mijn carrière zou komen. Maar alles op z’n tijd, er waren eerst andere dingen te doen. Voor mij was dat het verzorgen van Toto en het omgaan met de storm die daarmee gepaard gaat.

Zoals jullie weten is het besluit genomen om de sportcarrière van Toto te beëindigen. Voor ons was hij de beste, de sterkste, de geweldigste ooit. Leeuwenhart.
De media-aandacht en z’n verschillende visies en meningen, die lees ik gewoon niet. Ik geef om mijn team en om Toto, de rest gaat langs me heen.

Veel dank aan degenen die mij hebben gesteund, waarachtige vrienden. Voor mij komt de reis ook zo’n beetje ten einde. Toto zou het laatste paard worden waar ik groom van zou zijn.

Na mijn vakantie in Göteborg ga ik nog terug om me te richten op het herstel van Toto. Hij en ik zullen veel in de wei te vinden zijn. En Toto gaat straks natuurlijk zijn rol als vader vervullen. Ik zal zijn kinderen zien opgroeien en zijn invloed zien toenemen.

Dank dus, Toto. Het was me het reisje wel, om het zachtjes te zeggen. Maar ik zou alles wéér doen. En dank aan Matthias, dank voor mij.”

Dagmar ‘Daggi’ Kallenberg

Deze column verscheen eerder op Tidningenridsport.se.

Bron: Horses