Wonderpaard: Waiomi

4 oktober 2015, 00:00 Nieuws
“Op donderdag 12 maart belde een stalgenoot. Ik moest naar stal komen want mijn paard Waiomi gedroeg zich vreemd. Toen ik op stal kwam had mijn stalgenoot haar uit stal gehaald omdat ze was gaan liggen, ik wist dat er iets niet pluis was: Waiomi gaat nooit zomaar liggen. Ze was erg wankel en wilde steeds gaan liggen. Ik belde de dierenarts, die dacht dat er wat gasvorming was in de blindedarm en gaf haar pijnstilling. Ook gaf hij haar parafine om te spoelen. We controleerden haar om de paar uur, ze moest binnen 24 uur poepen anders moesten we weer aan de bel trekken. Later op de dag werd ze onrustiger en na overleg besloten we naar de kliniek te gaan.

Op de kliniek wisten ze na een aantal onderzoeken ook geen raad meer en stuurden ze ons door naar een andere kliniek. Aldaar was de situatie zo verslechterd dat er met spoed een echo werd gemaakt. Wat de dierenarts zag maakte hem ongerust: de darmen zaten flink in de knoop waardoor haar eten niet verder kon dan de maag en het had niet veel langer moeten duren of de maag was geknapt. Waiomi’s maag werd leeg gepompt en toen kregen we de keuze inslapen of opereren en kijken wat er te redden viel. De kans op slagen was vijftig procent. We twijfelden geen moment: opereren! Ik was zelf op mijn werk en werd via de telefoon op de hoogte gehouden. Mijn moeder en zusje hebben dan ook de keuze gemaakt om haar te opereren.

‘Ze had allang dood moeten zijn...’

De avond was slopend. Om 11 uur ging de telefoon en de rillingen liepen over mijn rug. Ik nam in paniek op, maar de arts vertelde me dat de operatie was geslaagd! De dierenarts heeft aan de onderkant alle darmen eruit gehaald, bij het openen ontdekten ze een grote hoeveelheid zand. Dit kwam door het grazen op weides met kort gras waardoor ze de wortel met zand meetrok of het feit dat ze zand at, wat achteraf ook zo bleek.

Ik moest nog niet te hoopvol worden, volgens de arts waren de eerste drie dagen vrij riskant en konden er complicaties optreden. We gingen bij haar langs, ik was zo blij dat ze nog leefde! Volgens de dierenarts had haar maag een flinke beschadiging opgelopen, maar daar kreeg ze medicijnen voor. Van haar wond schrok ik wel, hij was behoorlijk. De dierenarts vertelde ook dat Waiomi het sterkste paard was dat hij ooit had gezien. Achteraf gezien had ze allang dood moeten zijn...

‘Haar wond was behoorlijk’

De week kroop voorbij. Dinsdag belde de dierenarts dat Waiomi een onregelmatige hartslag had, de moed zonk me in de schoenen. De dierenarts wilde het een dag aanzien, het was zenuwslopend. De volgende ochtend belde de arts dat haar hartslag weer normaal was en aan het einde van de week mocht ze naar huis! We verhuisden naar een andere stal, waar ze zes weken boxrust kreeg. Het zou nog drie tot zes maanden duren voor ze weer de oude was. Alles moest opnieuw worden opgebouwd, maar ik ben blij dat we deze keuze hebben gemaakt. We hebben op financieel gebied een klap gehad maar dat was het mij dubbel en dwars waard, ik zou haar nog niet willen missen. Ze heeft zo’n wilskracht in haar ogen!

Na vijf maanden was ze helemaal hersteld en trainden we weer om wedstrijden te rijden. Helaas is ze van de een op de andere dag kreupel gaan lopen. We zijn bang dat haar gewrichten te slecht zijn en laten binnenkort foto’s maken. Maar voor nu geniet ik van haar, mijn motto is dan ook: als je iets wilt, ga er dan voor. Dan lukt het zeker!”

Heb jij ook een wonderpaard? Stuur dan een mailtje naar bit@eisma.nl en wie weet staat jouw paard binnenkort in deze rubriek!