Mijn paardendroom in... Paeroa, Nieuw-Zeeland

20 oktober 2015, 00:00 Nieuws
Susanne komt uit een klein plaatsje in Friesland, maar was altijd al nieuwsgierig naar de rest van de wereld. “Ik ben iemand die graag aan het reizen is; mijn droom was dan ook om in het buitenland met paarden te werken.” Na haar studie Maatschappelijk Werk besefte ze dat het in Nederland niet makkelijk was om aan een baan te komen. “Ik had wat geld gespaard, en kon dat uitgeven aan twee dingen: een nieuwe opleiding, of een vliegticket naar het buitenland.”

Groom

Via een kennis kon Susanne aan een baan komen op een dressuurstal in Californië. “Het bedrijf is
eigenlijk de KNHS van Amerika. Er reden veel andere jonge meiden zoals ik. Ik reed de paarden én mocht daar laten zien welke kennis ik had opgedaan als groom in Nederland.” Susanne was namelijk niet zonder ervaring: ze was groom van de KFPS, het stamboek van het Friese paard en zorgde ervoor dat de jonge paarden goed werden voorgebracht bij de keuringen. De baan in Amerika leverde geen vast contract op, maar terug in Nederland kon Susanne de rust niet vinden. “In Amerika had ik contact gehouden met een kennis in Nieuw-Zeeland, en het bleek dat daar ook de banen in de paarden voor het oprapen lagen.” En dus regelde Susanne in eerste instantie een visum voor een zogeheten ‘working holiday’. Ze woonde bij de kennis op de boerderij en kreeg een baan op een fokstal voor racepaarden. “Ik werkte daar uiteindelijk twee jaar, en het was echt een geweldige en unieke ervaring. Het was ergens gekkenwerk, alle dekkingen gingen namelijk op natuurlijke wijze.”

Racestal

In de tussentijd leerde Susanne haar huidige vriend kennen, ook een Nederlander die in Nieuw-Zeeland woonde voor zijn passie: melkvee houden. Ze verhuisde naar zijn bedrijf en zocht nieuw werk. “De dressuur zit in mijn hart, dat krijg je mee vanuit Nederland. Maar hier is het racen heel populair. Er zijn gigantisch veel racing stables en zo kwam ik als groom op een racestal terecht. In het begin dacht ik: waar begin ik aan, die arme paarden.” Maar Susanne probeerde het, en het viel haar reuze mee: “De paarden worden bijna verwend, ze krijgen de beste voeding, massages en alle zorg. Ze zijn super happy.”

100%

Een dag op een racestal begint om half zes ’s ochtends met het verversen van het water in de bakken en het uitmesten van de stallen. De paarden zet Susanne klaar voor de ruiters die van zes tot tien uur ’s ochtends iedere tien minuten een ander paard op de renbaan rijden. “Om tien uur gaat mijn baas, Scott Wenn, aan de gang met de jonge paarden. Om elf uur moeten alle paarden gevoerd zijn en ga ik naar huis.” Susanne heeft een lange middagpauze en gaat om een uur of twee weer aan de slag tot een uur of vijf. “Het zijn lange dagen en het werk is soms erg zwaar. Er zit veel geld in een paard, en alles wordt gegeven om ‘m te laten winnen. Je moet er 100% voor gaan.”

Kracht

Susanne traint de paarden nog niet onder het zadel. “Ik oefen momenteel op een mak paard. Je moet echt opnieuw leren rijden, omdat je veel meer beenkracht nodig hebt om boven je paard te balanceren.” Susanne en haar vriend hebben het naar hun zin in Nieuw-Zeeland: “We missen onze familie wel, maar het is hier erg mooi. Voor nu zitten we hier goed en kunnen we beiden ons ei kwijt.”

Leef jij ook je paardendroom in het buitenland? Of kijk je terug op een bijzondere tijd? Vul dan hier het formulier in en wie weet komt jouw verhaal in deze wekelijkse rubriek! ‘Mijn paardendroom in…’ komt iedere dinsdag online.