Het afscheid van Donna
Het afscheid van Donna

Het afscheid van Donna

Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’… En dan is hij er niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Sandra den Besten verloor afgelopen voorjaar haar paard Donna, die haar door de zware periode van haar eigen ziekte heen had geholpen.


[row]
[seven]

“In april dit jaar heb ik afscheid moeten nemen van mijn pas zevenjarige merrie Donna. Ik had haar in 2012 samen met mijn dochter van vijftien gekocht, in de hoop lang van haar te kunnen genieten. Ze was ons eerste paard en we gingen enthousiast met haar aan de slag. Dat was lastiger dan we dachten, maar in augustus 2013 hadden we het idee goed op weg te zijn. In oktober datzelfde jaar werd Donna kreupel en in de kliniek bleek dat zij hoefkatrol, kissing spines en achter slechte buigpezen had. We besloten haar daarom onbelast te trainen door middel van stapoefeningen en longeerwerk, om haar sterker te maken en haar te leren haar lichaam goed te gebruiken. In die periode werd ik zelf ziek.”

[/seven]
[five]
[panel]

Donna
2008 tot 2015


Eigenaar: Sandra den Besten (1970)
Ras: KWPN
Kleur: Vos


Donna was karaktervol en eigenzinnig


 

[/panel]

[/five]
[/row]

Nuttig


“Ik had borstkanker en onderging chemokuren en twee operaties. Mijn dagen stonden die periode in het teken van Donna: ik ging naar haar toe om haar te poetsen, met haar te wandelen en haar te longeren. Ik kon niet veel andere dingen doen, maar zij gaf me het gevoel dat ik nog nuttig was. Zo’n dier maakt het niet uit of je geen haren op je hoofd hebt of een mutsje draagt: hij is altijd zichzelf, en dat dwingt je ook om met beide benen op de grond te blijven. Dankzij Donna waren mijn dagen nog een beetje normaal. Toen ik mijn behandelingen achter de rug had, lieten we Donna nog een keer onderzoeken. Want wat we ook probeerden qua training en voeding, Donna wilde niet echt aansterken. Het bleek dat het arme paard zoveel pijn had, dat zelfs langdurige revalidatie niet zou helpen.”

Geduld


“We besloten haar  in te laten slapen. Dat was erg dubbel, want ik was zelf net aan het aansterken en kreeg meer energie. Ik wilde haar graag oppakken door middel van rechtrichten, maar dat bleek voor haar niet haalbaar. Wij moesten haar nu laten gaan, terwijl zij mij door mijn ziekte heen had gesleept. Het klinkt cliché, maar Donna liet mij zien wat ikzelf niet zag. Ze leerde me dat je geduld niet kan afdwingen en dat dingen nu eenmaal anders lopen dan gepland. Ik wil zelf vaak de controle houden, en zij leerde me dat dat niet altijd gaat en dat dat ook oké is.”

 
‘Dankzij Donna waren mijn dagen nog een beetje normaal’

Rechtrichten


“Nu we bijna een half jaar verder zijn, hebben mijn dochter en ik een nieuw paard gevonden. We waren dit keer vastbesloten het paard helemaal te laten onderzoeken zodat hij geen gebreken zou hebben. Helaas bleek onze nieuwe ruin ondanks alle keuringen toch niet zuiver te lopen. Misschien moest het wel zo zijn, want door met hem te gaan rechtrichten bewandel ik met hem het pad dat ik met Donna ingeslagen was.”

P.S.: Elke vrijdag vind je een nieuw verhaal online.


 

[button href=”https://www.bitmagazine.nl/algemeen/heb-jij-je-paard-verloren-doe-je-verhaal-in-de-online-rubriek/49407/”]Geef je op[/button]