Wonderpaard: Ciesto B

1 november 2015, 00:00 Nieuws
“Ik kocht Ciesto toen hij anderhalf jaar oud was. Hij stond bij een slachthandelaar en elke dag als ik van mijn werk kwam reed ik langs zijn wei. Ik zag hem staan, was verliefd en vroeg de handelaar of ik hem mocht kopen. Maar hij weigerde. Zo’n kreupel paard ging hij niet verkopen. Dus reed ik er elke dag langs om hem te voeren en verzorgen. Na twee maanden stond hij er nog en begon het te sneeuwen. Ik zei tegen de handelaar dat hij hem echt niet buiten kon laten staan en we verplaatsten hem naar een schuur. De handelaar had simpelweg geen tijd en zin om Ciesto weg te brengen naar de slacht en dat is mijn geluk geweest: na twee maanden gaf hij toe en mocht ik hem voor de slachtprijs hebben.

We gingen hem halen en doordat hij zo slap was op zijn achterbenen kantelde hij met zijn hoofd in het prikkeldraad. We besloten hem een tijdje te laten staan om aan te sterken. Hij was vreselijk hengst, dus hij moest worden gecastreerd. Tijdens de operatie kreeg hij koliek. De dierenarts heeft me wel drie keer gevraagd waarom ik hem in vredesnaam niet in liet slapen. Maar ik vond dat ik voor hem moest vechten.

Wonder boven wonder kwam hij er weer bovenop. Ik nam een fysiotherapeut in de arm en we kwamen erachter dat Ciesto in de opfok een ongeluk had gehad, waarbij hij een klap op zijn lendenen kreeg. Er zat een flinke bloeduitstorting en zijn zenuwen werkten gewoon niet. Hij liep vreselijk op de voorhand, als hij met zijn voorkant in zijn stal stond dacht hij dat hij er helemaal in stond, hij had gewoon geen besef van zijn achterkant. Daarom besloten we te trainen met een bandage om zijn achterhand om die sterker te maken.

Op zijn vierde maakten we hem zadelmak, wat ook heel wat voeten in de aarde had! Hij lag regelmatig met zijn neus op de hoefslag. Mensen verklaarden me voor gek. ‘Dat gaat nooit wat worden met dat paard’, riepen ze. Maar ik had dit paard gekocht en ik wilde ervoor gaan.
Maar langzaam werd Ciesto sterker, wat mede komt door zijn onwijze karakter. Hij is overal de baas. We reden veel en inmiddels loopt hij op M niveau! Wie had dat ooit gedacht. Hij zal altijd een zorgenkindje blijven en is net een botsauto, hij beschadigt regelmatig. Als hij stil staat valt hij meteen terug in bespiering. En alles duurt wat langer met hem. Hij heeft een stijve nek en zal waarschijnlijk nooit meer kunnen dan hij nu doet, maar daar heb ik vrede mee. Het is al een wonder dat hij er überhaupt nog is.”

Heb jij ook een wonderpaard? Stuur dan een mailtje naar bit@eisma.nl en wie weet staat jouw paard binnenkort in deze rubriek!