Het afscheid van Happy

20 november 2015, 00:00 Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’… En dan is hij er niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Afgelopen zomer verloor Alexandra van Sas haar paard Happy. Ze overleed onverwachts aan een bloedprop in haar hals.

[row]
[seven]

“Het was juni, eind van de middag. Ik en mijn vriendin wilden onze paarden in de trailer zetten om een rit te maken op het strand. Mijn vriendin was al op stal en haalde de paarden uit de wei toen ze daar Happy liggend aantrof. Toen ik er ook was, wist ik dat het niet goed zat. Ze was helemaal gedesoriënteerd en het leek bijna alsof ze gedronken had. We haalden er een dierenarts bij en uiteindelijk zijn we doorgereden naar een kliniek in België. Daar werden haar bloedwaardes getest, maar daar was niets aan te zien. Die zaterdagavond is ze weer in haar stal gaan liggen. Toen ik de volgende dag weer bij haar kwam kijken stond ze zelf nog even op.”

[/seven]
[five]
[panel]

Happy
1996 tot 2015

Eigenaar: Alexandra van Sas (1987)
Ras: draver
Kleur: bruin

Happy koos heel nauwkeurig uit wie ze vertrouwde. Maar als ze je dan eenmaal vertrouwde, dan ging ze voor je door het vuur.

[/panel]

[/five]
[/row]

Bloedprop

“De week erop zijn foto’s en scans gemaakt. Ze bleek een bloedprop in haar nek te hebben, waardoor een zenuw bekneld was. Ze was negentien jaar en opereren was geen optie. Dus gaven we haar antibiotica en onstekingsremmers. De uitslag zouden we 24 uur later krijgen, maar zo lang duurde het niet. Die nacht werd ik gebeld: ze kon niet meer overeind komen en er was geen mogelijkheid om zo verder te gaan. Ik racete naar de kliniek en we hebben haar die nacht in laten slapen.”

Twaalf jaar

“Haar dood was heel onverwachts. Je houdt wel rekening met koliek of verwondingen, maar zoiets als dit gebeurd maar zelden. Happy had een sterk karakter. Ze was wat eigenwijs en niet makkelijk te rijden. Ik heb haar ruim twaalf jaar gehad en in die tijd bouw je een sterke band op. Ik deed veel verschillende dingen met haar. Springen vond ze altijd leuk, maar dat ging op een gegeven moment niet meer omdat ze last had van maanblindheid. Daarom reed ik dressuurmatig met haar, maar we maakten ook vaak buitenritten. Ik mis haar: ze was een paard waarmee ik kon lezen en schrijven.”

‘Zowel Happy als mijn nieuwe draver Boy hebben tijd nodig om iemand te vertrouwen. Maar daarna gaan ze voor je door het vuur’

Draver

“Haar stal hield ik aan, maar ik kon niet aanzien hoe die leeg bleef. Daarom ben ik op zoek gegaan naar een ander paard. Ik ben weer op een draver uitgekomen en zie veel overeenkomsten tussen hem en Happy. Het zijn eenkennige dieren, maar als je die band eenmaal hebt opgebouwd gaan ze voor je door het vuur. Er zit pit in, maar het zijn goede paarden voor de recreatiesport omdat ze veel gewend zijn. Zowel Happy als mijn nieuwe draver Boy hebben tijd nodig om iemand te vertrouwen. Maar daarna gaan ze voor je door het vuur.”

Geduld

“Happy heeft mij geleerd om geduld te hebben. Voor haar had ik ook niet al te makkelijke paarden gereden, maar zij was wel één van de moeilijksten. Sommige mensen vroegen ook aan mij ‘waar begin je aan?’, maar de band was zo sterk dat ik alles met haar kon doen. Van haar heb ik geleerd geduldig te zijn en ook door te zetten, wat er ook gebeurd.”

[gallery ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2015/11/image20.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2015/11/image112.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2015/11/image33.jpg|”]