Het afscheid van Omar

18 december 2015, 00:00 Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’… En dan is hij er niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Jessie Mackaaij verloor in november vorig jaar haar paard Omar. Ze hebben samen negen mooie jaren beleefd.

[row]
[seven]

“Omar was mijn eerste eigen paard. Ik kocht hem in 2005, toen ik 21 jaar oud was. Iedereen had het altijd over die ‘klik’, maar ik dacht dan altijd: ‘wat is dat dan precies?’. Ik had al meerdere paarden bezocht en toen kwam hij. Ik had ‘m één of twee minuten gereden en dacht: dit is hem, mijn eerste eigen paard na een jaar of vijftien in manegelessen rijden.”

[/seven]
[five]
[panel]

Omar
1996 tot 2015

Eigenaar: Jessie Mackaaij (1984)
Ras: KWPN
Kleur: Bruin

Omar was een trouw en lief paard.

[/panel]

[/five]
[/row]

Vertrouwd

“Vanaf dag één voelde hij al zo vertrouwd. Hij was bijzonder en ook erg trouw. Negen jaar lang ging ik iedere dag met veel plezier naar stal. Hij herkende mijn auto, mijn voetstappen en het open gaan van mijn kastdeuren. Ik had het idee dat hij aan me hing. Als hij me zag hinnikte hij altijd, of ik nu één of tien keer voorbij liep. Ik kon met hem lezen en schrijven: als ik hem zag wist ik gelijk of hij zich fijn voelde. We bouwden een band op en we reden naar de Z-dressuur. We hadden zelfs een punt voor de Z2! Hij was een prachtpaard, wellicht niet het best gebouwde dressuurpaard maar hij deed het allemaal voor me.”

Bijna kwijt

“Toen ik Omar een jaar of vier had, werd hij erg ziek. Ik dacht dat ik hem toen al zou verliezen. Hij is een half jaar uit de running geweest omdat hij veel hoestte en erg benauwd was. Wat we ook probeerden, het werd erger en erger. Na verschillende onderzoeken bleek uiteindelijk dat hij een allergie voor stro had. Ik heb hem op zaagsel gezet en met drie weken was hij de oude. Daarna konden we weer verder trainen en heeft hij gelukkig nooit meer iets gehad. Tot hij achttien was en kreupel werd.”

‘Hij was gek op mij en ik op hem, en de klik die ik met hem ervoer heb ik later ook niet meer met een paard gehad’

Leegte

“Na een paar weken stappen en een scan bleek dat hij zwarte artrose en hoefkatrol had. Ik probeerde hem nog bij me te houden, maar het was duidelijk dat hij pijn had en uiteindelijk heb ik besloten om hem in te laten slapen. De eerste dagen heb ik veel gehuild. Wat ik met hem had, heb ik nog nooit met een paard gehad. Dus toen hij overleden was, voelde ik een leegte. Hij was bijzonder, want hij deed alles voor je. Hij was gek op mij en ik op hem, en de klik die ik met hem ervoer heb ik later ook niet meer met een paard gehad. Iedereen kon hem rijden, hij was vriendelijk maar als hij mij een tijdje niet gezien had, was hij echt anders.”

Doorzetten

“Ik heb van hem geleerd om door te zetten. Ook al heb je niet het ideale paard voor dat wat jij wil, dat je er dan samen toch kan komen. Als je maar doorzet. Hij was een knap paard en kon prima dressuur lopen maar had geen dansgangen en zo. Maar ik kon wel mooi met hem rijden en we zijn ver gekomen.”

[gallery ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2015/12/IMG-20141214-WA0005.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2015/12/IMG-20141214-WA0130_resized.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2015/12/Screenshot_2015-12-01-15-53-36-11.png|”]