Instructeursblog: ‘Easy Riders’
NieuwsAan het einde van een voor ons bedrijf zeer druk jaar werd mij door Bit de vraag gesteld of ik een blog wilde schrijven vanuit mijn werk als instructeur. Over dingen die ik dagelijks meemaak, die me opvallen of waar ik gewoon tegenaan loop. Het hoefde pas in januari klaar te zijn. ’Natuurlijk wil ik dat doen’ was mijn antwoord. 2016 is immers nog heel ver weg... Totdat ik deze week een mailtje kreeg met de vraag of ik het niet vergeten was door de drukte.
‘Onze ervaring is dat ruiters vaak weinig geduld hebben en het liefst een paar bladzijdes in de opleiding willen overslaan’
Tja, daar zit ik dan. Ik maak genoeg mee maar denk niet dat deze dagelijkse dingen iedereen interesseren en in al de vakbladen zijn de meeste onderwerpen al wel behandeld. In ons bedrijf geven we lessen op verschillende niveaus en disciplines. Onze ervaring is echter wel dat ruiters vaak weinig geduld hebben en het liefst een paar bladzijdes in de opleiding willen overslaan, hetgeen vroeg of laat dan toch problemen oplevert. Dit bracht mij tot het volgende.
Afgelopen jaar gaf ik les aan een groep dames die voorheen weinig tot geen ervaring met paarden hadden. Na de rustige start waarbij we stil staan bij de basis waren deze dames uitgegroeid tot enthousiaste en gemotiveerde ruiters. De eerste balkjes gelopen, buitenritje gemaakt en ook de galop hadden ze al aardig onder de knie. Toen kreeg ik een telefoontje van een van de, naar mijn mening, meest serieuze dames van het stel met de mededeling te willen stoppen met paardrijden. Stomverbaasd vroeg ik of ze hiervoor een reden kon opgeven. Misschien had ze liever een ander paard, was het tijdstip niet goed of was ik als instructeur in gebreke gebleven?
Het was even stil, toen kwam de voor haar onoverkomelijke hindernis... de galop!
“Nee, nee”, sprak ze, “dat is het niet.” Het was even stil, toen kwam de voor haar onoverkomelijke hindernis... de galop! Ze vond het paardrijden ontzettend leuk maar elke week weer had ze angstgevoelens als ze aan de galop dacht. Zo erg zelfs dat het haar uit de nachtrust hield. Ze moest er als moeder van drie kinderen en met een serieuze baan niet aan denken wat er allemaal gebeuren kon. Ik probeerde haar uit te leggen dat je in het leven veel risico’s loopt en dat ze met haar ondergrond zeker wel aan toe was aan een galopje. Maar niks hielp. In tranen kwam ze de week daarop afscheid nemen van haar groepje. Dat zette me aan het denken, ik vroeg links en rechts naar ervaringen van wat klanten en wat bleek... dit probleem hebben veel ruiters die op latere leeftijd kennis maken met de paardensport. Daarop besloot ik te starten met de ‘Easy Riders’. Op de flyers gaf ik aan dat we zouden werken aan balans, houding en zit en dit alles in een ontspannen sfeer en natuurlijk in stap en draf!
‘Dat is waar het allemaal om draait: ontspanning, plezier en last but not least: een goede houding en zit’
Nu, een half jaar later, blijkt het een groot succes en de lessen worden druk bezocht, ook door ervaren ruiters die hun rijkunst wat willen bijspijkeren in een rustig tempo. Gisteravond keek ik vol trots naar de besproken amazone, rustig dravend zonder beugels van verzameling naar verruiming en weer terug. En dit alles met een ontspannen lach op haar gezicht! Dat is waar het allemaal om draait: ontspanning, plezier en last but not least: een goede houding en zit.
Ik wens iedereen veel rijplezier in het nieuwe jaar!
| [handwritten]Alice Sticker en haar man Eddie namen in 1996 het hengstenstation en manegebedrijf van haar ouders over. Ondertussen is er veel veranderd en zijn ze uitgegroeid naar een allround hippisch bedrijf, Hippisch Centrum de Achterhoek, waar ook een stukje recreatie in zit. Dagelijks geeft Alice lessen en houdt ze zich bezig met zaken als de boekhouding en horeca. Dit alles samen met haar man en een fijn team van tien medewerkers. [/handwritten] |
