Het afscheid van Ipollonios

5 februari 2016, 00:00 Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’… En dan is hij er niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Eind vorig jaar verloor Annerieke haar paard Ipollonios, die ze tweeëntwintig jaar geleden samen met haar broer van haar ouders kreeg.

[row]
[seven]

“Samen met mijn broer kreeg ik in 1993 de Volbloed Ipollonios, ofwel Iepie. De eerste keer dat we hem zagen keek hij ons met zijn donkerbruine ogen aan en hinnikte bij wijze van groet. Afgelopen november is hij als vijfentwintigjarig paard overleden. Tot zijn laatste dag hebben mijn broer en ik dagelijks voor hem gezorgd. Iepie liep voor zijn leeftijd eigenlijk nog heel goed. Tot afgelopen zomer. Toen werd hij wat minder, maar echt kreupel liep hij niet. We deden rustig aan en zijn de zomer relatief goed doorgekomen. Maar in oktober viel Iepie in zijn stal. Hij had kneuzingen en schaafwonden. Met veel liefde hebben we hem verzorgd en door deze periode heen getrokken. Maar Iepie had moeite met zijn evenwicht en toen de hoefsmid kwam kon hij zijn benen niet omhoog houden. Iepie kon niet beslagen worden.”

[/seven]
[five]
[panel]

Ipollonios
1990 tot 2015

Eigenaar: Annerieke van Cleef (1971)
Ras: KWPN
Kleur: Koffievos

Een stukje van mijn hart woont in de hemel.

[/panel]

[/five]
[/row]

Belangrijke momenten

“Ik kende Iepie door en door. Als ik in zijn ogen keek, wist ik hoe hij zich voelde. In de laatste periode zag ik dat hij pijn had en niet vrolijk was. Ik wilde niet dat hij pijn zou hebben, dus toen bleek dat zelfs de verzorging van zijn hoeven een probleem was, besloten we hem in te laten slapen. Het was moeilijk, maar je groeit wel naar het afscheid toe. We deden het al een tijdje rustig aan en hij was ook op leeftijd. Iepie was heel bijzonder voor mij en mijn broer. Al die jaren hebben we samen met ons paard gereden. Iepie heeft veel belangrijke momenten uit ons leven meegemaakt zoals de geboorte van de kinderen maar ook het overlijden van onze vader.”

Leider

“Iepie was vroeger wel een boef met allerlei streken. Je moest hem soms goed in de gaten houden want anders haalde hij kattenkwaad uit. Hij was ook gevoelig en wist precies wanneer hij meer uit kon proberen. Die gevoeligheid kwam goed tot zijn recht toen hij later steeds braver werd. Als je je slecht voelde, dan deed hij nét even iets meer zijn best voor je. Sowieso was hij een vrolijk paard dat graag voor je werkte. Hij was een leider voor andere paarden, maar nam jonge dieren of kinderen ook in bescherming. Iepie kon heel gek doen, maar als we met mijn dochter en haar pony in het bos gingen rijden, dan was hij braaf.”

‘Hij was een leider voor andere paarden, maar nam jonge dieren of kinderen ook in bescherming’

Vriendschap

“Het meest mis ik zijn vriendschap. Ik kwam laatst een quote tegen: ‘Een stukje van mijn hart woont in de hemel’. Die is echt op ons van toepassing. Iepie was een maatje voor mij: als ik hem aankeek wist ik hoe hij zich voelde. Ik heb dankzij Iepie de rust in mezelf gevonden. In het begin was hij druk in zijn hoofd, ik heb geleerd dat je dan niet de strijd aan moet gaan, maar dat als je afwacht, het goed komt. Samen kom je er wel. Je moet sowieso eerst die vriendschap met je paard opbouwen voordat je zomaar opstapt en wegrijdt.”

[gallery link=”file” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/02/DSC03184-1.jpg|Het afscheid van Ipollonios,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/02/image4-1.jpg|Het afscheid van Ipollonios,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/02/IMG_3902.jpg|Het afscheid van Ipollonios”]