speurneus (Large)
speurneus (Large)

Hoe paarden ons herkennen

Nieuws

Paarden hebben een mooi eigen systeem om hun baasje en andere bekende mensen te identificeren. Je roept je paard en hij kijkt op. Maar weet hij vóórdat hij je in het oog krijgt ook wie je bent?




“Ja”, luidt het antwoord van de Britse wetenschapper dr. Leanne Proops, van de Universiteit van Sussex. Jarenlang werd gedacht dat dieren geen informatie afkomstig van het ene zintuig met informatie van het andere zintuig kunnen verbinden. “Een paard hoort een stem en herkent deze wel, maar kan de stem niet koppelen aan een specifiek persoon. Althans, dat dacht men”, vertelt Proops. Om te achterhalen of dit klopte, besloot ze een aantal paarden aan een test te onderwerpen. Allereerst plaatste ze een voor het paard bekende verzorger op enkele meters afstand van een speaker. Een voor het paard onbekend persoon stond aan de andere kant van diezelfde speaker. De ‘bekende personen’ hadden de paarden minimaal zes maanden lang, maar meestal veel langer, verzorgd. Vervolgens liet de onderzoeker afwisselend de stem van de verzorger en van de onbekende horen. “Hoorde een paard zijn baasjes stem, dan keek hij naar zijn baasje. Bij het horen van de onbekende stem keek hij niet meer naar de onbekende dan naar zijn baasje.” Om er zeker van te zijn dat de paarden niet gewoon een bekende stem met een bekend persoon associeerden, deden ze nog een test. Paarden uit een andere groep die door tenminste twee verschillende personen werden verzorgd, kregen beide verzorgers voor hun neus. Ook nu keken de paarden naar de juiste persoon wanneer ze diens stem hoorden. Horen wij mensen de stem van een bekend persoon, dan verwachten we die persoon aan te trekken en kijken we in de richting van de persoon die bij de stem hoort. Kennelijk werkt dit vergelijkbaar bij het paard.

Rechts


“Interessant genoeg linkten ze een stem veel beter aan een persoon wanneer de betreffende persoon aan hun rechterzijde stond”, merkt Proops op. “Terwijl wij onze paarden van oudsher vooral vanaf de linkerkant benaderen en hanteren. Wat dit ons nu leert? Het betekent dat paarden bepaalde vertrouwde personen herkennen door waarnemingen van twee verschillende zintuigen te combineren. Het feit dat ze dit beter konden wanneer de persoon rechts van hen stond laat bovendien zien dat deze specifieke herkenningsvaardigheid onder controle van de linkerhersenhelft gebeurt, maar dat is vooral interessant voor diegenen die belangstelling hebben voor de structuur van het paardenbrein.”

Moedergevoel


Merries kwamen overigens als overduidelijke winnaar uit de bus. “Het verraste me dat merries beter scoorden dan hengsten. Het lijkt erop dat merries meer aandacht hebben voor hun menselijke verzorgers. Of misschien zijn ze gevoeliger voor hun lichaamssignalen en leren ze hun baasjes hierdoor beter kennen”, verklaart Leanne Proops. Ruinen herkennen hun baasjes net zo goed als merries, maar zijn minder gemotiveerd om op hun stem te reageren. “Dat laatste heeft mogelijk een link met moedergevoel.” Ze maakt nog even een vergelijking met mensen en vervolgt: “Bij mensen roept een bekend stemgeluid niet alleen een visueel beeld van de bijbehorende persoon op. Ook herinneringen en verdere informatie over de persoon en hun gedrag poppen op in ons hoofd. Of dit bij paarden ook gebeurt is iets voor later onderzoek.”
20090106056