Dagboek van een dierenarts: Alarmsysteem
NieuwsDierenarts Annemarie Kroekenstoel (32) werkt bij Diergeneeskundig Centrum Bekenland in Gelselaar. Binnen de paardendiergeneeskunde heeft ze speciale interesse in gynaecologie, veulenziektes en tandheelkunde. Ze geeft je een kijkje in het leven van een paardendierenarts.
Op de paardenkraamkliniek werken we sinds dit seizoen met een ander alarmsysteem: een zendertje dat in de vulva van de merrie wordt gehecht. Het heeft veel voordelen ten opzichte van het oude systeem dat werkt met een zender in een halster. Het oude systeem gaf vaak vals alarm. De zender in het halster registreert alleen of de merrie plat gaat liggen. Wanneer een hoogdrachtige merrie gewoon een keer languit gaat liggen gaat het alarm ook af. Een ander nadeel is dat het alarm niet af gaat wanneer een merrie niet helemaal vlak gaat liggen tijdens de geboorte van het veulen. Dit probleem heb ik zelf ervaren met mijn eigen merrie. De weken ervoor kun je er meerdere keren per nacht uit, omdat madam heerlijk languit in haar strobedje ligt. En op het moment dat het veulen komt, blijft ze staan. Althans, dat vermoed ik, want de afgelopen twee jaar kreeg ze in alle stilte een veulen met het alarmsysteem om.
Omdat mijn nachten met een jong dochtertje qua lengte al te wensen overlaten, breng ik mijn merrie dit jaar naar de kraamkliniek. Geen makkelijk besluit, maar ik weet dat ze bij Jan Huurneman in goede handen is. Ook bij haar wordt een zendertje in de vulva gehecht. Het grote voordeel is de betrouwbaarheid van het systeem. Wanneer de geboorte begint, schiet de magneet uit het zendertje en het alarm gaat af. Onze merrie staat een kleine week op de kraamkliniek wanneer Jan om kwart voor vijf ‘s nachts belt: “Het gaat gebeuren, wil je erbij zijn?” En of ik erbij wil zijn! Ik geef mijn vriend snel de flesinstructies – mocht de kleine ondertussen wakker worden – en ik spring in de auto. Eerst geven we de merrie zelf nog even de tijd, alles lijkt goed te liggen. Maar als het na een kwartier nog niet vordert en de merrie meerdere keren is gaan liggen en weer gaan staan, grijpen we toch in. Het veulen ligt wel goed, maar de merrie heeft het moeilijk. Er is erg weinig ruimte in het bekken. Uiteindelijk blijft ze staan en trekken we samen het veulen eruit. Een prachtig groot hengstveulen! Alles lijkt gezond, wat een opluchting. Het blijft toch elke keer weer spannend. Nu weet ik ook waarom het andere systeem niet werkt bij onze merrie: ze heeft geen enkel moment vlak gelegen tijdens het hele geboorteproces.
De volgende dag begint mijn eerste weekenddienst sinds mijn zwangerschapsverlof. Onderweg naar mijn eerste visite word ik gebeld voor een verlossing van een paard. Met spoed snel ik eerst naar dit adres. Eenmaal aangekomen constateer ik dat het veulen al overleden is. De beentjes van het veulen steken niet door de vulva, maar door de anus naar buiten. De eigenaar had er nog niet op gerekend dat de merrie die nacht een veulen zou krijgen en heeft de merrie zo gevonden. Wat een ellende. Het veulen lag verkeerd en heeft met zijn hoeven een scheur in het laatste deel van de darm geduwd om vervolgens via de anus naar buiten te komen. Met veel pijn en moeite duw ik eerst alles terug en probeer het veulen via de normale weg te verlossen. Alles is al droog en gezwollen, maar we nemen de tijd om de merrie te sparen. Wanneer het veulen er eindelijk af is, onderzoek ik de merrie. Gelukkig zit de scheur alleen het laatste deel van de darm. Ook al wordt het geen makkelijke weg om alles te herstellen, de merrie is gelukkig niet in levensgevaar.
Uiteindelijk zit ik in de auto onderweg naar het volgende adres. De geboorte van een veulen is iets prachtigs en het gaat zo vaak goed. Maar als het misgaat, gaat het ook vaak goed mis. Ik denk dat ik Jan maar bel om alvast een plekje voor volgend jaar te reserveren!
