Blogger signe sanne
Blogger signe sanne

Blog: Serious shit

Nieuws

Laten we het over poep hebben! Ja serieus, ik kan een hele blog schrijven over poep. Of mest zoals wij paardenmensen het noemen. Paardenmest, drollen, keutels, mestballen, stront. Noem het hoe je het wilt, het blijft poep.


Meestal zijn we niet blij met poep. Iedereen is het dagelijkse uitmesten weleens zat. De stal, de bak, het erf, de paddock, de trailer, soms lijkt het alsof het leven van een paardeneigenaar bestaat uit het rondlopen met een mestvork en kruiwagen om drollen op te scheppen. Inmiddels zijn er allerlei luxe gereedschappen op de markt om dit klusje makkelijker te maken. Trillende mestvorken, zelfrijdende kruiwagens, verschuivende stalwanden en minitrekkers, mestboy’s in allerlei kleuren (dat zijn geen knappe jongens met een sixpack die je stal uitmesten, helaas) en keutelzuigende robots voor in je paddock paradise. Voor de klassieker en gevreesde ‘mest in de drinkbak’ is nog geen oplossing gevonden. Toch kan je ook heel blij worden van poep.

Een tijdje geleden hadden een aantal paarden bij ons op stal koliek. Het is vreselijk als een paard ziek is, slapeloze nachten voor de eigenaar en pijn voor het paard. Je kunt er zo weinig aan doen, nietsdoen is verschrikkelijk, dus doe je alles wat je kan. Één paardje was er het ergst aan toe. De eigenaresse ging meerdere keren per dag naar stal om hem te verzorgen en ondersteunen. Dierenartsen reden af en aan en probeerden alles. Maar de stal bleef, op het paard, na leeg. We hoopten allemaal op poep. Elke keer als je in de stal keek, wenste je met hart en ziel dat er een hoopje mest zou liggen. Het paard werd, naast de behandelingen van de dierenarts, geknuffeld en gemasseerd. We zongen zelfs een poeplied voor hem. Alles wat ook maar een beetje kon helpen om de buikpijn van een verstopte darm te verminderen en de weg weer vrij te maken. We leefden mee met de eigenaresse. Ik was dan ook belachelijk blij toen ik een appje van haar kreeg met een foto van een hoopje stomende poep! Het paard had eindelijk gemest. En de dag erop kreeg ik weer een appje met poepfoto en heel veel blije emoji, je weet wel, die lachende drol? Daar is die emoji dus voor! Voor alle paardenmensen die weten hoe blij je kan worden van poep. In Japan, waar de emoij vandaan komen, is het hoopje poep werkelijk een gelukssymbool. 

Gelukkig zijn Blizz en ik tot nog toe bespaard gebleven van koliek. Hij heeft nooit mooie, glanzende mestballen gehad. En ik verwacht ook niet dat hij die gaat produceren. Maar momenteel is het wel erg dunnetjes gesteld met zijn mest. Een teken dat er iets niet goed zit in zijn spijsvertering. Hij is een 20-plusser en zijn spijsvertering is niet meer wat het geweest is. Ik lees daarom veel over oplossingen die hem kunnen helpen met het omzetten van voedsel in de voedingstoffen die opgenomen worden door de dikke en dunne darm. Het kan zijn dat hij gewoon gras nodig heeft, of dat het van het verharen komt. Misschien toch wormen? En ik laat natuurlijk zijn gebit nakijken. Wat het ook is, ik ben blij dat ik inmiddels weer eivormige mestballen vind in zijn stal in plaats van een vledder waterig mestsap. De
belangrijkste maatstaf voor mij of mijn paard gezond is, is zijn karakter. De glinstering in zijn ogen net voordat hij iets ondeugends gaat doen. Het sprintje dat hij trekt als hij er op zijn manier vandoor gaat en snel zijn neus in alle voerbakken en emmers steekt om te kijken of er wat in zit, ook al weet hij dat dat niet mag. Zolang hij zichzelf is, maak ik me minder zorgen over of zijn mest wel mooi genoeg is. Ik zou pas echt schrikken als ik er een lachend gezichtje in herkende!
Blog Signe Sanne
Blog Signe Sanne2