taqui angelique de haay
taqui angelique de haay

Blog Angelique de Haay: Vallen en opstaan

Nieuws

Voor mijn paard Taqui was het letterlijk en figuurlijk vallen en weer opstaan. We gaan zo’n 27 jaar terug in de tijd, toen ik zelf nog een jaar of 23 was en helemaal aan het begin van mijn carrière stond. Waar ook ik al vallend en opstaand mijn werk heb geleerd en nog steeds leer! Want wat iedere paardenliefhebber weet, is dat je met paarden nooit bent uitgeleerd.




Op een dag kwam ik terug van een rit op mijn merrie Taqui en ik zag helaas te laat in dat er ijzel op de weg lag. We gleden uit en Taqui viel zo hard dat haar geijzerde hoef in haar bovenbeen sloeg en een diepe wond veroorzaakte. Dankzij mijn opleiding kon ik het gelukkig zelf verzorgen en hechten. Maar ik maakte de domme beslissing om haar vervolgens alleen te laten op de camping. Toentertijd hadden we nog geen stallen en ik sliep boven het toiletgebouw. Daarom had ik een wei opgebouwd naast het toiletgebouw, met het idee zo dichtbij mijn merrie te zijn die nacht. Ik had er niet bij stil gestaan dat je een paard niet alleen kan zetten als zij gewend is in een kudde te leven. Jullie begrijpen het al, ze brak midden in de nacht uit! Net op het moment dat mijn zusje terugkwam van een avondje stappen met haar toenmalige vriendje. Het was behoorlijk mistig, het zicht was slecht en ze reden met de auto vol op Taqui in. Vreselijk! Ze zat onder de wonden maar het ergst was dat ze een gebroken enkel had en ze misschien wel ingeslapen moest worden! Het was een nachtmerrie. Ze was mijn eerste paard, mijn grootste liefde, een cadeau van mijn ouders en de reden dat ik in Frankrijk was gebleven. Nee, zo kon het niet eindigen! Zij die me zoveel had gegeven…
‘Ook hij stond nog aan het begin van zijn carrière en kon mijn wanhoop niet weerstaan’

Ik vroeg in wanhoop en in tranen aan onze net afgestudeerde dierenarts of haar enkel niet in het gips gezet kon worden. Dat zag hij niet zitten. Maar ook hij stond nog aan het begin van zijn carrière en kon mijn wanhoop niet weerstaan. Hij zwichtte voor mijn verzoek en er kwam gips om haar enkel en been heen. We hadden haar geïmmobiliseerd tussen vier groten rollen hooi. Eén aan iedere zijkant, voor en achter. Zo heeft ze drie maanden doorgebracht met haar dagelijks vertier: het eten van hooi. Taqui werd enorm dik en kreeg zo haar bijnaam ‘mijn tonnetje’. Meerdere keren werd haar gips vervangen want in het begin had ze veel lastig van zwellingen. Met de tijd en medische behandelingen begon dat gelukkig te slinken. Na drie maanden kwam een spannend moment. Ze mocht eindelijk uit de hooirollen bevrijd worden maar hoe ging haar enkel daar op reageren zonder gips? Wonder boven wonder kon ze zelfstandig lopen, natuurlijk wel behoorlijk stijf en lichtelijk mank. Maar ze liep en haar enkel hield het! Daarop volgende veel massages, klei bandages en training. Na weer drie maanden vol intensieve zorg was haar mankheid verdwenen. Taqui kon eindelijk terug naar haar kudde, waar ze gauw haar plekje terug had gevonden als ‘big boss’ maar dan nu ook echt als ‘big, big boss’. Taqui is vanaf toen mijn fokmerrie geworden en reed voor haar plezier nog af en toe met een beginnende ruiter op haar rug mee in stap en in draf. Het mooiste vind ik dat het merendeel van de paarden dat nu op bij ons op stal staat haar kinderen, kleinkinderen of achterkleinkinderen zijn! Af en toe zadelde ik haar nog op en gingen we er samen op uit. Heerlijk in galop door de bossen en over de weilanden. Ik al jodelend en zij al bokkend en mijn gedachten dwaalden dan af naar waar we vandaan kwamen, de weg die we samen hebben afgelegd om hier aan te komen. Met vallen en opstaan!

In Bit 234, die nu in de winkels ligt, lees je een uitgebreid interview met Angelique de Haay, die ruim dertig jaar geleden van Den Haag naar Frankrijk vertrok omdat haar ouders daar de camping Les Tourterelles
 begonnen. Voor Angelique was Taqui (op de grote foto) de belangrijkste reden om in Frankrijk te blijven en een manege bij de camping te starten. Bij Angies Ranch, zoals de manege heet, kun je terecht voor prachtige en spannende ritten in de mooie omgeving van de Dordogne. Als Bit-abonnee kun je dit nummer en andere edities van Bit ook online lezen.
856381_966767713413612_5885637348684000673_o