Blog: Let it shine
NieuwsOh wat is deze tijd van het jaar toch heerlijk! Dat zeg ik bijna elk seizoen. Op een zonnige winterdag met sneeuw en mijn handen verstopt in de dikke vacht van mijn pony. Op een zonnige herfstdag, die mistig begon, wanneer ik over knisperende blaadjes rijd en paddenstoelen spot. En op een zomeravond na een heerlijke lange rit met de zon op mijn huid terwijl ik nageniet met mijn kont in het gras en een koel drankje in mijn hand. Het liefst met uitzicht op mijn paardje, grazend in de wei.
En nu dus. Op een lentedag met kwetterende vogels die de wintervacht van de paarden verzamelen voor hun nestjes. Het gras dat begint te groeien en steeds een beetje hoger en groener wordt. De dagen dat je je jas uit kan doen tijdens het rijden wanneer de zon schijnt, maar als ze even achter een wolk verdwijnt het nog best fris is. De belofte van een prachtig paardenseizoen en dan je agenda vullen met plannen. Alles is mooier met zon.
Naast de paardenpassie heb ik nog een hobby die fijner is als de zon schijnt. LARP! Ik heb het paasweekend in het bos gekampeerd met mijn LARPvrienden. Het was in de avonden, nachten en vroege ochtend nog goed koud, het vroor zelfs. Overdag was het heerlijk en we hebben gevochten, gespeeld, gelachen en nog meer gevochten. Met modder in mijn oren en druipend van het nepbloed stortte ik me op de dappere helden die het dorp verdedigden. Het was heerlijk.
Hoewel ik tijdens het Larpen me geen moment verveelde, werd ik onderweg naar huis toch wat rusteloos. Ik miste mijn dappere held op sokken. Blizz, mijn tinkerpaardje, heeft vast ook genoten van zijn weekend vrij. ‘s Nachts nog lekker in de stal en overdag buiten in de zon dutten en genieten. Dat houdt ik mezelf tenminste voor, want eigenlijk voel ik me altijd een beetje schuldig als ik een dag niet bij hem geweest ben.
Paasmaandag. Na een lange douche was de modder en het nepbloed weggespoeld met het warme water. Ik kreeg alleen de blauwe plekken niet weg, die waren echt. Frisgewassen ging ik naar stal om daar de Cranio-Sacraal therapeut op te wachten. Blizz kreeg zijn tweede behandeling. Het stormde ontzettend buiten, dus de behandeling deden we in de stal. Mijn paardje stond binnen twee tellen te knikkebollen en het koste mij ook moeite om niet ter plekke in het vlas in slaap te vallen. Ik geniet als mijn paard geniet. Na de behandeling is het advies om twee tot drie dagen niet te rijden. Grondwerk, longeren en vrijheidsdressuur kan wel. Doorgaans vermaak ik me prima met die dingen. Maar inmiddels had ik al vier dagen niet gereden en begon ik ontwenningsverschijnselen te krijgen. Ja echt. Klikgeluiden maken als ik op de fiets zit en harder wil. Een pen vastpakken alsof het een zweep is en heel onelegant op een barkruk zitten alsof ik in het zadel zit. Dat dus.
Na de werkweek en de dagen van grondwerk met Blizz werd het vrijdagmiddag, eindelijk vrijdagmiddag! Ik mag weer rijden én de zon schijnt. Hoe goed zijn de paardengoden mij gezind? Blizz voelt heerlijk los onder de barebackpad en begint in de warmte al snel te zweten van zijn inspanningen. Wat doet hij goed zijn best. Ik doe ook heel erg mijn best om mijn eigen losheid aan te passen aan de zijne. We rijden niet lang, een half uurtje ofzo. Ik wilde alleen even checken hoe hij aanvoelde, want de volgende dag had ik les.
Ik les niet vaak, het is voor mij echt een verwennerij. De voorspellingen waren zonnig, maar het is koud die ochtend en bewolkt en dat bleef het ook tijdens de rit naar de locatie toe. Wanneer ik opzadel breekt het zonnetje door en mijn bodywarmer kan uit. De les gaat heerlijk, de zon speelt met de wolken terwijl ik dans met mijn paard. Alles is perfect als de zon schijnt.
