Individuele stalling kan leiden tot meer stress

Britse onderzoekers hebben bevestigd dat paarden die individueel gestald staan, meer aan stress lijden - zelfs als ze dit niet direct laten zien.

Onderzoek

Omdat paarden prooidieren zijn, kunnen ze hun stressgedrag goed verbergen. Er zijn echter lichamelijke veranderingen die door stress worden veroorzaakt die niet te verbergen zijn, zegt onderzoekster Kelly Yarnell. Door de mest te testen op de aanwezigheid van het stresshormoon cortisol en de temperatuur van de ogen te meten, kan bijvoorbeeld ook stress worden aangetoond.

Het onderzoeksteam gebruikte vier soorten stalling voor hun experiment: individuele boxen zonder lichamelijk contact en met beperkt contact, groepsstalling met twee paarden en groepsstalling met meerdere paarden. 

De zestien paarden die werden onderzocht, waren lespaarden die elkaar goed kenden en aan alle soorten stalling waren gewend. Het experiment vond plaats tijdens de ‘zomervakantie’ van de paarden: ze liepen tussendoor geen lessen en hadden voor aanvang van het experiment samen in de wei gelopen. Alle paarden werden rond dezelfde tijd naar binnen gebracht en verbleven steeds vijf dagen in de vier verschillende soorten stalling.

Gedeelde stress is halve stress?

De paarden die in individuele boxen zonder lichamelijk contact stonden, lieten de hoogste cortisolwaarden zien. Dit type box komt op de meeste maneges en pensionstallen voor: de paarden kunnen elkaar wel zien wanneer ze tegelijkertijd hun hoofd door de staldeur naar buiten steken, en ze kunnen elkaar altijd horen, maar fysiek contact is niet mogelijk.

Bij de paarden die in de groepsstalling met meer dan twee paarden stonden, werd de laagste oogtemperatuur gemeten (een lage oogtemperatuur wijst op weinig stress). Deze paarden waren bovendien gemakkelijker in de omgang dan de paarden in de andere stallen.

Evolutie

Het verschil in stressniveau’s is volgens Yarnell te verklaren aan de hand van de evolutie van paarden. “Deze dieren hebben miljoenen jaren geleefd in grote, open gebieden met de ruimte om vrij in sociale groepen te bewegen en onbeperkt te kunnen eten. Een stal is daarvan het tegenovergestelde: isolatie, weinig ruimte en beperkt voedsel.” Die nadelen kunnen bijdragen aan spanning en verminderd welzijn bij een sociaal, beweeglijk prooidier, zegt Yarnell.

Hoewel individuele stalling niet ideaal is, hoeven paardeneigenaren die voor deze stalling kiezen zich volgens Yarnell niet direct schuldig te voelen. “Het is geen mishandeling. Ik denk dat het prima is om onze gedomesticeerde paarden te stallen, zolang het maar niet voor langere periodes is. Ik raad eigenaren wel aan om ervoor te zorgen dat paarden de kans krijgen om contact te hebben met andere paarden, en om te zorgen voor onbeperkte voeding.”

Yarnell benadrukt nogmaals hoe belangrijk sociale interactie met soortgenoten en het kunnen uiten van natuurlijk gedrag is voor het welzijn van paarden. “Ik zeg niet dat we onze paarden maar allemaal vrij moeten laten, maar er is een gulden middenweg tussen een stal en de vrije natuur. En als er een manier van stallen is die dat kan bieden, moedig ik die ten zeerste aan.”

Bron: The Horse