Paradepaardje: ‘Hummer is altijd een beetje anders geweest’

5 juni 2016, 00:00 Nieuws

Van trouwe Tinker tot ritselige Belg, van fanatieke minishet tot atletische Shire. In deze rubriek gaan we op zoek naar de niet alledaagse paardenrassen en hun talent. Dat hoeft niet per se dressuur te zijn of springen. In deze rubriek zetten we deze opvallende paradepaardjes in de schijnwerper. Vandaag: Hummer, een kruising Fries x Haflinger x Paint horse.

“Hummer is altijd een beetje anders geweest. Hij was heel snel van zijn stuk te brengen en reageerde soms echt een beetje raar. Als veulen hebben ze hem veel te vroeg bij zijn moeder weggehaald, om te ‘oefenen’. Het vermoeden is dat hij daar heel lang last van heeft gehad. Moet je voorstellen, dat de meest sensibele dieren waar ik toen op bekende sportstallen mee werkte, niet zo waren als hij…”, vertelt Esther van der Meer (27) over haar Hummer.

Doordraaien

“Mensen begrepen hem door zijn gedrag ook vaak niet. En hoe graag ik het ook wilde, ik begreep hem vaak ook niet. Niet omdat een paard nooit mag schrikken of bang mag zijn, maar hij kon zo makkelijk doordraaien daarin. Ik heb me heus momenten afgevraagd of het ooit een ‘normaal’ paard zou worden.”

Vanaf veulen

“Ik heb Hummer al vanaf veulen af aan: toen hij vijf maanden was heb ik hem gekocht. In eerste instantie heb ik hem zo jong gekocht omdat ik hem hengst wilde houden en hem dan helemaal zelf kon opvoeden. Uiteindelijk heb ik hem op 2,5 jarige leeftijd laten ruinen, omdat ik het eigenlijk egoïstisch van mezelf vond om hem als hengst door het leven te laten gaan. Voor hem is tenslotte een leven als ruin veel leuker. Ik heb hem vervolgens op zijn vierde jaar rustig aan zadelmak gemaakt. Hij kreeg alle tijd om te groeien.”

Paniek

“Op een dag in december 2009 besloot ik, voordat ik opstapte, de rolluiken (die er voor de hengsten voor de spiegels zaten) omhoog te doen, zodat ik kon zien hoe het rijden eruit zag. Hummer raakte door dat geluid in paniek, en ik kon niet meer tot hem doordringen. Ik zag dat ik weg moest, omdat de deur dicht zat, en hij er overheen wilde springen. Ik draaide me om, om met hem de bak uit te gaan, maar ik was te laat. Hij deed een poging om over mij en de bakrand heen te springen. Ik belande op de bakrand met mijn buik en hij lag met zijn buik weer op mijn rug. Na een aantal keer beuken en proberen viel hij over mij en de bakrand heen op de grond. Hummer heeft hier lichamelijk niets aan overgehouden, maar zijn zelfvertrouwen was er wederom niet bepaald van gegroeid.”

Gebroken ribben

“Ik heb eerst een tijd met de diagnose ‘gekneusde ribben’ op bed gelegen. In die drie uur had ik makkelijk dood kunnen bloeden, hoorde ik later in het ziekenhuis. Want toen ik te flauw en duizelig werd, kwam ik daar terecht. Daar kwam er wat meer uit de diagnose: Ik had drie gebroken ribben, een klaplong, een scheur in mijn nier, mijn milt was bijna doormidden gescheurd en ik had een liter bloed in m’n buik. Ik lag twee dagen op de intensive care en vervolgens twee weken in het ziekenhuis. Ik heb maanden gerevalideerd. Hij werd niet echt meer met open armen ontvangen en mensen waren bang van hem. Al is het natuurlijk nooit zijn bedoeling geweest om mij wat aan te doen. In zijn ogen was de paniek zo groot, dat het leven of dood was… Jammer genoeg werd die knop bij hem nou eenmaal iets sneller omgezet.”

Gebruiksaanwijzing

“Ondanks dit is mijn liefde en vertrouwen voor hem niet veranderd. Hij is een bijzonder paard met een bijzonder karakter. Ik weet hoe hij is en ik kan er mee omgaan. Soms moet je alleen zijn gebruiksaanwijzing er even bij pakken! Ik ben hem na zijn vijfde verjaardag weer rustig aan gaan rijden. Heel veel geduld en tot tien tellen heeft ons gebracht waar we nu zijn. Inmiddels is hij net tien jaar geworden, crost en springt hij graag, kan ik hem zonder hoofdstel rijden en zo met hem springen en loopt hij M2 dressuur. Hij doet het nu hartstikke goed en is super werkwillig. Ik zie met veel vertrouwen de toekomst tegemoet. Ondanks dat ik vroeger twijfels had over zijn manier van doen, heb ik er nooit over nagedacht om hem te verkopen. Wat andere mensen ook zeiden, dit paard hoort bij mij. We zijn er sterker dan ooit uitgekomen. Ik zou hem voor geen goud willen missen!”