Bang voor een boterbloem: manieren waarop je paard je altijd weer verrast
NieuwsEr is één ding waar je bij paarden altijd vanuit kan gaan: ze zijn voorspelbaar onvoorspelbaar, of je nu een springparcours rijdt of een rustig buitenritje maakt.
1. Galopperend door de bak tijdens een springparcours...
Tot jouw trots sprong jouw paard zowaar de muur, zelfs maar dan ook zonder enig twijfel ging hij erover heen. Maar dan gaat hij vol in de remmen voor een simpel kruisje, waar hij voorheen geen enkele moeite mee had. Wat is dit nu weer? Omgekeerde psychologie? De humor van je paard? Wie weet!
2. Het regent dat het giet...
Je trekt je regenlaarzen aan en ploetert door de weide om je paard te halen. Je denkt dat hij blij zal zijn je te zien en wanhopig verlangt naar zijn knusse, droge stal. Niet dus. Het volgende uur speelt hij ‘pakkertje’ met je, terwijl hij vrolijk door de modder banjert en bijna geniet van de immense regendruppels. Je weet even niet waar je een ergere hekel aan hebt: aan je paard of de ‘zomer’.
3. Je bent ontzettend trots op je paard als hij in alle kalmte voorbij een stel luidruchtige motorrijders, een megagrote vuilcontainer of een kudde moordlustige koeien loopt...
Je bent bijna thuis en helemaal relaxt, wanneer je paard plots verandert in een achteruitlopende, snuivende rodeopony. De reden? Een boterbloempje. Tjsa, die stond er vorige week nog niet, toch?
4. Je hebt hem helemaal ingepakt in zijn hippe zomerpakje bestaande uit vliegenmasker en reflecterend vliegendeken, dat hem eruit laat zien als een raar robotpaard...
Tot je verbazing heeft hij zijn hele kostuum de eerste dag netjes aangehouden. Het duurt zelfs bijna een week voordat hij de boel heeft gesloopt!
5. Je hebt dagen, weken, maanden gespendeerd aan het oefenen van het rijden van een rechte AC-lijn in verzamelde stap om vervolgens netjes halt te houden - normaal lijken jullie meer op een dronken stel dat na een feestje waggelend naar huis loopt.
Maar als jullie dan aan het einde zijn van die dressuurproef krult je paard zijn nek, tilt hij zijn voetjes op en laat een prachtige halt zien waar Valegro nog trots op zou zijn. ‘Zie je wel dat ik luisterde,’ vertelt hij je, ‘ik negeerde je gewoon, tot nu.’ Beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen!
Bron: Horse and Hound
