Het afscheid van Turbo

22 juli 2016, 00:00 Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’… En dan is hij niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Linda Perdon reed haar paard Turbo, een kruising tussen een Haflinger en een KWPN’er, binnen een jaar succesvol naar de M2. Maar toen kreeg ze een vreselijk telefoontje. Turbo was overleden, haar buurvrouw had hem die ochtend in zijn stal gevonden.

[row]

[seven]

“Toen ik dertien was overleed mijn eerste pony Morris, gelukkig vond ik troost bij een jonge hengst die verderop bij mij in de straat stond. Hij stond in de weide met wat schaapjes en zijn eigenaar deed eigenlijk niets met hem. Hij heette Turbo, had eigenlijk geen opvoeding en vond mensen erg spannend. We ging samen wat spelen en knuffelen, en uiteindelijk kon ik hem een halster opdoen en met hem wandelen. Door goed naar zijn lichaamstaal te kijken, heb ik hem er van overtuigd dat ik niet eng was. Zijn eigenaar besloot hem helaas te verkopen. Ik wilde hem graag hebben, maar dit mocht niet van mijn ouders. Volgens hen was het een onbetrouwbaar paard.”
[/seven]
[five]
[panel]

Turbo
2002 tot 2011

Eigenaar: Linda Perdon (1991)
Ras: Haflinger x KWPN
Kleur: Valk bruin

Turbo was super slim.

[/panel]
[/five]
[/row]

Buurman

“Ik kreeg een andere pony, maar Turbo bleef altijd in mijn hoofd rond spoken. Ik heb hem nog een keer bezocht en wat filmpjes van hem gemaakt. Toen mijn buurman een nieuwe pony zocht, liet ik de filmpjes van Turbo zien. Hij zag wel wat in hem en vroeg of ik hem graag wilde hebben. Dat wilde ik zeker wel en dus besloot mijn buurman Turbo voor mij te kopen. Hij was uiteindelijk maar ongeveer een half jaar weggeweest voordat hij weer bij ons terugkwam.”

Beleren

“In dat halfjaar was hij wat gelongeerd en had hij een zadel op gehad. We gingen hiermee verder, maar helaas ging het mis en viel ik. Ik liep een lichte hersenschudding op en mocht van mijn ouders niet meer op hem rijden. Hij ging tijdelijk naar een andere stal om daar beleerd te worden, maar ook daar wilde het niet lukken. Toen hij terugkwam kon hij nog steeds niet bereden worden. We besloten om weer helemaal bij nul te beginnen. Uiteindelijk na lang proberen en heel rustig aan doen hebben we hem kunnen beleren, al heeft dit ruim een jaar geduurd.”

Wedstrijden

“Toen ik een tijdje met hem aan het rijden was, ben ik ook lessen gaan volgen. Als snel ging het erg goed en startte we een onderlinge wedstrijd in de M1. Dit ging super goed en we trainden vol vertrouwen verder. Toen mijn buurvrouw vroeg waarom ik eigenlijk niet met hem naar wedstrijden ging, legde ik haar uit dat mijn ouders niet de mogelijkheid hadden mij te brengen. Daarnaast was mijn moeder ook nog eens erg bang voor paarden. Ze bood gelijk aan om mij mee te nemen naar de wedstrijden. Zo startte we uiteindelijk onze eerste wedstrijd in de B en wonnen gelijk met 198 punten. We reden altijd hoge punten en binnen een jaar startte we M2.”

‘De bodembedekking zat meer tegen het plafond dan op de grond’

Telefoontje

“Maar toen ging alles mis. Zondagochtend belde mijn buurvrouw me wakker, Turbo was overleden. Ik wist niet wat ik moest doen, ik kon niets meer uitbrengen en heb volgens mij alleen maar de hele buurt wakker geschreeuwd. Mijn buurvouw had hem in zijn stal gevonden. Hij lag in een normale slaaphouding op de grond, maar zijn hele stal was verbouwd. Zijn water emmer was kapot, de tussenwand stond scheef en de bodembedekking zat meer tegen het plafond dan op de grond. Doordat het die avond hard gestormd had, hebben ze hem waarschijnlijk niet gehoord toen hij tekeer ging.”

Koliek

“De zaterdag ervoor was hij ’s middags niet lekker geweest. Hij had koliek en kreeg hiervoor medicatie van de dierenarts. Hij voelde zich al snel beter en het leek over te zijn. De dierenarts had gezegd dat als hij zich beter voelde, hij weer wat mocht eten. Hij had die avond alleen een klein beetje brokjes gegeten. Hij was ’s avonds al weer zo goed, dat we die nacht niet bij hem zijn wezen kijken en door de storm heeft niemand hem gehoord.”

Super slim

“Turbo was echt mijn soulmate, sinds hij overleden is heb ik lang niet meer zoveel plezier in het rijden. We hebben zoveel meegemaakt samen. Ik kon alles met hem, hij was goudeerlijk en super slim. Thuis oefende ik nooit een dressuurproef, als ik dit deed was hij me tijdens de wedstrijd te snel af. Na één keer oefenen kon hij de hele proef al onthouden. Ik kon hem dan ook alles leren wat ik wilde. Vooral samen wedstrijden rijden vond ik geweldig. Met een Haflinger x KWPN van 1.52m tussen de ‘gewone’ paarden zulke hoge scores en prijzen rijden was fantastisch. We hadden nog zoveel plannen samen. Dankzij Turbo ben ik in de paardenwereld terecht gekomen. Dankzij hem ben ik begonnen met les geven, iets wat ik nu nog steeds met veel plezier doe. ”

[gallery link=”file” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/07/102.jpeg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/07/117.jpeg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/07/525270_495488413838785_1675465378_n.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/07/DSC01533.jpg|”]

[hr]