Het afscheid van Jillz

12 augustus 2016, 00:00 Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’… En dan is hij niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Sarah Schutte vertelde al eerder haar verhaal over haar paard Ziësto. Toen hij overleed kocht ze een levende herinnering aan hem. Het veulen uit de kudde waarin Ziësto stond, Jillz. Maar na twee jaar moest ze opnieuw afscheid nemen. Jillz bleek een aandoening aan haar kniegewricht te hebben, waardoor haar been niet meer verder groeide.

[row]

[seven]

“Mijn vorige paard Ziësto stond bij iemand anders aan huis, hij stond hier dag en nacht buiten in een kleine kudde. Een merrie in deze kudde was drachtig en beviel van een prachtig merrie veulen, zij kreeg de naam Jillz. Jillz groeide op in de kudde. Toen zij ongeveer drie maanden was overleed Ziësto. Na een tijdje bood de eigenaar van Jillz mij aan om haar voor een vriendenprijs te kopen. Ik heb hier een tijdje over nagedacht en besloot het te doen. Omdat ze opgegroeid was met Ziësto en ook goede vriendjes met hem was, had ik op deze manier een levende herinnering aan hem.”
[/seven]
[five]
[panel]

Jillz
2014 tot 2016

Eigenaar: Sarah Schutte (1989)
Ras: Arabofries
Kleur: Bruin

Jillz was een vechter.

[/panel]
[/five]
[/row]

Bacterie

“Toen Jillz klein was heeft ze een nare bacterie binnengekregen via haar naveltje. Hier is ze even ziek van geweest, maar gelukkig weer helemaal boven op gekomen. Ik bouwde met haar een sterke band op en we deden van alles samen. Ik probeerde haar op een rustige manier alles te leren wat later van pas zou komen. Ik maakte haar handtam, ik poetste haar, spoot haar af met water, ging samen wandelen en oefende met de trailer in en uit lopen.”

Spieren opbouwen

“Anderhalf jaar later heb ik Jillz verhuisd naar een andere stal. Ik was zelf verhuisd en deze stal was dichterbij. De dierenarts kwam langs om haar te enten en ik vroeg hem om naar haar benen te kijken. Het viel mij namelijk op dat ze wat scheef stond in haar achterhand. Aan de rechterkant had ze nauwelijks spieren. Het advies van de dierenarts was om haar rustig wat te longeren, hierdoor zou ze hopelijk wat spieren opbouwen en zou ze weer recht komen te staan.”

Lengte verschil

“Later ging ze ook onregelmatig lopen. Ik wilde foto’s van haar laten maken op de kliniek. Misschien had de bacterie toch meer aangetast dan we dachten. Voordat er foto’s gemaakt werden, ontdekte de artsen op de kliniek dat ze een beenlengte verschil had van zo’n tien tot vijftien centimeter. Op dat moment werd mij al verteld dat ze waarschijnlijk niet veel in de sport kon lopen. Ze zou het rustig aan moeten doen. Dit maakte mij niets uit, ik had inmiddels al zo’n band met haar opgebouwd, dat ik haar ook als recreatiepaard graag bij me hield.”

‘Het leek of haar been gestopt was met groeien’

Groeischijf

“Toen er eenmaal foto’s gemaakt werden, kwam pas echt het slechte nieuws. Rijden met Jillz zou nooit kunnen. Aan de binnenkant van haar been had ze een verdikking, dit was een reactie op haar gewricht. Daarnaast had ze losse botfragmenten rond haar knie en zag het hele gewricht er onrustig uit. Het leek op een soort artrose. De gehele groeischijf was weg en haar been leek gestopt te zijn met groeien. Volgens de artsen moest ze hier, ondanks dat ze niets liet merken, veel pijn aan hebben. Met haar rijden zou nooit mogelijk zijn, de enige optie was om haar pijnstilling te geven en haar in de weide te laten lopen.”

Pijn

“Op het moment van de diagnose was Jillz pas twee jaar, omdat ze toen natuurlijk nog groeide zou het lengteverschil alleen maar meer worden. Ik besloot het een aantal weken aan te kijken, maar helaas werd het alleen maar erger. Jillz was een vechter, maar je zag dat ze pijn had. Het was voor mij erg moeilijk om de beslissing te maken om haar te laten gaan. Het was immers nog maar vrij kort geleden dat ik ook Ziësto verloren had. Maar ik wist dat ik het niet mocht uitstellen alleen omdat ik dat wilde. Jillz had pijn.”

Levende herinnering

“Toen de beslissing definitief was, heb ik een afspraak gemaakt bij de kliniek. Hier is ze in dezelfde ruimte als Ziësto ingeslapen. Op zo’n moment breekt je hart. Jillz zal altijd bij mij blijven, ze was een levende herinnering en kende eigenlijk alleen mij. Ze was met mij opgegroeid, altijd op mij gericht en altijd blij. Ze heeft nooit iets fout gedaan.”

Leegte

“Jillz heeft mij geleerd altijd positief te blijven, ze troostte mij, hielp me en vrolijkte me op. Met haar wist ik dat ik er niet alleen voor stond. Ik mis haar dan ook nog heel erg, er is een leegte achtergebleven zonder haar. Je mist je maatje, hoe lief ze was en vooral dat je geen woorden nodig had om elkaar te begrijpen. Door alle pech die ik met de paarden heb gehad, ben ik inmiddels ook volledig gestopt met de paardensport. Als herinnering en eerbetoon heb ik een foto, en hun beide staarten, aan de muur gehangen. Zo zijn ze beide toch nog bij mij.”

[gallery link=”file” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/08/image1.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/08/image2.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/08/image3.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/08/image4.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/08/IMG_1886.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/08/IMG_2168.jpg|”]

[hr]