Het afscheid van Merel-die & Zowie

2 september 2016, 00:00 Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’… En dan is hij niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Hanneloes Boonstra verloor in drie maanden tijd haar beide paarden. Als eerste verloor ze Merel-die na een achttien uur durende strijd om haar leven. Vervolgens verloor ze Zowie aan een hartaanval.

[row]

[seven]

“Merel-die liep al zo’n drie jaar met een soort wrat in haar oor. De dierenarts had er al meerdere keren naar gekeken, maar het zou onschuldig zijn. Het was ook al een paar keer weggehaald, maar iedere keer kwam het toch weer terug. Er stond een Haflinger op stal met een soortgelijke aandoening aan haar lip, zijn eigenaresse vertelde me dat het kanker was. Ik besloot Merel-die daarom ook te laten onderzoeken in de kliniek en ook bij haar bleek het uiteindelijk kanker te zijn. In die tijd was het ook al uitgezaaid. De dierenartsen vertelde me dat ze hier aan zou overlijden, maar op wat voor termijn konden ze niet vertellen.”
[/seven]
[five]
[panel]

Merel-die & Zowie
2000 tot 2010 & 2005 tot 2011

Eigenaar: Hanneloes Boonstra (1983)
Ras: Onbekend & KWPN
Kleur: Zwart & Zwart

Merel-die en Zowie waren heel bijzonder.

[/panel]
[/five]
[/row]

Hechtingen

“Tijdens Kerst geef ik ook mijn paarden altijd een echte kerstmaaltijd. Zo kreeg Merel-die slobber. Ik had dit in een emmer in haar voerbak gezet toen ik wegging. De volgende dag werd ik door stal gebeld en zag ik dat ze een grote wond boven haar oog had. De wond zag er echter heel verwaarloosd uit, het leek alsof het er al dagen had gezeten. Ik heb meteen de dierenarts gebeld, toen deze er eenmaal was, zei ook zij dat de wond ouder moest zijn dan een nacht. Dit kwam waarschijnlijk door de kanker dat de wond er al zo uit zag. De wond moest gehecht worden, maar ik wilde haar liever niet onder narcose laten brengen. Ik wist dat dit in combinatie met de kanker gevaarlijk kon zijn. Toch moest Merel-die naar de kliniek om onder narcose gehecht te worden, het kon niet anders.”

Operatie

“Die dierenartsen op de kliniek vertelde me dat de operatie ongeveer een half uur zou duren, ze zouden me bellen als ze klaar waren. Na een half uur werd ik echter nog niet gebeld. Het voelde niet goed, maar ik vertrouwde op de dierenartsen. Na anderhalf uur heb ik zelf de kliniek gebeld. De operatie was goed gegaan, maar Merel-die had moeite met wakker worden. Ze kon niet opstaan en kreeg een infuus om haar te helpen wakker worden. Uiteindelijk besloot de dierenarts versterking te halen en zijn ze uren bezig geweest met haar overeind krijgen. Ze hebben van alles geprobeerd, medicijnen, haar optillen met een broek, maar niets hielp. Om 23.00 uur heb ik haar achter moeten laten bij de dierenartsen, op dit moment was er niets meer dat ze konden doen. Als er iets veranderde zou ik gebeld worden.”

Enzymen

“Ik heb de hele nacht niet kunnen slapen, ik voelde me zo ziek.(in gedachten nam ik steeds afscheid van haar) Om 7.00 uur kon ik niet meer langer wachten en heb ik de kliniek gebeld. Het ging erg slecht met Merel-die. Ze gingen haar enzymen onderzoeken om te kijken hoe haar spieren er aan toe waren. Er werd mij op dat moment al verteld dat ik een keuze moest gaan maken.”

‘Het hele gevecht had ondertussen al achttien uur geduurd’

Verlamd

“Toen ik bij haar aankwam bleek ze al bijna helemaal verlamd te zijn. Op één oor (en haar oog) na. (Ze hinnikte naar me toen ik binnen kwam) Ik wist dat ik haar uit haar pijn moest halen. Het hele gevecht had ondertussen al achttien uur geduurd. Toen de uitslagen ook nog eens lieten zien dat ze inderdaad verlamd was, was het genoeg. Tijdens het inslapen legde ik haar hoofd op mijn schoot en heb ik haar bedankt voor alles dat ze voor me heeft gedaan. (ze heeft mijn dromen om Z2 te rijden laten uitkomen) Zodra ze de injectie kreeg was ze direct weg, het leek alsof ze op mij had gewacht om afscheid te nemen.”

Paardenmarkt

“Toen Merel-die overleden was, was mijn andere paard Zowie erg overstuur. Ze stond te hinniken en te draaien in haar stal. We hebben die tijd erg veel geknuffeld. Ik heb Zowie gekocht op de Zuidlaren Paardenmarkt. Toen ik haar zag, was ik gelijk verliefd. Ik ben terug gegaan om mijn trailer op te halen en heb haar gekocht. Als snel bleek er van alles mis met haar te zijn. Ze was erg gestressed en had een hekel aan mannen. Het heeft uiteindelijk twee en een half jaar geduurd voordat ik met haar kon rijden. Ze had vreselijke singelnijd. De enige manier waarop ik haar kon aansingelen, was als ik dit lopend deed. Als ze vast stond liet ze zich gewoon achterover vallen. Na veel grondwerk, longeren en wandelen is het met uiteindelijk toch gelukt met haar te rijden.”

Controle

“Toen Zowie opnieuw begon te staken wilde ik haar rug laten controleren. Gewoon voor de zekerheid zodat we dat konden uitsluiten als reden van haar gedrag. Ik bracht haar naar de kliniek, hier zou ze ’s middags behandeld worden en dan een nacht overblijven. De dierenarts zou haar de volgende ochtend longeren om te kijken of het beter ging. Ik vertelde die artsen heel duidelijk dat ze haar niet vast mochten zetten tijdens het aansingelen.”

Hartaanval

“Ik moest de volgende ochtend werken en had nog niets van de kliniek gehoord. Toen ik besloot om ze te bellen, zag ik dat ik zes gemiste oproepen had. Ik dacht dat Zowie stout geweest was en belde ze eigenlijk een beetje lachend op. Maar toen ik er achter kwam waarvoor ze hadden gebeld, stond mijn wereld stil. Zowie was overleden. Ze had een hartaanval gehad. Tijdens het aansingelen had de dierenarts haar vast laten staan, hierdoor was ze zo in paniek geraakt dat dit waarschijnlijk een hartaanval veroorzaakt heeft. De dierenarts wist niet wat hij moest zeggen en ook bij mij was het besef er nog niet.”

Einde paardensport

“Ik werkte in de paardenwereld, gaf veel lessen en was zelf erg actief in de wedstrijdsport. Maar na dit het verliezen van mijn beide paarden binnen drie maanden, ben ik met alles gestopt. Ik kon het niet meer, alles herinnerde me aan Merel-die en Zowie. Ik kreeg paniek aanvallen en besloot voor mezelf te kiezen. Ik ben zelfs verhuisd om een nieuw leven op te bouwen.”

Stiefdochter

“Om je beide paarden in zo’n korte periode te verliezen is heel heftig. Ze waren beide zo bijzonder voor me. Ik kon ze tegelijk longeren, we gingen samen wandelen en hebben zoveel meegemaakt. Met Merel-die ben ik in totaal tien jaar samen geweest, met Zowie helaas maar een korte drie jaar. Na een jaar zonder paarden begon het toch weer aan me te knagen. Toen Merel-die nog bij me was, had zij zich ontfermd over een jaarling. Dit paard heb ik uiteindelijk gekocht. Ik aanschouw haar als de stiefdochter van Merel-die en herken stiekem ook erg veel van haar in dit paard.”

[gallery link=”file” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/09/Merel-die.jpg|Merel-die,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/09/Merel-die2.jpg|Merel-die en Hanneloes,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/09/Merel-die3.jpg|Merel-die,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2016/09/zowie.jpg|Zowie”]

[hr]