Blog: Stress
NieuwsWeten jullie dat ik er moe van word. De haast, de drukte, spanning en stress die wij met z’n allen om ons heen verzamelen. We proppen ons eigen leven, en trouwens ook dat van onze dierbaren, in een strak regiem van presteren. Bovendien lijken we dat ook te verwachten van een ander. Werk, gezin, hond, paard, familie en sociale contacten; alles moet perfect worden gedaan, nauwkeurig onderhouden en natuurlijk vrolijk worden vastgelegd op Facebook. Geen steken laten vallen alsjeblieft want dan functioneer je niet. Zo wordt elk uurtje nuttig ingevuld en elke minuut telt. Er is geen lummeltijd te bekennen.
Je hoeft geen ingewikkelde wiskunde gestudeerd te hebben om te herkennen dat veel mensen en dieren last hebben van die drukte. De yoga scholen doen nog wel een poging om de mens tot bedaren te brengen, maar er lijkt geen houden aan. De burn-out viert hoogtij. Ook in de paardenwereld stuiten we op de effecten van alle zelf gegenereerde drukte. Zo ploppen de paardenmassage bedrijfjes als een malle overal omhoog. Want paarden hebben ook last van spanning en stress. En door kundige handen kan de opgehoopte prut rustig afvloeien. Proesten, smakken en snuiven, het lucht allemaal op. Zo kan het paard er weer even tegenaan.
Hoewel ik fan ben van yoga en van massages voor mens en dier, pleit ik ook om eens stil te staan bij de oorzaak van de noodzaak tot bewust ademhalen en aandacht voor spanning in het lijf. Het wordt namelijk dweilen met de kraan open als wij niet eens kritisch naar ons eigen manier van leven kijken. En nee, niet die van een ander, zoals we vele malen makkelijker doen, maar die van jezelf. Maar dit terzijde. Als de reden van al die vastzittende ellende in je lijf niet wordt weggehaald, kun je blijven ademhalen en masseren tot je een ons weegt. Helpen doet het dan niet. Een beetje spanning op zijn tijd kan helemaal geen kwaad, maar structurele stress is een waardeloze invulling van ons leven.
Gebrek aan beweging is een zeer simpel voorbeeld dat bij zowel mens als paard voor veel problemen kan leiden. Paarden te lang op stal is slecht voor hun systeem. Waarmee ik niet wil zeggen dat ze helemaal niet op stal mogen staan. Als de verhouding beweging en op stal staan maar enigszins in balans zijn. En dat is voor elke paard natuurlijk weer anders. Bovendien moet ik voorzichtig zijn met mijn uitlatingen, want straks heb ik half Nederland over mij heen over het wel of niet te lang op stal staan van paarden. En die discussie levert ook weer stress op. Dus een beetje neutraliteit is wel zo gezond in deze vreselijk snel oordelende maatschappij.
Ook de drang naar perfectie kan veel pijn doen bij mens en dier. Op elk niveau trouwens. Want het zijn heus niet alleen de wedstrijdruiters en -paarden waar je wel eens je vraagtekens bij zet of die het nou nog zo naar hun zin hebben. Ook bij de jongste ruiters worden er regelmatig verwachtingen uit de mouw geschud door instructeurs en ouders die op zijn minst veel spanning kunnen oproepen bij de kinderen. Voortdurend op je tenen lopen kost heel veel energie. En zodra dat te lang aanhoudt, ontwikkelt elk wezen spanning en op den duur stress. En daar wordt iedereen ongelukkig van. En van alle wensen die de mens heeft, is gelukkig zijn wel de meest genoemde. Laten we blij zijn met een slechte dag. Van jezelf en van die ander.
