Blog: Wedstrijdruiters veroordelen

19 december 2016, 00:00 Nieuws
Ik vind dat ik mezelf dan ook wel een echte paardenliefhebber mag noemen, zowat alles met een paard kan me wel enigszins boeien. De springsport, die ikzelf beoefen vind ik natuurlijk het meest interessant, maar ik heb ook wat eventing gereden, vind een goed gereden dressuurproef leuk om te zien, kom ook met veel plezier op een westernstal, kijk graag naar de mensport, heb afgelopen weekend enorm genoten van een show van tuigpaardhengst Hertog Jan, loop als een Pennymeisje nieuwsgierig naar alle, voor mij onbekende disciplines op Horse Event te kijken en zal altijd omkijken en groeten als ik ergens een mens in rijbroek of een ruiter op paard zie.

Natuurlijk vind ik sommige, voor mij onbekende dingen best wel eens raar. Ik frons bijvoorbeeld weleens mijn wenkbrauwen bij bepaalde gewoontes van dressuurruiters en vond de eerste keer dat ik westernvolk hoorde joelen bij een show erg vreemd, maar ik probeer wel overal voor open te staan en iedereen in hun waarde te laten. Kleine discussies over de verschillen ga ik natuurlijk niet uit de weg, want daar wordt volgens mij niemand stommer van, maar ik zal iemand niet zomaar dingen gaan verwijten, omdat ik hun gedachtegang en manieren niet begrijp.

Nou merk ik dat dat andersom best moeilijk blijkt te zijn. Sommige recreanten en naturals lijken er een sport van te maken om vooral wedstrijdruiters te veroordelen. En dan natuurlijk het liefste van achter het schermpje van hun mobiel of computer. Want tja, wij doen de dingen inderdaad iets minder ‘natuurlijk’ dan hen. Maar is dat dan meteen slechter? Ik denk van niet, maar als je de opmerkingen van die mensen moet geloven, dan zijn wij grote dierenmishandelaars. Wij scheren de paarden, leggen ze dekens op, timmeren er hoefijzers onder, zetten ze in stallen, laten ze hindernissen springen of kunstjes doen en ze krijgen ook nog eens krachtvoer. Allemaal dingen die in hun ogen dramatisch zijn voor onze paarden en dat laten ze dan bij elk mogelijke kans op internet ook graag horen!

Ik denk dat ik het op onze manier goed doe voor onze paarden. Zouden zij zich ongelukkig of slecht voelen, dan kunnen ze niet presteren in de sport. Onze paarden zien er ook goed uit, zowel in de bespiering, gedrag, vacht en uitstraling van het hoofd en oog. Natuurlijk probeer ik de paarden wel redelijk dicht bij de natuur te houden. Ze komen bijvoorbeeld in de wei, hebben veel contact met soortgenoten, mogen zich onder het zadel vaak lekker uitleven in het bos, op concours wandelen we ons suf om staluren te beperken, ze krijgen veel ruwvoer en ik scheer de neus en oren niet volledig kaal. Maar het lichaam scheren vinden wij gewoon nodig om ze het tijdens actie niet te warm te laten krijgen en dekens zijn dan een must. Bij veel sprongen op verschillende ondergronden is onze ervaring dat hoefijzers de hoeven beter heel houden. ’s Nachts op stal vinden wij beter om ze de rust te gunnen, een paard blijft toch een prooidier en zal buiten altijd meer alert blijven dan binnen. En een sportpaard heeft nou eenmaal wat meer energie, vitaminen en mineralen nodig, wat ze weer uit krachtvoer halen.

Uiteindelijk doen wij alles wat ons het beste lijkt voor onze paarden. Je moet ook niet vergeten dat door het jaren-, eeuwenlang gericht fokken, het huidige warmbloedpaard zo ver gedomesticeerd is, dat het mijlenver van het oerpaard af staat en daarmee ook de behoeftes een klein beetje veranderd zijn. Ik ben ervan overtuigd dat de paarden waarmee ik werk, dat doen met plezier en dat zij gelukkig zijn zoals ze leven. Dat weet ik niet omdat ik dat gelezen heb in een boekje, of gehoord heb van een goeroe, maar uit ervaring. Ervaring in de verschillen zien tussen een blij en een minder blij paard.

Het zou fijn zijn als men de dingen uit disciplines die ze niet begrijpen ook gewoon in hun waarden kunnen laten. Ik ga ook niet reageren onder een foto of filmpje van een recreant of natural met: “Misschien moet je met je dikke reet niet zo scheef op je paard gaan hangen, kan hij zomaar eens last van krijgen”, “Zie je nou echt niet dat je paard regenrot en mok heeft onder zijn dikke vacht door al dat buiten in het vocht staan?”, of “Jeetje wat loopt jouw paard onregelmatig, stijf en op de voorhand”. Dan zou ik het ook fijn vinden om niet altijd commentaar te zien op leuke foto’s en filmpjes op onze geschoren, beijzerde en ingepakte paarden, zoals afgelopen weekend op een leuk filmpje waarin mijn paarden op een internationale wedstrijd aan een touwtje mochten rollen.

Wij menen dat wij het goed doen op onze minder natuurlijke manier, zij menen dat zij het goed doen op hun natuurlijke manier en ik denk dat beide hun goede en minder goede punten hebben en dat er meerdere wegen naar Rome leiden.

Geniet gewoon van de paarden en geniet van de oneindige mogelijkheden die onze fantastische dieren bieden. Want altijd maar commentaar leveren op datgene dat je niet begrijpt kost alleen maar onnodig energie en je bereikt er geen ene donder mee.