Het afscheid van Didi

6 januari 2017, 00:00 Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’… En dan is hij niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? In 2011 kocht Nienke Eijzinga de merrie Dutch Diva en doopte haar om tot Didi. Didi gaf Nienke haar vertrouwen terug, maar haar gezondheid hielp helaas niet mee. Ze kreeg meerdere keren koliek en na bloedende maagzweren moest Nienke na slechts twee jaar al afscheid van haar nemen.

[row]

[seven]

“Via een advertentie op Marktplaats kwam ik Didi tegen. Ik wilde graag bij haar gaan kijken, maar er waren waarschijnlijk al andere kopers. Deze mensen zeiden op het laatste moment af, waardoor ik alsnog welkom was. Didi gaf mij gelijk vertrouwen, het voelde gelijk goed. Ik was het vertrouwen zelf wat kwijtgeraakt, maar bij haar merkte ik daar niets meer van. We deden van alles samen, we maakten buitenritten en reden veel dressuur. We hadden wedstrijden rijden ook in de planning staan, maar dit is er helaas nooit van gekomen.”
[/seven]
[five]
[panel]

Didi
2008 tot 2013

Eigenaar: Nienke Eijzinga (1994)
Ras: KWPN
Kleur: Vos

Didi gaf vertrouwen.

[/panel]
[/five]
[/row]

Koliek

“19 November 2011 kwam ik op stal en zag ik Didi liggen. Ik keek hier eerst niet gek van op, ze lag wel vaker. Maar toen ik na vijf minuten weer kwam om haar mee te nemen, was ze op een andere plek gaan liggen. Toen ik haar liet opstaan, wilde ze gelijk weer gaan liggen. Toen wist ik dat er iets niet goed was en belde de dierenarts. Deze kwam langs en gaf haar pijnstilling en wat andere middelen. We moesten wachten of het overging. Dit was helaas niet zo en we werden doorgestuurd naar de kliniek.”

Operatie

“Hier kwamen ze er na onderzoek achter dat haar darm over haar mild- nierband was gegaan. De dierenartsen wilden afwachten of dit zichzelf oploste, maar ’s nachts werd ik gebeld dat een operatie toch nodig was. Gelukkig werd ik later die nacht opnieuw gebeld met het nieuws dat alles goed was gegaan en dat Didi net een uur wakker was.”

Verhuizen

“Na een half jaar revalideren begonnen we langzaamaan weer wat te rijden, maar de lichte koliek bleef aanhouden. Ook viel ze af. Maagzweren bleken de oorzaak te zijn en op advies van de dierenarts verhuisde we in 2013 naar een andere stal. We stonden op een doe het zelf stal waar ze helaas maar weinig buiten kon staan. Op de nieuwe stal kon ze de gehele dag buiten staan en kreeg ze ook in de paddock hooi, zo kon ze de hele dag door eten.”

Kliniek

“Een stalgenoot vond dat Didi er niet helemaal lekker uitzag en probeerde mij te bellen. Ik was aan het werk en kon helaas niet opnemen. Ze belde mijn vader en vertelde hem dat ze dacht dat Didi een dierenarts nodig had. Mijn vader vond dat als dit nodig was, deze langs moest komen. Toen ik klaar was op mijn werk, ben ik ook gelijk naar stal gegaan. Didi liet eigenlijk maar weinig merken, je kon niet heel duidelijk aan haar zien dat ze koliek had. Ik heb die nacht op stal geslapen om haar ’s nachts te kunnen checken, maar de volgende ochtend moesten we opnieuw naar de kliniek. Haar darm was opnieuw over haar mild- nierband gegaan. Ik besloot dat ik haar dit keer niet opnieuw wilde opereren. Dit kon ik haar niet aan doen. We besloten te wachten of ze er zelf overheen kwam en gelukkig gebeurde dit. Ze knapte weer op en mocht weer mee naar huis.”

‘Een week lang stond ze met een opgeblazen buik’

Maagscopie

“Maar in december ging het opnieuw mis. Ze had een lichte koliek, maar kreeg een soort waas over haar ogen. Ik merkte dat dit misschien weleens het einde kon zijn. Een week lang stond ze met een opgeblazen buik, ook haar bloedwaarde waren erg slecht. Ze ging opnieuw naar de kliniek voor onderzoek. Ik werd gebeld door de dierenarts dat ze een maagscopie hadden gedaan. Hier was hij erg van geschrokken. Didi bleek bloedende maagzweren te hebben. Hij vertelde dat het misschien tijd was om even om tafel te gaan zitten om wat dingen te bespreken.”

Afscheid

“Het was goed geweest zo. Ze had inmiddels al zo vaak koliek gehad. In overleg met de dierenarts besloten we haar in te laten slapen. Een heel moeilijke beslissing, achteraf blijf je vooral denken of je niet iets anders voor haar had kunnen doen. Ik was zo verdrietig, we hadden een sterke band samen opgebouwd. Dankzij Didi had ik weer vertrouwen gekregen. Ik mis alles aan haar, haar rustige en lieve karakter, maar ook de spontane dingen. Zo ging ik soms gewoon zonder zadel een buitenritje maken. Zij heeft mij echt weer vertrouwen gegeven.”

[gallery link=”file” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/01/image1.png|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/01/image2.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/01/image3.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/01/IMG_0217.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/01/IMG_0226.png|”]

[hr]