Karolus BLOG
Karolus BLOG

Blog: Targettraining

Nieuws

Winters zijn een beetje saaaaai... Als onze zandbak bevroren is en m’n snottebel bijna aan mijn neus vast vriest, is er buiten niet veel lol aan. We kunnen geen sprintjes trekken, rollen is niet fijn en er is ook niet zoveel te zien in de straat. Na een ochtendje treuzelen en sippen in een hoekje, zijn we blij om weer naar binnen te mogen. Als op stal alle hooisprietjes weer opgepeuzeld zijn, moeten we echter wat anders verzinnen om bezig te blijven: targettraining dus!


Ik kan niet zo goed stil staan, waardoor ik mezelf in mijn werkzame leven heel wat bezigheden heb aangeleerd. De manege-eigenaar werd af en toe gek van me. Zo werd mijn speelbal verbannen, omdat het hierdoor leek of het volledige bedrijf in grootscheepse verbouwing was. Tja, zo’n ding heb je niet om in een hoekje te leggen, dus ik timmerde het ding met grof geweld door mijn verblijf heen. Bleek niet gewaardeerd te worden...

Daarna leefde ik me uit met het nabootsen van het sterrenstelsel in m’n plafond: als ik me uitrekte kon ik precies bij de isolatieplaten boven mijn hoofd. De Melkweg breidde zich uit van Poolster naar steelpan en de Grote Beer, want die tekende ik met kleine hapjes secuur uit. Op den duur werd ik wat onzorgvuldig en had ik ook een vrij grote Pluto en Mars boven mijn hoofd, maar een kniesoor die daar op let, dacht ik nog. Dat bleek het vrouwtje te zijn, want mijn plafond is nu zeker 5 meter hoog en nergens materiaal waar ik een leuk reliëfje in kan aanbrengen.

Ik ben niet voor een gat te vangen, dus heb nog meer vermaak. Toevallig poep ik altijd keurig in een hoek van mijn stal - plus een bonus precies achter de deur, garantie voor elke ochtend vertier om het vrouwtje daar overheen te laten stappen - en toevallig was daar vroeger ook mijn drinkbak gesitueerd. De eerste keer dat ik die raakte was eigenlijk toeval, maar daarna zag ik er een uitdaging in: exact zo gaan staan dat de hele hoop in een keurige piramide je hele waterbak vult. Zonder morsen uiteraard!

Oe, wat werd ik bedreven in mijn targettraining. Het klonk zelfs profi. Er ging bijna geen dag voorbij dat mijn vrouwtje niet mopperend met een emmertje de boel leeg stond te vissen, om stond te spoelen en ik dus dagelijks een heerlijk frisse bak had. Nou ja, als ik niet te vroeg mijn training inzette, want dat leerde ik al snel. Doe je dat meteen als je binnenkomt, heb je jezelf goed te pakken, want dan heb je de hele middag niets te drinken.

Gevolg is dat mijn drinkbak nu in de andere hoek van mijn stal zit. Einde targettraining, want ik poep nu eenmaal niet rechts achter. Nooit gedaan ook. Die wisseling is voor mijn neurotische brein een stationnetje te ver. Maar nogmaals: ik ben niet voor een gat te vangen en naast professioneel pensionado ben ik ook coach. Dus hoe groot is mijn lol dat ik mijn maat Ace nu aan de targettraining heb geholpen. Hij is er nog niet heel bedreven in, maar het begint er toch aardig op te lijken. Door de tralies heen geef ik aanwijzingen en tips. Aangezien hij hopen legt waar menig olifant trots op zou zijn, is het resultaat verbluffend. ‘s Avonds heb ik opnieuw lol, als het vrouwtje of ons paardenmeisje de boel weer staat te soppen.

Zo helpen we onszelf een beetje de saaie winterdagen door. Ik ben benieuwd of er nog goede ideeën zijn waarmee we ons kunnen vermaken? Mijn maat heeft nog een losse rubberen voerbak om driedubbel binnenstebuiten in een deuk te leggen, maar ik kom niet verder dan mijn zoutblok in de lucht te gooien. Ach, nog even volhouden en het is weer lente. Targettraining in de wei is en blijft toch het allerlekkerste!
Karlo op stal