Het afscheid van Omar

31 maart 2017, 00:00 Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’... En dan is hij niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Omar, het paard van Dominique Lammel, had regelmatig last van koliek. Waar dit precies door kwam, wist Dominique helaas niet. Toen Omar zulke heftige koliek kreeg dat hij eigenlijk geopereerd moest worden, wist hij zich er toch weer bovenop te vechten. Helaas wist Dominique op dat moment al dat dat waarschijnlijk de laatste keer zou zijn. En inderdaad, toen Omar opnieuw koliek kreeg kwam voor Dominique het moment van afscheid nemen.

[row]

[seven]

“Mijn moeder en ik waren al een tijdje aan het nadenken over een eigen paard. Ik was zestien en we hadden Marktplaats al aardig afgespeurd. We hadden inmiddels al twee paarden bekeken en zelfs laten keuren, maar beide werden afgekeurd. Toen kwam mijn moeder de advertentie van Omar tegen op Marktplaats. Deze sprak haar erg aan, Omar was een echte allrounder. Toen we voor het eerst gingen kijken, was ik niet gelijk weg van hem. Maar bij de tweede bezichtiging was ik verkocht. Ik kon alles met hem doen, dat sprak mij erg aan. Hij was vriendelijk en had een heel sprekend hoofd. Je kon af en toe gewoon zien wat hij dacht. Op dat moment was ik al helemaal weg van hem. Ik kon zelf helaas niet bij de keuring zijn. Op school zat ik vol spanning te wachten op het telefoontje met het verlossende woord. Aan het einde van de middag kreeg ik een berichtje van mijn vader. Omar was van ons!”
[/seven]
[five]
[panel]

Omar
1996 tot 2012

Eigenaar: Dominique Lammel (1991)
Ras: KWPN
Kleur: Vos

Omar genoot van het springen.

[/panel]
[/five]
[/row]

Springen

“We genoten ervan om te springen en heerlijk buiten te rijden, of lekker crossen over het strand. Dressuur vonden we beiden niet zo veel aan, al deden we regelmatig mee aan wedstrijden. Omar vond het springen echt geweldig. Eén keer in de week had ik les, hij had dan altijd zijn oortjes naar voren als hij over hindernis sprong. Hij werd er behoorlijk heet van, mijn moeder vond het maar niks en was altijd blij als we weer klaar waren. Als we een buitenritje maakte was Omar altijd heerlijk ontspannen en keek lekker om zich heen, hij genoot hier echt van.”

Ontsteking

“Omar had regelmatig last van koliek. Hoe dit precies kwam wisten we niet, hij was er gewoon erg gevoelig voor. Je merkte het wanneer hij zichzelf niet was en niet wilde eten. Zijn liefde ging door de maag, dus wanneer hij niet wilde eten wisten we genoeg. Daarnaast werd hij ook erg sloom en sloeg regelmatig naar zijn buik, hij liet duidelijk merken dat hij zich niet lekker voelde. Na één van zijn koliek aanvallen merkte we echter dat hij erg was afgevallen. We belde de dierenarts om hem na te laten kijken. Deze verwees ons door naar de kliniek in Utrecht. De dierenarts daar voelde Omar op en merkte allemaal bulten. Dit kon twee dingen betekenen. Omar kon kanker hebben of een ontsteking. Gelukkig bleek het om een ontsteking te gaan. Volgens de dierenarts moest hij hier wel veel pijn van hebben, maar dit heeft hij nooit echt laten merken. Omar was altijd erg streng voor zichzelf. Hij kreeg medicijnen voor de ontsteking en knapte gelukkig weer goed op. Hij was al snel weer de ondeugende vos die wij kenden.”

Operatie

“Helaas kreeg Omar na een tijdje opnieuw koliek. Deze keer zou hij er niet zelf bovenop komen en moest geopereerd worden. Toen de artsen ons vroegen of we hem wilde laten opereren hebben we besloten dit niet te laten doen. Hij was inmiddels al zestien jaar en de kans van slagen was maar klein. Hij had al zoveel pijn en ellende meegemaakt dat we hem dit wilde besparen. Wonder boven wonder kwam Omar er zelf bovenop. We mochten hem weer ophalen uit de kliniek. Maar we wisten dat dit waarschijnlijk de laatste keer was dat het goed zou aflopen.”

‘Toen we op stal aankwamen, wisten we eigenlijk al dat het voorbij was’

Afscheid

“Met dit laatste in onze gedachten besloten we een tweede paarde te kopen. Zo hadden we tijd voor een eventuele overgangsperiode. En ja het was opnieuw raak. Een half jaar nadat we ons tweede paard hadden, kreeg Omar opnieuw koliek. Toen we op stal aankwamen, wisten we eigenlijk al dat het voorbij was. Omar had veel pijn en gooide zijn hoofd tegen dat van mij. Hij leek te vragen om hulp, iets wat we Omar nog nooit hadden zien doen. Toen ik zijn deken van hem af haalde en zag hoe dik zijn buik was, wist ik het zeker. Ik belde mijn moeder en een half uur later was zij ook op stal. Samen hebben we de knoop doorgehakt. Omars pijnstilling was inmiddels uitgewerkt en hij had erg veel pijn. We lieten de dierenarts komen om hem in te laten slapen. Omar stond inmiddels te wankelen op zijn benen van vermoeidheid. Ondanks dat het erg moeilijk was om de beslissing te moeten maken, wisten we dat dit de beste keuze was.”

Uitdrukking

“Ik mis heel erg zijn eigenwijze streken en zijn sprekende hoofd. Zijn gezicht sprak boekdelen. Daarnaast mis ook heel erg zijn manier van bedelen voor een snoepje. De band die ik met Omar had lijkt niets op die van de band met mijn nieuwe paard. Omar was erg gesloten en hield helemaal niet van lange poetsbeurten of even heerlijk kroelen. Maar wanneer je zijn vertrouwen had, ging hij voor je door het vuur. Mijn nieuwe paard, Enzo, is een echte kroelkont en geniet van alle aandacht. Wel heeft Enzo, in de korte tijd dat ze samen waren, veel geleerd van Omar. Omar heeft hem geleerd om respect voor andere paarden te hebben. Enzo is heel gevoelig, maar Omar was de rust zelve.”

[gallery link=”file” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/03/FB_IMG_1484342637746.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/03/FB_IMG_1484342655876.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/03/FB_IMG_1484342693612.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/03/omar.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/03/omar2.jpg|”]

[hr]