Het afscheid van Storm

15 september 2017, 00:00 Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’... En dan is hij niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Zoë van Mourik had een sterke band met haar Schwarzwälder Fuchs Storm. Toen ze voor een paar jaar ging emigreren was het dan ook niet makkelijk om haar geliefde Storm achter te laten. Gelukkig vond ze een ‘pleegmoeder’ voor hem en was hij in goede handen. Maar helaas werd Storm opeens ziek, alles ging zo snel dat hij niet meer geholpen kon worden. Na drie maanden in het buitenland kwam Zoë terug om haar geliefde Storm te cremeren.

“Ik kocht Storm als jaarling bij een man die jaarlijks Schwarzwälder Fuchsen importeerde. Het liefst deden we samen aan grondwerk en Parelli, later reden we graag samen buiten. Vier jaar nadat hij in mijn leven kwam heb ik hem echter verkocht. Ik vertrok uit mijn ouderlijk huis en stopte met mijn pensionstal. Ik probeerde me toen (tevergeefs) op een andere carrière te richten. Maar anderhalf jaar later kwam Storm opnieuw in mijn leven. Ik had met zijn nieuwe eigenaren afgesproken dat wanneer zij hem zouden verkopen, ik de eerste optie zou hebben. Helaas kwam ik er via een oude pensionklant achter dat hij te koop stond. Via het internet kon ik achterhalen waarom, hij was enorm dwars en gevaarlijk met rijden.”
[panel]Storm
2006 tot 2016
Eigenaar: Zoë van Mourik (1991)
Ras: Schwarzwälder Fuchs
Kleur: Zweetvos
Storm was een echte hartendief.
[/panel]

Grondwerk

“Mijn vader kocht Storm voor mij terug, maar ik besloot om niet met hem te gaan rijden. Ik was zelf druk met een mishandelde merrie, dus een stalmeisje ging met Storm wandelen. Maar iedere keer kwam hij in zijn eentje thuis. Hij rukte zich iedere keer los en steigerde gericht naar haar. Ik heb het op dat moment van haar overgenomen en me verdiept in rechtrichten (Storm was namelijk erg scheef en kon niet naar rechts buigen) en Parelli. Zo kon ik andere manieren ontdekken om met hem te kunnen ‘connecten’. Alles wat ik nu kan en heb geleerd, heb ik aan Storm te danken.”

Emigreren

“Begin dit jaar ben ik voor een aantal jaar geëmigreerd naar het buitenland. De paarden, waaronder Storm, konden helaas niet mee. Gelukkig vond ik voor hem een perfecte ‘pleegmoeder’ die zijn zorg overnam. Zij had ons al eerder veel geholpen. Het bleef erg lastig dat ik hem moest achterlaten, maar het was een opluchting dat hij in zulke goede handen achterbleef.”

Ziek

“Drie maanden na mijn aankomst kreeg ik een vreselijk telefoontje. Het was bij ons midden in de nacht, mijn moeder belde naar mijn man. Ze vroeg hem om mij op te vangen, Storm was namelijk overleden. Ik weet zelf eigenlijk niet zoveel meer van dit moment, het was een gigantische klap. s’ Ochtends rond een uur of acht (Nederlandse tijd) werd Storm gevonden door een pensionklant van de stal waar hij verbleef. Hij lag bij een voerstation, met alle andere paarden uit de kudde in een cirkel om hem heen. Ze kreeg hem zover om naar de binnenbak te lopen, waar hij direct weer ging liggen. De dierenarts was snel ter plaatse, maar het was toch te laat. Zijn dunne darm was in zijn buikholte gezakt en was al aan het afsterven. Iets wat uren daarvoor al begonnen moet zijn. Er is nog overwogen om hem naar de kliniek te brengen, maar vanwege het tijdsverschil van negen uur hebben ze mij niet kunnen bereiken en was het uiteindelijk toch te laat. Storm had de strijd al opgegeven en vlak nadat de dierenarts de laatste injectie had gegeven was hij al weg.”

Crematie

“Nadat ik van de ergste schrik bekomen was moest er van alles geregeld worden, wat ging er met Storm gebeuren? Ik hoorde dat Strom dezelfde middag (bij ons ‘s ochtends vroeg) al werd opgehaald door een bedrijf. Ik wist dat ik dit absoluut niet wilde en samen met mijn man heb ik een crematorium gezocht dat hem dezelfde dag nog op kon halen. Het contact met hen liep echter stroef en de gemaakte afspraken werden helaas niet nagekomen. Dit maakte het allemaal emotioneel nog moeilijker. Op dit moment zijn we nog steeds zaken aan het afronden, maar omdat we zo ver weg wonen is dit erg lastig.”

Uitstrooien

“Toevallig hadden we voordat Storm overleden was, vanwege een andere situatie, al een vlucht naar Nederland geboekt. Het is een vlucht van ongeveer tien uur. Dit geeft je veel tijd om over van alles na te denken, wat het alleen maar langer lijkt te maken. Eenmaal aangekomen in Nederland hebben we zijn as opgehaald en dit met een klein groepje mensen uitgestrooid. Op dat moment voelde ik me zowel verdrietig als dankbaar. Het was fijn dit te kunnen delen met vrienden en familie die allemaal hun steentje wilde bijdragen aan dit laatste gebaar.”

Ontastbaar

“Omdat ik hem drie maanden geleden gedag heb gezegd, heb ik nog steeds in mijn hoofd dat ik hem over een paar jaar weer in Nederland op ga halen. Ik heb nog geen gevoel van ‘gemis’. Dit maakt het moeilijk om alles te verwerken. Ik kan soms een tijdje niet aan hem denken of met hetzelfde gevoel als de afgelopen tijd; ik mis hem, maar zal hem weer zien. Af en toe dringt even het besef door dat hij er niet meer is. Het is een ontastbaar gevoel omdat ik geen afscheid heb kunnen nemen en hij zo plotseling overleden is.”

[gallery link=”file” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/09/2017-04-18-01.04.20-1.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/09/16831146_1439947559348573_4092608463751919426_n.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/09/DSC00830.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/09/IMG_0247c1.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/09/IMG_9768c1.jpg|”]

[hr]