Afbeelding

Het afscheid van Sheva

Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’... En dan is hij niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Maresa van Deurzen was gek op haar pony Sheva. Toen ze te groot voor haar werd, kreeg Maresa een ander paard en kreeg Sheva een verzorger. Zo konden ze toch samen blijven. Toen Sheva 21 was had ze inmiddels drie verzorgers, die alle drie gek van haar waren. Maar toen Sheva een hele week zo vrolijk en enthousiast was dat het Maresa op begon te vallen, bleek er toch wat aan de hand. Sheva begon zich op een avond gek te gedragen en toen eenmaal iedereen aanwezig was, nam ze afscheid van haar eigenaresse en verzorgers. Vervolgens ging Sheva zelf liggen en sliep in.


“Toen ik nog maar heel klein was, had mijn moeder al pony’s. Voordat ik met Sheva kreeg, reed ik op een Haflinger. Maar eigenlijk lag ik er meer naast dan ik er op zat. Het was een lief paard, maar je moest er niet op gaan zitten. Hierdoor was ik mijn vertrouwen in het rijden erg kwijtgeraakt en werd ik erg onzeker. Toen mijn ouders een rijpony voor erbij zochten, kwamen we Sheva tegen. Op haar kreeg ik mijn vertrouwen weer terug, ze kon eigenwijs zijn, maar ze heeft me er nooit af gegooid. Ze was gek op water. Zodra ik haar in een plas stuurde, begon ze te stampen. De spetters vlogen je om de oren en ik kwam gegarandeerd kletsnat van haar rug af.”
[panel]Sheva
1995 tot 2016

Eigenaar: Maresa van Deurzen (2000)
Ras: Onbekend
Kleur: Wit

Sheva koos haar verzorger(s) zelf uit, als ze je mocht deed ze alles voor je.

[/panel]

Verzorgers


“Helaas bleek Sheva longempfasie te hebben, haar longblaasjes waren kapot. De dierenarts gaf haar medicatie hiervoor en ze kreeg een drankje dat ze vanaf die dag iedere dag moest krijgen. Het zou helaas nooit meer helemaal genezen, maar we zagen gelukkig verbetering. Na een halfjaar kon ze verder zonder medicatie en mocht ze licht bereden worden. Maar voordat ik het wist, was ik zelf te groot geworden voor haar. Ik wilde Sheva absoluut niet kwijt en na lang zeuren kreeg ik er een paard bij. Sheva werd verleased aan een vriendin van mij. Zij had een bijzondere band met Sheva, een band die ik niet met haar heb gehad. We reden vaak samen en genoten hier altijd van. Ondanks dat ik niet meer op Sheva kon rijden, had alsnog veel plezier van haar. Later kreeg Sheva nog een verzorger erbij, en ook deze bouwde een speciale band met haar op. Omdat beide verzorgers vrij weinig tijd hadden, besloten we Sheva aan nog een meisje te verhuren. Ook zij ging geweldig met haar om, ze was rustig en ging niet alleen rijden, maar ook vaak met haar wandelen.”

Lessen geven


“Tussendoor gaf ik af en toe ook nog wel een lesje met Sheva, aan vriendinnetjes bijvoorbeeld. Ze deed dit altijd zo goed, ik was erg trots op haar. Ook al was ze negen van de tien keer braaf, ze had ook haar kuren. Sheva koos namelijk uit wie ze wel en niet aardig vond. Zo kon ze bij de een heel braaf zijn en bij de ander geen stap verzetten. Vaak was dit het geval bij meiden die van de manege kwamen. Ze schopte haar soms te hard in de buik, waardoor Sheva juist geen stap meer verzetten. Waarbij ik haar ook altijd gelijk gaf. Sheva liet het duidelijk merken wanneer ze iets niet fijn vond, wanneer ze pijn had of wanneer ze iemand niet mocht. Dit was altijd een groot voordeel aan haar.”

Gek gedrag


“Maar toen kwam de dag waarop alles zou veranderen. We waren inmiddels weer wat jaren verder. Omdat alle drie de meiden weinig tijd hadden, werd ze alsnog weinig bereden. Soms zelfs een paar weken niet, maar dit gaf niet. Ze werd inmiddels al ouder. Die dag ging ik samen met een verzorger rijden. Het was een leuke rit, Sheva was de hele weg vrolijk, haar oren hadden de hele weg recht vooruit gestaan. Het was bijna opmerkelijk hoe vrolijk dat ze was. Die avond kwam mijn vader me vertellen dat Sheva wat raar aan het doen was in de weide. Ze wilde niet komen eten en was aan het graven. Ik maakte me zorgen, ze was inmiddels al 21 en zo had ik haar nog nooit gezien. Ze hijgde en was benauwd, maar ze deed haar mond niet open. Ik probeerde haar uit de weide te halen en wilde haar in de tuin zetten. Maar ze weigerde de tuin in te lopen, terwijl alle paarden dit normaal super vinden. Ze wilde niet op een zachte ondergrond lopen. Ik wist niet wat ik moest doen en raakte in paniek. Ik belde mijn moeder op haar werk, we dachten dat het koliek kon zijn. Dit had ze één keer eerder gehad, maar toen was het zo voorbij. Een weidemaatje van haar had een hengstveulen, we dachten dat ze misschien per ongeluk gedekt was en dat ze nu zou gaan bevallen. Sheva hield ondertussen maar niet op en ik informeerde haar verzorgers. Iedereen kwam naar haar toe die avond en we probeerde van alles om haar op te knappen.”

Afscheid nemen


“Toen iedereen er was, kwam Sheva opeens in beweging. Ze liep op iedereen af en duwde zachtjes haar hoofd tegen onze buiken. Eén voor één kwam ze iedereen om een knuffel vragen. Vervolgens nam ze een hap gras, ik was eindelijk blij, ze begon weer te eten. Maar zelfs van het gras leek ze afscheid te nemen. Vlak nadat ze een hap had genomen, ging ze liggen. We wisten niet wat we moesten doen en waren ook al te laat. Sheva hapte nog een paar keer naar adem en sliep toen in, omringd door ons en de hele kudde. We snappen nog steeds niet hoe dit zo had kunnen lopen en wat er nu precies met haar aan de hand was. Iedereen was overstuur en iedereen heeft die nacht uitgebreid afscheid van haar genomen.”

Vredig


“Een paar dagen later was ik wat aan het nadenken. Toevallig waren, in de week dat Sheva overleed, al haar verzorgers er geweest om een buitenrit met haar te rijden. Er was al die tijd niets aan haar te merken, terwijl ze het altijd duidelijk liet zien als ze pijn had. Ze was de laatste tijd erg vrolijk en enthousiast geweest, terwijl ze normaal erg dominant was. Het was alsof ze dit zelf al voorspelt had. Ook al was het allemaal heel plotseling, ze is wel overleden in het bijzijn van al haar geliefde. Toen ze overleed zag ze er ook niet bang of pijnlijk uit, ze was juist erg vredig. Zo vredig had ik haar nog nooit gezien.”

[gallery link=”file” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/09/394097_236733859738673_455820082_n.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/09/10882253_833295500067627_3564378573658598361_n.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/09/12670501_581629518659243_1920467594253989929_n.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/09/DSC07721.jpg|”]

[hr]

Elke vrijdag vind je een nieuw verhaal online. Wil jij jouw verhaal vertellen?


[button href=”https://www.bitmagazine.nl/algemeen/heb-jij-je-paard-verloren-doe-je-verhaal-in-de-online-rubriek/49407/”]Geef je op[/button]
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding