Je gedachtegang: Kind versus volwassene

16 november 2017, 00:00 Nieuws

Vroeger, die goede oude tijd. Toen we nog niet over alles na hoefden te denken en we alles gewoon deden. Of het verstandig was of niet. Je herkent het wel, dat je als kind minder grenzen en meer lef had. Nu je wat ouder bent en misschien zelf al kinderen hebt, denk je wat meer na over de eventuele negatieve gevolgen. Want wat nou als je van je paard valt en je een been breekt? Wie doet dan het huishouden en brengt de kinderen naar school? Wie geeft het paard eten? Hoe moet je naar je werk met maar één functionerend been?

Soms zouden we willen dat we weer zo roekeloos konden denken als een kind. Maar daarentegen zijn we toch ergens wel ‘blij’ dat we zo verstandig zijn. Daarom in dit artikel drie scenario’s over hoe we over situaties dachten als kind versus als volwassene nu.

Scenario 1: Je gaat op een nieuwe manege een strandrit maken. Wat doe je?

Kind: Je komt met je vriendinnen op de manege. Jij vertelt de begeleider van de strandrit dat je onwijs veel ervaring hebt en goed kunt rijden. Je vertelt dat je het niet erg vindt als het paard druk is en een hengst is ook prima. Dat kan jij tenslotte goed aan.

Volwassene: Je gaat met wat stalgenoten een strandrit maken bij een manege. Je denkt aan de wedstrijd die je volgend weekend hebt met je eigen paard. Wat als ik nu mijn been breek? Dan komt mijn paard wéér stil te staan en zijn we weer terug bij af. Je komt bij de begeleider voor de strandrit en vertelt: “Ik rijd nog niet zo lang paard en dit is mijn eerste strandrit. Mag ik het rustigste paard van stal? Alsjeblieft?”

Scenario 2: Terwijl jij in de bak aan het rijden bent, geeft een ander paard een flinke rodeo weg en de ruiter valt van zijn paard. Gelukkig heeft de ruiter niets, maar hij is erg geschrokken. Diegene durft niet meer op zijn paard te stappen. Wat doe jij?

Kind: Jij zegt: “Geen probleem, ik ben wel wat gewend!” Je springt van je pony af, overhandigt hem aan een stalgenoot en kruipt zo op dat andere paard van 1,75 m hoog dat zojuist zijn ruiter eraf gooide.

Volwassene: Je ziet duidelijk dat de ruiter niet meer op zijn paard kan en je weet dat het beter zou zijn als iemand hem nog even na zou rijden. Maar no way dat jij erop stapt, ook al was het een pony van 1,40 m. Een rodeo is het laatste wat jij wilt. Je kijkt je paard dankbaar aan, want je bent blij dat hij dit soort acties niet uithaalt en roept: “Is je instructeur of de staleigenaar niet op stal? Misschien kan één van hen er op?”

Scenario 3: Springen! Van de vorige ruiter staan de hindernissen nog in de bak. Wat doe jij?

Kind: JAAA SPRINGEN!! Kan die ene hindernis een paar gaatjes hoger? 80 centimeter is wel een beetje laag namelijk. Kunnen we van die andere hindernis een dubbelsprong maken? Ik wil graag ook nog een stijltje en een kruisje. Of beter: zullen we hier gewoon een heel parcours van maken?

Volwassene: Ho wacht! Hindernissen? Je paard ziet ze al staan en wordt lichtelijk enthousiast. Dit lijkt jou niet zo verstandig. Je maakt snel een rechtsomkeert naar de poetsplaats en gaat de hindernissen opruimen. Je hebt alleen niet zo veel zin om die laatste twee staanders en balkjes op te ruimen, dus je besluit daar een hindernis van maar liefst 30 centimeter hoog van te maken! Dat durf je wel aan en een beetje afwisseling is toch wel goed voor jullie.