Het afscheid van Havanka

15 december 2017, 00:00 Nieuws

Je paard, je maatje, je ‘alles’... En dan is hij niet meer. Hoe ga je verder, maar ook: hoe kijk je terug op jullie tijd samen? Gwen Somberg was bijna twintig jaar samen met haar beste en trouwste vriendin Havanka. Maar helaas kreeg Havanka straalkanker. Gwen deed er alles aan om haar te helpen, maar de kanker bleek te agressief te zijn. Na vele pogingen moesten Gwen en Havanka toch afscheid nemen.

“Ik was net tien jaar oud toen mijn ouders mijn eerste pony voor mij kochten. Het was een grote e-pony genaamd Havanka. Ze was negen jaar oud en overal al mee bekend. Hierdoor kon ik veel van haar leren. Wat we alleen niet wisten, was dat Havanka geen makkelijk paard was. Doordat ik zou klein was, kon ze me gemakkelijk in de maling nemen. Zo hoorde je van tevoren een harde scheet, gaf ze een flinke bok en vlogen we regelmatig met een flinke sprint door de bak. Als ze te heftig voor me werd, stapte mijn oudere zus even op haar. Dan liet ze gelijk weer zien hoe braaf ze wel niet was!”
[panel]Havanka
1989 tot 2017
Eigenaar: Gwen Somberg
Ras: KWPN
Kleur: Vos
Havanka was een echt mensenpaard.
[/panel]

Kampioenschap

“Maar gelukkig groeide onze band. We begonnen elkaar te begrijpen en wisten van elkaar wat we wilden. Al snel begonnen we met dressuurwedstrijden. Dit ging heel goed, Havanka vond het fantastisch. Zodra je op stal aankwam, kon je al zien in wat voor bui ze was. We wisten precies wanneer de punten zouden komen of wanneer we eigenlijk beter niet konden gaan. Uiteindelijk mochten we zelfs meedoen aan de Nederlandse kampioenschappen. Twee juryleden jureerden ons. Mijn moeder, zoals altijd, begon zenuwachtig met voorlezen en plotseling kwamen beide jury’s naar buiten. We waren de verkeerde proef aan het rijden. Gelukkig mocht ik opnieuw beginnen, een foutje kon nu eenmaal gebeuren. Havanka trok zich nergens iets van aan en liep trouw haar proefje. Ze deed zo haar best dat we met onze eerste proef door beide jury’s op de eerste plaats werden gezet. We hadden een stal voor haar gehuurd, zo kon ze tijdens de proeven even relaxen. Maar toen ik aan kwam lopen met mijn zadel, wisten we het al. Havanka vond dat ze genoeg gedaan had. Ze had immers al gelopen, dus waarom nog een keer? We deden ons best, maar deze proef kon niet tippen aan de eerste. Uiteindelijk zijn we toch op een prachtige vierde plaats terecht gekomen.”

Nieuwe vriend

“Jaren aan wedstrijden en leuke activiteiten gingen voorbij en ik kon lezen en schrijven met Havanka. Van haar kont afglijden was een dagelijkse activiteit. Maar Havanka werd ouder en we moesten er rekening mee houden dat het een keer ophield met de wedstrijden. Er kwam een tweede paard bij, maar helaas waren zijn benen niet goed en hebben we te vroeg afscheid van hem moeten nemen. Toen kwam Twister bij ons in de familie. Havanka en Twister werden de beste vrienden. Als de één terugkwam van het rijden, begon de ander te hinniken. Havanka liet duidelijk merken nog niet te willen stoppen met rijden. Ze vond het werk nog te leuk, maar er was één groot nadeel: ze kon het niveau niet meer aan. Ik zat er niet mee om eventueel verlies te rijden, maar vond het wel zonde van alles wat we samen hadden opgebouwd. Mijn zus is toen samen met Havanka opnieuw in de L begonnen. Havanka vond het prachtig en zo liep ze op 25-jarige leeftijd nog wedstrijden.”

Kanker

“Toen ze eenmaal 26 was geworden werd het haar wel te veel. Om haar in bescherming te nemen stopten we met de wedstrijden en gingen recreatief met haar verder. Tijdens haar laatste wedstrijd was het alsof ze het zelf door had. Ze knalde en werd ruimschoots eerste met dikke winstpunten. Hierna genoten we volop van haar pensioen. Samen met mijn zus of beste vriendin maakten we vele buitenritten. Zomer of winter, Havanka vond het allemaal prima. Maar tot mijn schrik begon me iets op te vallen. Ik begon iets wits te zien in de straal van haar linkervoorbeen. Helaas werd mijn angst bevestigd. Ze bleek straalkanker te hebben. We schakelden direct alle hulpmiddelen in. De veearts en de hoefsmid hebben super samengewerkt en het werd weggesneden. Havanka kreeg medicijnen en we hoopten dat het weg bleef. Een hele tijd was dit ook het geval. Totdat het terugkwam. Agressiever, groter en in beide voorbenen. Er groeide een plek ter grootte van een bloemkool binnen een paar dagen. Opnieuw gingen we samen met de smid en de veearts de strijd aan. Maar de kanker was alweer terug voordat het verband eraf was. Voor een derde keer haalden we alles uit de kast om het weg te halen. Uit het niets bleef het stabiel. Maar we voelden dat het er nog was en we wachtten tot het weer kwam. Helaas was dit het geval. Ze had nog meer verzorging nodig en ik wist dat het een kwestie van tijd was voordat ze op volledige medicatie moest. Ik weigerde dit uit handen te geven. Het was immers mijn paard en al die jaren had ze zo hard voor me gewerkt, nu moest ik voor haar hard werken.”

Verhuizen

“Ik besloot mijn paarden weg te halen van de plek die mijn tweede huis was. De plek waar we alledrie zoveel plezier hadden. Maar Havanka ging voor alles en dus kwam ze op vijf minuten afstand van mijn werk te staan. Havanka en Twister leunden in het begin erg op elkaar, wat was een nieuwe plek toch spannend. Maar al snel vonden ze het goed. Ze hadden samen een weiland voor zichzelf en gingen iedere ochtend lekker naar buiten. De kanker stagneerde enige tijd, maar niet lang genoeg. Het kwam opnieuw terug en breidde zich in rap tempo uit. In totaal is het vijf keer weggesneden, tot we besloten dit niet meer te doen. Als de kanker zo snel terugkeerde, dan kwam het vanuit haar benen. We besloten dat Havanka aan moest geven als het pijn ging doen. Havanka was sterk, eigenwijs en hield van het leven. Ze wilde dolgraag nog met een sprint de bak door. Maar uiteindelijk was het moment daar. Het sloeg in als een bom. Ik wist dat het eraan zat te komen, maar het kwam toch nog te vroeg. Ik belde de veearts en de medicijnen werden tweemaal daags gegeven. Elke ochtend om half zeven stond ik bij haar om de medicijnen te geven, en iedere avond opnieuw. Met pijn in mijn hart maakte in een afspraak met de veearts. De kanker was niet meer te houden en ze kon niet meer pijnvrij zijn, zeker niet zonder medicijnen. Havanka had al die jaren zoveel voor mij gedaan, ik mocht niet aan mezelf denken en meer tijd eisen.”

Laatste rit

“Speciaal voor haar heb ik samen met mijn verzorgster en Twister een laatste buitenrit gemaakt. Ze genoot enorm en uit het niets maakte ze haar laatste sprint, waardoor Twister er als een speer achteraan ging. De veearts kwam die ochtend. Havanka heeft nog even gesnuffeld met Twister en toen hebben we haar naar een bedje met stro gebracht. Ze werd rustig ingeslapen en met haar hoofd op mijn schoot is ze weggegaan. De arts raadde ons aan om Twister aan haar te laten snuffelen zodat ook hij zeker wist dat ze echt weg was. Dit deden we, maar het liep compleet anders dan verwacht. Twister schrok zo erg dat hij ruim vijf minuten naar haar lichaam bleef staren. Vervolgens snuffelde hij even aan haar en deinsde weer achteruit om vervolgens weer even te komen kijken. Zo heeft hij een hele tijd bij haar gestaan. Totdat Havanka werd opgehaald door het crematorium.”

Koliek

“We gingen nog even bij Twister kijken omdat hij toch wel erg stil was. Direct hebben we de veearts gebeld. Twister zat helemaal in de put en wilde niet meer opstaan. We hebben met z’n allen samen gewerkt om Twister overeind te krijgen en zijn direct gaan lopen, maar hij wilde zelfs midden op straat gaan liggen. De veearts kwam gelukkig snel. Twisters darm was om zijn milt-nierband geslagen. Dankzij ons snelle optreden werd die op tijd teruggeslagen en met een goede darmontspanner zou hij er weer bovenop komen. Hoewel het toch nog zeker drie weken heeft geduurd voordat hij weer zichzelf was. We hebben samen de tijd nodig gehad om te beseffen dat we nu nog maar met zijn tweeën waren. Ik bracht hem terug naar de plek waar we het alledrie zo naar ons zin hadden en ik wist direct dat dit een goede beslissing was. Twister liep direct naar de oude stal van hem en Havanka en voelde zich gelijk weer thuis.”

Gemis

“Havanka staat bij veel mensen in hun hoofd geprent. Ze was alles wat ik in een paard zocht en zoveel meer. Het verlies van Havanka voelt alsof er een deel van mij is weggenomen. Maar alle mooie herinneringen blijven en dat zijn er gelukkig erg veel. Ze heeft een prachtige leeftijd van 28 mogen bereiken en is bijna 20 jaar mijn trouwste en beste vriendin geweest.”

[gallery link=”file” ids=”https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/12/1230019_380296252097039_1241040700_n-1.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/12/IMAG0076-1.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/12/IMG_4546_logo-1.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/12/received_1545004672226961.jpg|,https://www.bitmagazine.nl/wp-content/uploads/2017/12/Screenshot_20170813-233820-1.png|”]

[hr]