Blog: Denkwerk
NieuwsSinds ik mij een aantal keer per week op de rug van een paard bevind, word ik geconfronteerd met kanten aan mijzelf waarover ik zo mijn bedenkingen heb. Oftewel, tjonge tjonge, wat maak ik er een potje van. Niet eens zozeer met mijn rijvaardigheid, want als beginnende herintreder in de rijbaan bespeur ik echt wel vooruitgang. Maar het is die kop van mij die aardig wat gedachten kan huisvesten. En dan met name negatieve. Laat mij meedoen aan een wedstrijdje destructief denken en dikke kans dat ik er triomfantelijk met de winst van door ga.
Elke keer ga ik weer vol goede moed naar stal. Overigens ook vol goede zin. Wat opmerkelijk te noemen is als je bedenkt dat ik binnen vijf minuten in het zadel alweer bespeur dat het uitvoeren van lichamelijke handelingen vele malen simpeler is, dan het ombuigen van mijn innerlijke denkpatronen. Zo zit ‘ik kan het niet’ meestal stevig in het zadel en laat zich daar niet zomaar uitwerken. Ik zei het al, het lichaam functioneert prima, alleen de kop laat het afweten. Met pieken in de avond na een dag hard werken en rondom mijn hormoonuitbarsting zo’n één keer in de maand.
Gelukkig heb ik ervaring, hersencellen en zelfreflectie genoeg om in te zien wat er speelt. Op zich interessant, maar niet zo bijzonder dat ik deze blog daarover wil vervolgen. Mij gaat het om de ongelofelijke kracht van de psyché. Ooit las ik ergens dat de geest ook gewoon een spier is die je moet trainen. Net zoals een puppy moet leren dat je niet achter elke blaadje aan hoeft te huppelen, zo kun je jezelf ook trainen om niet al je eigen gedachten serieus te nemen. Maar ja, ik weet niet hoe het met jullie zit, maar gedachten zomaar voorbij laten gaan is nogal een klus. Ga maar eens boven een net gebakken appeltaart bungelen met je hoofd. Wedden dat je gaat denken dat je honger hebt!
Goed, om al deze redenen zijn er tegenwoordig trainingen en coaching sessies om het denken onder controle te houden. Met als gemeenschappelijke deler dat je vooral zelf moet ervaren en uitvinden wat voor jou werkt. Naast een potje uithuilen bij mijn man, ben ik, naast het rijden, begonnen met wandelen met mijn paard. Gewoon voor de gezelligheid. Ik kletsen en hij een beetje tegen mijn arm aan duwen zodat ik zijn grote wang kan kriebelen en zijn lieve ogen van heel dichtbij kan bekijken. En als we dan zijn uitgewandeld krijgt hij wortel- en ik appeltaart. Nou ja, in gedachten dan.
