Mooie anekdotes over oude paarden

10 april 2018, 00:00 Nieuws

Wat is jouw leukste, moment, herinnering of anekdote van je oude paard? Als opwarmertje voor de Dag van het Oude Paard delen wij deze drie bijzondere verhalen graag met jullie!

Hexo: Van renpaard naar scharrelkip

Het allerbeste maatje van Dorien Cuy is afgelopen maand 31 jaar geworden. “Hexo is een Engelse volbloed en was in Polen in zijn jonge jaren actief op de renbaan. Toen hij zes jaar was, is hij naar Nederland gekomen en maakte een carrièreswitch naar manegepaard. Daar kruisten onze wegen. Hij was tien en ik vijftien jaar. Mijn eerste paardrijles was op hem. Ik was op slag verliefd, op de paardensport en op hem. Ik heb op hem leren rijden en sindsdien zijn we onafscheidelijk.”

“Inmiddels is dit alweer 21 jaar geleden en ik geniet nog net zo veel van hem als in het begin. Hexo wordt door de meeste mensen omschreven als bomproof, super lief en een paardje met humor. Hij is de oudste van stal, maar nog het speelst en actiefst als je hem bezig ziet in de wei. Stiekem vergeet hij dan dat hij al behoorlijk bejaard is. Samen rijden zit er niet meer in, maar dat maakt het plezier er absoluut niet minder op. Om hem fris in zijn hoofd te houden wisselen we de training veel af. Samen wandelen of werken aan de dubbele lange lijnen. vinden we beide erg leuk.”

“Af en toe mag hij los over het terrein scharrelen, hij blijft dan ook heel gezellig bij je staan of gaat buurten met de andere dieren. Zijn voer is aangepast, omdat hij geen hooi meer kan eten, maar met een beetje extra zorg doet hij het nog super goed. Hexo is een paard uit duizenden en ik hoop dat ik nog lang van hem mag genieten.”

Rodie: Een leerpony mét streken

Tien jaar geleden maakte Maaike Vermeer kennis met Haflinger Rodie. “Ik heb Rodie tien jaar geleden leren kennen op de manege. Ze was de allerliefste pony en leerde iedereen paardrijden. Ook ik heb op haar leren rijden. Ze is super braaf maar ook echt een typische Haflinger mét bijbehorende streken. In 2015 ging de manege failliet en moesten alle paarden en pony’s weg. Bijna alle paarden hadden een plekje, maar lieve oude Rodie niet. Gelukkig mochten we haar overnemen en zijn we nu trotste eigenaar van de allerleukste pony!”

“We hebben al super veel leuke, gekke en grappige dingen meegemaakt. Samen op ponykamp en lekker door de bossen of over de hei crossen, Rodie vond dit echt geweldig en genoot hier enorm van. Voor haar 26e verjaardag gingen we een verjaardags-fotoshoot houden. Ik sprong met haar over ballonnen, dit was ook een mooi en bijzonder moment.”

“Het staat zeker op de planning om deze zomer nog een heerlijke bosrit te maken. Rodie staat nu 24/7 buiten met een inloopstal samen met nog drie andere pony’s. Ook is Rodie erg geliefd bij de buurtkinderen en zij houden haar regelmatig gezelschap. Ik hoop dat Rodie deze kinderen nog net zo veel kan leren als dat ze mij heeft geleerd. Maar wel een versnelling lager, terwijl ze ondertussen van haar oude dag geniet.”

Jopie: Oost west, thuis best

Eigenaresse Yvonne Etman vertelt: “Ik was elf jaar oud toen ik op de fiets een pony aantrof bij de lokale kinderboerderij. Jopie was zijn naam en hij was pas een half jaar oud. Iedere dag na school fietste ik er heen. Totdat hij op een dag ineens weg was. Na een lange zoektocht vond ik hem terug en gelukkig kochten mijn ouders hem toen voor mij. Vijftien fijne jaren volgden waarin hij vele kinderen liet zandhappen, veulens opvoedde, kunstjes leerden en vaak ontsnapte.”

“Op een gegeven moment kreeg ik het te druk met twee paarden en verkocht ik Jopie aan een kennis met een manege. Ik zocht hem op en alles leek goed met hem te gaan. Jaren later hoorde ik dat alle paarden waren verkocht. Met dat kennisje had ik geen contact meer, dus ik liet de situatie voor wat het was en ging door met mijn leven. Vier jaar geleden was er weer contact en ik ging toch op zoek naar Jopie. Maanden gingen voorbij tot ik opeens bericht kreeg dat hij op een Duitse Ebay stond. Hij was toen 28 jaar. Toen er contact was met de eigenaar bleek dat we maar net op tijd waren. Als we één week later waren geweest zou Jopie niet meer leven.”

“Ik was zwanger op dat moment, dus mijn vriend en ik hadden eigenlijk geen tijd en ruimte voor een pony. Maar we konden niet anders dan Jopie mee terug naar huis nemen. We vonden een ander plekje in een rusthuis, en wat was het fijn om hem weer te zien! Wat ik heel bijzonder vond was dat hij mij nog herkende. Als hij wenkbrauwen had gehad, waren ze beslist omhoog gegaan. Alles leek eindelijk goed te gaan. Totdat we gingen kijken en ons wild schrokken. Hij was zwaar vermagerd (best knap bij een Shetlandpony), had onverzorgde hoeven, wonden aan zijn hoofd en schurft. De staleigenaar deed alsof het hem niet was opgevallen. Oh wat was ik boos en verdrietig… Snel haalde ik hem naar mijn eigen stal. Hij zag er al snel weer helemaal fit uit en dat is hij nog. Mijn dochtertje van 3,5 jaar is dol op hem en is graag met hem bezig. Op 1 april is hij 32 jaar geworden, maar het is hem niet aan te zien.”

“Ik heb er nog geen seconde spijt van gehad dat ik hem heb teruggehaald. Hij hoeft nooit meer weg. Een bijzondere pony met een bijzonder verhaal.”