Blog: Slapeloos
NieuwsZielstevreden leun ik op onze oprit tegen onze bus aan. Het is al laat, duizenden sterren flonkeren aan de zwarte hemel, een lage, bijna volle maan schijnt recht in m’n gezicht. Minstens vier kikkers beginnen een prachtig concert, in de verte roept een koekoek dat het twee uur is. Hij loopt duidelijk voor, zo laat is het nu ook weer niet. Opeens wordt de landelijke rust verscheurd door een enorme herrie…
De kikkers zwijgen verschrikt en de koekoek vliegt naar een andere tijdzone. Rustig maar jongens, het is Lucy die aan haar eerste snurksessie van de nacht begint. Het is echt oorverdovend. Ik hoop dat mijn bejaarde buren in ieder geval hun hoorapparaten op het nachtkastje hebben liggen, je schaamt je dood voor deze herrie. Als toegift trompettert Joy ook nog even een deuntje, alsof ze net 3 kilo bruine bonen naar binnen heeft gewerkt! Elk dier hier heeft z’n eigen ‘gebrek’!
Lucy ligt veel en vaak, inclusief alle bijbehorende geluiden. Het heeft dus helemaal geen zin om een geboortesingel om te doen, dan kan ik om de haverklap het bed uit. De monitor staat vlak naast het bed, want de laatste loodjes zijn aangebroken. Het geluid staat nog uit, in verband met het enorme gesnurk ja. Regelmatig controleer ik overdag haar uier, die zich langzaam maar gestaag vult. Als ze gaat harsen, mag het geluid van de monitor aanblijven, jippie. Ik ben sowieso een lichte slaper, dus het licht van de monitor houdt me al behoorlijk wakker. Een manlief die vergeet z’n wekker (die op een onzalig vroeg tijdstip staat i.v.m. zijn werk) uit te zetten of die zijn dekbed volledig aan mijn kant deponeert zodat ik me niet eens meer om kan draaien, houdt me op dit moment meer wakker dan m’n merrie.
Ook een hond die in snel tempo oud wordt helpt niet echt. Hij vergeet of te eten, waardoor ik ‘s nachts wakker word van het gerommel van zijn maag. De remedie hiertegen is dat ik m’n bed uit moet om een broodje kattenblikvlees voor hem te maken, een echte delicatesse! Of hij vergeet zichzelf uit te laten en komt daar in het midden van de nacht achter. Als ik dan niet snel genoeg ben kan ik de boel weer opruimen. Tja, het leven van een dierenliefhebber gaat soms niet over rozen. Maar dat hebben we er allemaal graag voor over. Want die dankbare lik over je hand of de warme lucht die uit twee paardenneusgaten in je gezicht wordt geblazen, maken alles weer goed. Laat staan wanneer er straks weer zo’n schattig veulentje door de wei heen huppelt. Toch?
Tot de volgende slapeloze nacht.
