Dressuuropleiding NCSAH: ‘Voor verdieping en correct rijden’

6 december 2018, 00:00 Nieuws

Tineke van den Berg rijdt hobbymatig dressuur, maar de lol ging er voor haar een beetje vanaf. “Ik werd niet blij van wat ik op concoursen zag. Ik wilde meer kennis en verdieping, dressuur rijden op een correcte, paardvriendelijke manier.” Ze begon aan de Basisinstructor Classical Dressage aan de NCSAH en viel in een warm bad. “Het klopte gewoon. Zo wil ik met mijn paard bezig zijn.”

Tineke van den Berg uit het Friese Zandhuizen trainde voorheen Friese paarden voor anderen en is tegenwoordig fanatiek met haar eigen Fries Thymen bezig. Toch dacht ze dat het voor haar niet was weggelegd om dressuurinstructeur te worden.

“Ik ben nogal perfectionistisch en stel hoge eisen aan mezelf. Ik dacht dat ik dat vast niet zou kunnen, andere mensen lesgeven.” Haar eigen instructrice was het daar niet mee eens en vroeg haar waarom ze niet de opleiding van de NCSAH ging doen. Het toeval wilde dat Tineke de NCSAH al een beetje volgde op Facebook, evenals een dressuuramazone die de opleiding volgde en daar mooie verhalen over schreef. “Dat klonk allemaal heel goed, ik was gewoon toe aan een stuk verdieping. Waar ben je nu precies mee bezig, als ruiter en als instructeur. Daarbij wilde ik graag meer weten over biomechanica van het paard en vond ik het werken aan de hand, wat ook bij de opleiding hoort, heel interessant. De combinatie van kennis, kunde, werken aan de hand en dat allemaal met het welzijn van het paard voorop, sprak me erg aan.”

Zelfreflectie

Toch was Tineke ook sceptisch. “Ik had al eerder cursussen gevolgd die allemaal moois beloofden, maar dat bleek dan enorm tegen te vallen. Ik dacht: als ik de NCSAH ook niets vind, stop ik met dressuur rijden en ga ik mini-Shetlanders houden of zo”, lacht de Friese amazone. Dat bleek niet nodig, vanaf dag één was de NCSAH een schot in de roos. “In het eerste jaar zijn er een aantal trainingsweekenden op locatie. Voor ons was dat bij docent Karin Schraa in Sondel. Daar kregen we lessen in het rijden en werken aan de hand. Je bent met maximaal tien personen. Diegene wie geen les krijgt, kan meekijken en naderhand vragen stellen. Heel interactief en leerzaam. De sfeer was supergoed, hoewel de groep best divers was, waren we toch heel gelijkgestemd. Het voelde meteen als een soort familie. ’s Avonds gingen we samen uit eten en een aantal sliepen ook op de locatie, het was net een ponykampgevoel”, herinnert Tineke zich lachend. Pittig was het echter ook: naast ouderwets lesstof stampen en huiswerk, moest ze ook met haar eigen paard en zichzelf aan de slag. “Er is veel aandacht voor je eigen sterktes en zwaktes en die van je paard. Hoe ben je als ruiter, hoe train je, hoe leer je, hoe zit dat bij je paard? Jezelf ontwikkelen is heel belangrijk. Dat is soms best confronterend. Ik ben een enorme perfectionist. Daardoor train ik gestructureerd en systematisch, maar mijn valkuil is dat ik veel te lang over dingen doe en het nooit goed genoeg is.”

Gaver dan rijden

Ook Thymen, Tineke’s moderne Friese ruin van 1,74 meter, leerde enorm veel. “Hij is nogal gecompliceerd: hij doet enorm zijn best, maar is erg introvert, onzeker en schrikkerig. Je moet veel geduld met hem hebben en hem vertrouwen geven. Bij de NCSAH gebeurde dat. Er werd met veel rust en begrip gewerkt, dat was echt fijn. Thymen heeft zich enorm verbeterd in een jaar tijd. Hij heeft meer bespiering gekregen, maar de grootste winst zit erin dat hij veel meer ontspannen is. Mentaal is hij echt sterker, hij is bijna stoer nu!”

Het werken aan de hand, een vast onderdeel binnen de NCSAH, speelde daar een belangrijke rol bij. “Je kunt oefeningen op een heel logische manier aanleren en je paard er echt fijn los mee maken. Thymen had moeite met de laterale buiging. Door aan de hand aan de schouderbinnenwaarts te werken, ging dit onder het zadel ook stukken beter. Thymen bleek zelfs aanleg te hebben voor de piaffe. Dit doen we regelmatig aan de hand, niet om het piafferen zelf, maar om zijn bekken te laten bollen. Hij had namelijk de neiging om zijn rug weg te drukken.” Door werken aan de hand kun je een paard functioneel zijn lijf laten gebruiken, op de goede manier stretchen en de onderrug soepeler maken, merkte Tineke. “Bovendien is het hartstikke gaaf om te doen. Soms zelfs leuker dan rijden. Ik doe het om de dag en heb daar de tussenliggende dagen met rijden echt profijt van.”

Goed voor lijf en hoofd

Inmiddels heeft Tineke het eerste jaar succesvol afgerond en is ze Basicinstructor Classical Dressage. Ze heeft de smaak helemaal te pakken en zit nu midden in het Pre Sport Traject. “Ik wil zo ver gaan als mijn paard en ik maar kunnen. Dat is best een uitdaging, maar wel een heel leuke. De NCSAH is gewoon dé opleiding voor iedereen die correct dressuur wil rijden en wil weten hoe het nu werkelijk zit. In de opleiding leer je niet per se klassiek, maar vooral correct rijden. Op een manier die goed is voor het paardenlijf en -hoofd. Op die manier wordt het paard beter van dressuur in plaats van slechter. Hij gaat het leuk vinden en dat is wat we graag willen”, besluit Tineke.

Professionele dressuuropleiding

De Neo-Classical School for the Art of Horsemanship (NCSAH) is in 2011 opgericht door Grand Prix-ruiter en klassiek trainer Bastiaan de Recht en paardendierenarts Amber Koppen. Het doel is kennis, kunde en inzichten verspreiden in de paardenwereld, door middel van het opleiden van instructeurs. Daarbij staat het fysieke en mentale welzijn van het paard altijd voorop en wordt klassieke rijkunst gecombineerd met nieuwe inzichten en moderne kennis. Naast Bastiaan de Recht en Amber Koppen zijn onder anderen als docenten paardendierenarts Erik Bergman, dressuurruiter Laurens van Lieren, springtrainer Lammert Lasseur en jurylid Eddy de Wolff-van Westerrode aan de opleiding verbonden.