Zwangere paardenmensen, welk type ben jij?
NieuwsEen kind op komst! Dat is altijd leuk. Op naar een nieuwe toekomst. Die dan gaat bestaan uit uren mee hobbelen naast zo’n net ietsje pietsje te kleine Shetlander. Uitzien naar fleurige verkleedpartijen inclusief clownspakken en afwaaiende cowboyhoeden. Rijen vol ieniemienie vlechtjes maken. En pony’s poetsen tot je een ons weegt. Wat het ook wordt, een ding staat vast: een kind in het vooruitzicht gaat je paardenleven onherroepelijk een nieuwe impuls geven. Straks dan…. Eerst nog even die 9 voorafgaande maanden doorkomen. En dat doet ieder op zijn geheel eigen manier. Bit zet er een aantal van voor je op een rij.
Type I: De kenner
Zwanger? ‘Hellup!’ Dat is veel te spannend voor mij. Er kan zóveel misgaan! Paardrijden is dan ook best wel gevaarlijk. Paarden zijn linke beesten en alles wat ermee te maken heeft ook. Dat is dus voor een maand of wat helemaal taboe. Dit type besteedt zijn paard per direct uit aan de eerste de beste voorbijganger en aait hem zelf alleen nog met uitgestrekte arm over de boxdeur heen.
Kinderen moet je koesteren. Je eigen gezondheid ook. “Luister naar je lichaam,” zei de arts. En dat lichaam voelt nu ineens echt heel erg anders. Er is iets mee, dat is helder. En dus is het extra gevoelig voor bacteriën, virussen en stress. Paardenpoep? Levensgevaarlijk. Paardrijden voor je ontspanning? Ooit wel, maar nu zit je er als een soort van bevroren ijslolly bovenop. Bij de eerste de beste bries lig je ernaast. Wil je dat risico nemen? En weet je wel hoe zwaar zo’n zadel is? Als je dat per ongeluk een keer te ver moet versjouwen, dan ligt de eerste veel te vroege wee meteen al op de loer. Nee hoor, mij niet gezien! Dit type paardenmens bekijkt alles lekker een poosje van een afstand. Die paarden komen over een jaar of zo wel weer een keer aan de beurt.
Type II: De schipper
Zwanger? Leuk hoor. Maar ook niet echt heel erg praktisch op de lange termijn. In de eerste maanden gaat het allemaal nog wel. Je baby is nog maar een paar centimeter groot en bevindt zich nog lekker veilig tussen de botten van jouw bekken. Vallen? Spannend wel, maar het mag misschien best nog even in het prille begin. Als het maar niet te hard is. Op den duur wordt het kind groter. En het leven met paarden zwaarder. Tussen de rompertjes, matrasjes en behangetjes door gaat dit type paardenmens trouw nog even fijn naar stal op zijn tijd.
Voor een beetje aangepast rijden. Met een extra grote bodyprotector aan. Voor zolang die past dan. Opstappen? Tja…. Een krukje doet wonderen. Doorzitten? Dat vergeten we maar even. We rijden alleen in stap. Of doen in hogere versnellingen een soort verlichte zit na. En alleen op een bomproof paardenexemplaar van het liefst minimaal 20 jaar oud uiteraard.
En die positierijbroek? Vrijwel nergens te krijgen die dingen. Dan maar een joggingbroek. Of een stuk elastiek in de band van je meest oude en versleten rijbroek frotten zelf. En als de buik toch echt begint met piepen, kreunen, steunen en hard worden? Dan stoppen we er voor de nog overgebleven paar maanden toch maar even mee. Beetje longeren, kwartiertje poetsen en kleine stukjes wandelen. Of gewoon even lekker helemaal niks meer. Ook wel eens soort van prettig misschien. Want, wat zijn nou die paar maanden op een heel mensenleven? Geniet ervan en besteed je paard uit aan iemand die er nog wel vlot kan opstappen. En mee draven en galopperen. Zonder al die rare verschijnselen van zeeziekte en algehele pijnbeleving…
Type III: De diehard
Zwanger? Och, dat heb je wel eens. Maar dat gaat ook altijd weer over. En het gaat dit type paardenmens heus nergens vanaf houden. Zeker niet van zijn paard. Als je in totaal 9 maanden zwanger bent, dan kun je makkelijk nog 8 maanden rijden. Misschien wel 8,5? Of 9 min een dag? Niet geschoten is altijd mis. Misselijk in het begin? Nou en? Emmer op de bakrand en gaan met die banaan. Incontinentie? Geen probleem. Gewoon ’s ochtends bijtijds opstappen en de nodige maatregelen treffen. Joggingbroek eroverheen en stug volhouden. Misschien net even iets minder galopperen en draven soms. En dat een beetje meer staan in de stijgbeugels werkt ook nog eens echt super voor je beenspieren!
Harde buik na afloop? Dat is het risico van het vak. Morgen maar even een keer niet rijden dan. Manlief vragen of hij de stal even een keer wil mesten. Maar overmorgen? Dan stapt deze volhouder gewoon weer op. Met of zonder kontje. En houdt dit zo mogelijk vol tot de dag voor de bevalling. En wat als het een keer misgaat onderweg? Als je paard er vandoor gaat midden in een bos? Of als jij last hebt van zwangerschapsdementie en je proef vergeet halverwege de wedstrijd? Weet je wat? Dat zien we dan wel weer…
Wil je iets meer informatie over paardrijden tijdens een zwangerschap? Lees dan ook het volgende Bit artikel over zwangerschap eens door.
