Paarden luisteren het beste naar liefkozend babystemmetje
Nieuws
Praat jij honderduit tegen je paard? Het klinkt misschien ‘n beetje alsof je gek bent geworden, maar praten met je paard doe je het beste met een liefkozend babystemmetje! Dat is althans wat onderzoekers van de Université de Tours in Frankrijk aanbevelen. Afgelopen maand publiceerden zij een onderzoek in het wetenschappelijke tijdschrift Animal Cognition, waaruit blijkt dat praten met een babystemmetje paarden niet alleen kalmer maakt, maar ook beter doet luisteren.
Dat honden en (uiteraard) baby’s beter reageren op een hoge, langzame stem werd door wetenschappers al eerder bewezen. Aan dit type stemgeluid is zelfs een ware terminologie gegeven: ‘pet-directed speech’ (PDS) voor huisdieren of ‘infant-directed speech’ (IDS) voor baby’s. Onderzoek naar het gebruik van PDS bij paarden werd nog nooit eerder gedaan. Tot nu.
Poetssessie
Het Franse onderzoek bestond uit een enquête voor paardeneigenaren via social media en twee experimenten. Uit de enquête blijkt dat het merendeel van de paardeneigenaren in PDS tegen hun paard praten: maar liefst 92,7%. Desondanks had maar minder dan de helft (44,4%) van deze eigenaren het idee dat hun paard ook daadwerkelijk beter luistert naar een babystemmetje.
Met de twee experimenten vergeleken de onderzoekers het effect van PDS en ‘adult-directed speech’ (ADS) op twintig Welshpony merries. Het eerste experiment bestond uit een poetssessie. De pony’s werden enerzijds gepoetst door een jonge, vrouwelijke onderzoekster terwijl ze met een liefkozend babystemmetje tegen de pony sprak. Tijdens een tweede poetssessie borstelde dezelfde onderzoekster de pony, maar nu sprak ze op een volwassen toon.
De pony’s die werden toegesproken met een liefkozend stemmetje waren beduidend rustiger. Grappig genoeg waren deze pony’s ook meer geneigd om de verzorgster terug te kriebelen! Dit resultaat werd nog verrassender toen bleek dat geen een van de pony’s dit gedrag vertoonde wanneer ze werden toegesproken in ADS.
Voor het tweede experiment werden twee emmers met voer weggezet. Wanneer de onderzoekster met een babystemmetje naar een specifieke emmer wees, waren de pony’s meer geneigd in die emmer te gaan kijken. Wanneer de onderzoekster dit deed in ‘adult-directed speech’, was dit om het even en maakte het niet uit naar welke emmer de pony liep.
Emotie
Uit de resultaten blijkt dus dat pet-directed speech effectiever werkt bij het trekken van aandacht van de pony’s. Daarnaast waren de pony’s eerder geneigd om te luisteren naar de instructies van een persoon die met een babystemmetje sprak.
Hoe komt dit precies? “In een gesprek tussen volwassenen hebben woorden een belangrijke betekenis om de inhoud van een verhaal over te brengen. Paarden begrijpen een paar van die woorden, maar net als bij honden of baby’s is hun taalvaardigheid beperkt. Omdat paarden de inhoud van een volwassen toon toch niet begrijpen, leren ze ADS als het ware te negeren”, zo stelt onderzoekster Lea Lansade.
Lansade: “Taal draait niet alleen om woorden, maar ook om toon en emotie. ‘Pet-directed speech’ trekt de aandacht van het paard, omdat zo’n vriendelijke, hoge toon het beste de goede intenties van de mens overbrengt. Daarbij komt ook gezichtsuitdrukking kijken. Praten in PDS, op een hoge, vrolijke toon, resulteert als vanzelf in een vriendelijke gezichtsmimiek. Veel vriendelijker in ieder geval, dan mensen die op volwassen toon, met een neutrale uitdrukking tegen een paard praten.”
Vervolgonderzoek
Al in verschillende eerdere artikelen op de website van Bit schreven we al eens over ’t feit dat paarden sterk reageren op menselijke gezichtsuitdrukking. Met dit onderzoek is het dan ook moeilijk te stellen of het paard nou daadwerkelijk reageert op het stemgeluid of toch meer op de expressie. Ook voor Lansade en haar collega’s is dit een onderwerp van discussie, waar ze hopen in een vervolgonderzoek antwoord op te kunnen geven.
“Daarnaast zijn we ook nieuwsgierig wat het effect is van een mannelijke stem die in PDS spreekt en of hengsten en ruinen er anders op reageren dan merries. Ook zijn we benieuwd hoe effectief PDS precies is in het trekken van aandacht. En hoe zit dit bijvoorbeeld in relatie tot andere manieren van aandacht trekken, zoals fluiten, roepen, klappen met een zweep of het vasthouden van een snoepje?”
“En, uit onderzoek naar ‘infant-directed speech’ tussen moeders en baby’s blijkt dat de hersenactiviteit tussen moeders en baby’s die communiceren in IDS zich met elkaar synchroniseert. Zou PDS tussen paard en eigenaar ditzelfde effect kunnen hebben? Kan babypraat de emotionele verbinding tussen eigenaar en paard daadwerkelijk verbeteren?”, vraagt Lansade daarnaast nog af. Vervolgonderzoek geeft ons daar hopelijk binnenkort antwoord op!
Bron: Animal Cognition, The Horse