Voernijd: Hoe los je het op?

Gedragsbioloog Marc Pierard legt uit.

“Vorig jaar zomer had ik geluk. Ik mocht een weekje Mustangs bestuderen in Colorado. Het eten is daar niet overvloedig, maar ik zag geen enkele ruzie over voedsel. Paarden zijn geëvolueerd om in groepen op grasvlakten te leven. Het voedsel is daar verspreid, dus het is zinloos om ervoor te vechten.”

“Als sommige van onze paarden agressief uit de hoek komen over eten, dan heeft dat te maken met hun levensstijl.” Uiteraard verschillen paarden qua motivatie voor voedsel, maar dat is ook zo bij verwilderde paarden. “Het verschil is dat wij onze paarden levensomstandigheden opleggen die dit gedrag kunnen uitlokken.”

Vaak is de voorgeschiedenis van het paard de verklaring. “Paarden die als veulen onvoldoende sociale vaardigheden ontwikkelden, kunnen later soms moeilijk omgaan met soortgenoten. Dat kan onder meer leiden tot voernijd.” Paarden die in het verleden een tekort aan voedsel hadden, kunnen agressief worden.

“Meestal gaat het om dieren die voor een belangrijk deel afhankelijk waren van beperkte voedselbronnen. Bijvoorbeeld één of enkele hooibalen voor een grote groep paarden of minder emmers krachtvoer dan dat er paarden zijn. Bij paarden die heel sociaal zijn en een heel goede verhouding hebben, werkt dit vaak perfect.”

“Zodra de groep minder goed bij elkaar past, ontstaat er ruzie. Cruciaal is dat alle paarden makkelijk kunnen eten zonder ervoor te moeten vechten. Je moet het aantal voerplaatsen en de afstand ertussen aanpassen aan de paarden en de omstandigheden. Een ruime weide met veel gras is natuurlijk het beste.”