Meer over de Mustang; paard ‘zonder bezitter’

Spaanse en Portugese conquistadores

Mustangs stammen in feite af van gedomesticeerde paarden, die meegenomen waren naar de Nieuwe Wereld door Spaanse en Portugese conquistadores (veroveraars). Die ruiters hadden in de 16^e-eeuw goede paarden nodig, die taai en sterk genoeg waren om de gevaarlijke zeereis te overleven en die genoeg pit hadden voor hun ontdekkingstochten door het ruige landschap. Die taaiheid is doorgegeven aan de Mustangs.

Vermeerdering van de Mustang

De verspreiding en toename van deze paarden verliep in het begin per ongeluk, omdat er gedomesticeerde paarden ontsnapten. Soms stalen ‘wilde’ hengsten ook merries uit een kraal. Of, soms ontsnapten er merries om zich bij een ‘wilde’ kudde Mustangs aan te sluiten. Opzettelijk werden gedomesticeerde paarden ook weleens vrijgelaten. In Noord-Amerika speelden de indianen een belangrijke rol bij de verspreiding van Mustangs. Ze stalen, kochten, vonden en ruilden de paarden onderling of met kolonisten.

Door alle omzwervingen en toevalligheden is de Mustang een mengelmoes van verschillende rassen met een Spaanse grondslag geworden. Qua vermenging van rassen hebben Mustangs zo onder meer het bloed van: het Canadese paard, de Fries (die eind achttiende eeuw als cavalerie- en artilleriepaard werd geïmporteerd), Engelse koetspaarden, Volbloeden en trekpaarden in zich.

Waar komt de naam vandaan?

Het Engelse woord Mustang komt van het Mexicaans-Spaanse woord mestengo/mesteño/mestaña. Het woord werd door de lokale bevolking van Zuid-West Amerika gebruikt om de in het wild levende paarden te kenmerken. Het betekent ‘zonder bezitter’ en typeert de ‘wilde’ Mustangs.

Exterieur Mustang

Het exterieur van de Mustang varieert sterk, maar een overeenkomst is dat veel Mustangs hun Spaanse invloeden vertonen, die herkenbaar zijn aan hun hoofd met een recht- of ramsprofiel en hun statige houding. Het lichaam van de Mustangs is bovendien goed aangepast aan hun leefomgeving; de hoeven zijn keihard om over de rotsige bodem te kunnen lopen. De paarden zijn verder erg sober in onderhoud en kunnen grote temperatuursverschillen aan. De stokmaat van de Mustang ligt tussen de 142 en 152 centimeter. Alle vachtkleuren komen voor en zijn mogelijk.

Leefgebieden van ‘wilde’ Mustangs

Eerst leefden er in tien westelijke staten van Amerika ‘wilde’ Mustangs, maar inmiddels zijn ze al uit 6 staten verdwenen. Voornamelijk in de staten Nevada, Oregon en Wyoming leven er tegenwoordig nog ‘wilde’ Mustangs. Zoals bij alle ‘wilde’ dieren geldt hierbij het recht van de sterkste, waardoor de Mustangs die in het wild leven tot de taaiste en meest robuuste paarden ter wereld behoren.

Mustangs uit Zuidwest Oregon worden beschouwd als een apart ras; de Kiger-Mustang, omdat de fokkerij al generaties lang zuiver is door de afgelegen streek waarin deze kudde leeft. Veel Kiger’s gaan terug op 1 enkele hengst, genaamd Mesteño. In 1988 werd de Kiger Mesteño Association opgericht om de Kiger-Mustang te beschermen en te behouden. Tegenwoordig staan er zo’n 500 paarden ingeschreven in het register en wordt er gefokt met een vastgesteld fokdoel en fokkerijrichtlijnen. De Cerbat Mustangs komen in de staat Arizona voor.

Populatie

Aan het begin van de 20^e-eeuw bestond de populatie naar schatting uit twee miljoen ‘wilde’ Mustangs. Dit aantal is in 1935 gedaald naar 150.000 en later naar 50.000. Momenteel zijn er nog zo’n 25.000 ‘wilde’ Mustangs.

Bedreigingen

Hoewel de Mustang vele harten steelt en symbool staat voor vrijheid en onafhankelijkheid (twee belangrijke kernwaarden in Amerika) heeft het paardenras ook menselijke vijanden. Ze zien de Mustangs liever niet op graslanden waar anders hun vee zou kunnen grazen of ze vinden dat de Mustangs de natuurlijke flora en graslanden vernietigen.

Acties om Mustangs juist te beschermen ontstaan vaak doordat één liefhebber hier het voortouw in neemt. Een groot succes is er geboekt door Velma B. Johnson (ook bekend als: Wild Horse Annie), die ervoor zorgde dat de Mustang een beschermde status kreeg. Ze leefde in Nevada en zag mensen de paarden opjagen, afschieten en verkopen aan de vlees- en diervoederindustrie. Ze ging hiertegen campagne voeren. In 1959 werd toen de ‘Wild Horse Anniewet’ aangenomen om Mustangs tegen dit soort praktijken te beschermen.

In 1971 daalde de populatie Mustangs opnieuw fors door jacht, waarop het Amerikaanse Congres een wet aannam om de paarden nog beter te beschermen. Dit werd de Wild Free-Roaming Horse and Burro Act. Helaas bleef de overpopulatie en het tekort aan potentiële kopers bestaan en is de wet in 2005 aangepast met de volgende toevoeging; Mustangs ouder dan 10 jaar of Mustangs die al 3 keer ter verkoop aangeboden zijn, mogen als slachtvee verkocht worden.

Ook onder bewind van Trump is het voortbestaan van de Mustang onzeker, want in 2017 werd de wet opnieuw ter discussie gesteld. Op dit moment zijn door de regering Trump de plannen van tafel geveegd om over te gaan op het massaal euthanaseren of slachten van de wilde Mustangs en ezels. Ook de financiering voor 2021 ter behoud is door de regering toegekend. Wel wil de regering dat de aantallen flink teruggebracht gaan worden. De wijze van steriliseren van merries in het wild stuit daarbij opnieuw op veel kritiek. Dit wordt gezien als inhumaan, gevaarlijk en niet de slimste vorm van anticonceptie.

Bescherming

Tegenover alle negatieve geluiden zijn er ook veel beschermers van de Mustang. Die zijn verenigd in organisaties zoals: The Spanish Mustang Registry, The Mustang Association, The International Society for the preservation of the Mustang and Burro, The Wild Horse Organized Assistance, The National Mustang Group en nog vele anderen. Nederlanders doen ondertussen ook wat ze kunnen om Mustangs te beschermen. Zo zet Simone zich in voor de bescherming van een kudde van 140 ‘wilde’ Mustangs; de Salt River Wild Horses.

Een Mustang adopteren?

Het Bureau van Land Management (BLM) is het orgaan dat inmiddels al meer dan drie decennia verantwoordelijk is voor het behouden en beschermen van de kuddes ‘wilde’ Mustangs. Om overpopulatie in de kuddes ‘wilde’ Mustangs te voorkomen en Mustangs te redden van de slacht, is er sinds 1971 een adoptieprogramma gestart. Hierbij kunnen Mustangs tegen een kleine vergoeding aangekocht of geadopteerd worden (na een jaar adoptie wordt je ook de volledige eigenaar). De paarden die zo verkocht worden krijgen een vriesmerk aan de linkerkant van de hals, zodat ze te herkennen zijn.

Modern gebruik & karakter

Een Mustang is, als deze door training getemd is, goed in te zetten als rij-, veedrijvers-, dressuur-, spring- en westernpaard. Getemde Mustangs zijn werkwillige en intelligente paarden. Bovendien hebben ze een vriendelijk, meegaand en zacht karakter.

Bron: Bit & Cap