Het is al een lange tijd geleden dat je lintje na lintje won in de bixiewedstrijden en zo naar het Z reed bij de pony’s. Je bent er misschien even uit geweest, maar je zit inmiddels weer (veilig?) in het zadel en oh wat voelt dat goed. Of doodeng. De sprongen zijn kleiner, maar ze lijken groter. De paarden zien er rustig uit maar je bent ervan overtuigd dat ze levensgevaarlijk zijn en je instructeur laat je nog alles natrekken voor ‘extra veiligheid’. Komen de volgende uitspraken je bekend voor?